2 nieuwe meisjes

Gezellig spelen (af) --BEWERKT NA BUG

'Zullen we naar de speeltuin gaan' vroeg Fabian een Sydney en Jodie. Jodie knikte hard van ja. Sydney was een beetje moe. Ze had de laaste dagen slecht geslapen door dromen over Jacob. 
'Gaan jullie maar lekker' zei Sydney tegen Fabian en Jodie. Jodie keek haar met grote ogen aan en knuffelde haar. 'Ga je jas maar aantrekken' zei Fabian lief tegen Jodie. Ze liep snel naar de gang. Fabian Pakte Sydneys hand en keek haar lief aan, 'gaat het wel?' vroeg hij. Sydney knikte wat. 'Als er wat is bel je meteen! Dan komen we meteen naar huis' zei Fabian bezorgd en  knuffelde haar. 
Sydney pakte hem stevig vast, 'zal ik doen'. Jodie stond al trapelend aan de deur. Fabian keek dr aan. Hij gaf Sydney nog een kus, 'tot straks, en je weet het he...'. Sydney knikte en glimlachte lief naar hun. 

Fabian liep met Jodie naar de speeltuin Sydney ging op de bank liggen. 
Jodie liep snel over de straat. 'Wel oppassen he' zei Fabian en hield dr goed in de gaten. Jodie zag de speeltuin al in zicht komen en liep steeds sneller. Fabian liep ook sneller, 'Jodie pas op he! je komt bij de straat'. 

Intussen was Jacob ook weer op pad. Hij wou zn meisje wel weer eens zien. Hij reed voorbij de speeltuin en zag Fabian met Jodie lopen. Jacob begon meteen te grijnzen. Hij reed snel door naar het huis. 

Jacob stapte uit zn auto en liep naar de voordeur. Hij stond klaar om aan te bellen maar bedacht zich dat hij beter gewoon ineens naar binnen kon. Hij had al gemerkt dat er een achterdeur was. Deze zou hij nu eens gaan uitproberen. Hij sloop naar de achterdeur en hoopte dat deze open zou zijn. Hij sloop langs het raam en zag Sydney op de bank liggen. Zijn grijns was groter dan ooit, hij zou zijn slag weer slaan nu ze alleen was. 

Fabian was bij Jodie. Ze speelde gewellig in de speeltuin. Ookal had ze Fabian, ze mistte wel een maatje die met dr speelde. Fabian wees naar de wipplank, 'zullen we daarop'. Jodie knikte maar net toen ze erheen gingen gingen er 2 andere kinderen op. Jodie werd een beetje boos. Ze wilde een kindje eraf halen. Fabian pakte haar vast, 'Kom, we doen het zo wel.. we zullen eerst even schommelen'. 

Jacob kwam bij de achterdeur... Tot zijn grote verbazing kon hij zomaar binnen lopen. Zachtjes opende hij de deur en sloop naar binnen. Sydney was een beetje in slaap aan het vallen en merkte er niets van. Jacob sloop naar Sydney en ging voor haar staan Hij moest zich bedwingen om niet meteen aan haar te zitten. Opeens merkte Sydney een schaduw op, ze wou er geen aandacht aan geven omdat ze dacht dat ze het zich allemaal maar inbeelde. Jacob kon zich niet langer bedwingen en haalde zijn hand over haar wang heen, 'meisje?' zei hij zachtjes. Sydney schrok en opende meteen haar ogen.  Ze zag Jacob staan en keek bang. Jacob grijnsde naar haar. 
Sydney ging rechtop zitten en keek hem aan, 'wat kom je hier doen.. hoe ben je binnen gekomen?'. 'Gewoon, via de deur' zei Jacob grijnzend. 'Wil je weggaan ajb' vroeg Sydney bang. 'ik ben er net.. ' zei Jacob en deed zn hand over haar been. 

Sydney bedacht zich ineens de woorden van Fabian. Ze voelde in haar zak haar telefoon zitten. Ze wilde wel bellen maar ze was zo bang voor Jacob. 
Ze zou er voor gaan. Ze pakte haar telefoon en drukte snel het nummer van Fabian en belde. Jacob zag het meteen en pakte haar telefoon af. Hij gooide hem op tafel en duwde Syd achteruit, 'Wat ben je van plan meisje, Je weet wat er gebeurd als je gaat bellen' zei hij luid. Sydney keek bang. Ze wilde weer overeind komen maar Jacob dude haar terug, recht op haar buik, 'Jij blijft zitten!'. Syndey schrok en keek naar haar buik.Dit wilde ze niet! Jacob mocht absoluut niet aan haar buik komen. Haar geduld begon op te raken. Ze sprong overeind en duwde Jacob, 'Jij gaat nu weg ok!' zei ze hard. Jacob lachtte haar wat uit. Sydney zette door en duwde hem richting de deur. Jacob pakte haar ineens vast, 'Mooi niet' zei hij, tilde haar op en liep terug naar de bank met dr. 'Jij gaa even doen wat ik zeg..' zei hij grijnzend. 

Fabian speelde nog steeds met Jodie. hij dacht aan Syd en wilde haar bellen. Dat deed hij. Syds telefoon ging over. Jacob keek ernaar alsof het een bom was die elk moment kon afgaan. 'NIET OPNEMEN' zei hij tegen Syd, maar opeens bedacht hij zich dat ze dat beter wel kon doen. Anders kwam dat ventje meteen naar huis. Hij pakte snel de telefoon en gaf m aan Syd. Ze schrok. 'Je zegt geen woord, of anders...' zei Jacob en maakte een 'ik snij je keel over'-gebaar.

Aarzelend nam Syd de telefoon op. Jacob keek haar bozig aan. 'Hee, gaat alles nog ok?' vroeg Fabian vrolijk door de telefoon. Sydney bleef hem bang aankijken en kreeg moeilijk woorden uitgesproken. 'Je bent zo stil, gaat alles echt wel goed... Anders kom ik nu naar huis' zei Fabian bezorgd. Jodie hoorde het en keek Fabian aan. 'Nee, gaat prima' zei Sydney moeilijk. Jacob grijnsde. Fabian geloofde haar niet helemaal, 'ok.. We komen zo naar huis ok'. 'Is goed' zei Sydney, 'ik hou van je' zei ze nog en een traan rolde over haar wang. Jacob pakte de telefoon uit haar handen, 'zo dat was dat.. nu jij' zei hij. 
Fabian stond een beetje naar zn telefoon te kijken. Hij vond dat Sydney anders deed. Jodie kwam naar hem toe, 'zullen we spelen' vroeg ze. Fabian keek haar moeilijk aan en pakte haar hand, 'ik denk dat we beter naar huis toe gaan. Het gaat denk ik niet zo goed met mama'. Jodie baalde een beetje maar liep mee met Fabian.

Jacob zat weer aan Syd. Hij kon het niet laten. Dit was zijn meisje Sydney keek hem bang aan. 
Fabian kwam met Jodie aan de deur. Hij maakte de deur open en liep naar binnen toe. Jacob hoorde het en verstopte zich snel.Hij maakte zn gekende gebaar naar Sydney en ging stil in een hoekje staan. Sydney probeerde normaal te doen, voor zover dat kon. Fabian kwam met Jodie de kamer in en liep naar haar toe. 'Jullie zijn snel' zei ze en glimlachte wat. Fabian keek haar aan, 'alles nog ok?'. Sydney knikte maar keek moeilijk. Jacob kwam voorzichtig zn hoekje uit en liep op Fabian af. Hij sloeg zn arm om zn nek heen en trok hem naar achhter. Fabian schrok. Jodie liep meteen naar Sydney en pakte haar hard vast. Fabian probeerde zich te verweren en drukte Jacob weg. 

Fabian keek Jacob woest aan, 'WAT DOE JIJ HIER'. Jacob grijnsde en keek Sydney aan. Fabian probeerde Jacob weg te krijgen, hij wilde Sydney en Jodie beschermen voor die man. Hij sloeg hem. Jodie keek met grote ogen en werd bang. Sydney keek haar aan, 'blijf zitten, ik ga papa helpen' zei ze en zette Jodie op de bank. Jacob keek Fabian aan en sloeg terug. Sydney wilde tussen hun komen en Jacob proberen weg te krijgen, maar in hara actie sloeg Jacob hard in hara buik. Ze zakte door haar benen. Fabian werd nu nog bozer en gaf Jacob een flinke mep. Die kwam aan. Fabian ging bij Syd zitten; ze had een kleine bloedvlekop haar broek. Hij keek haar bezorgd aan. Sydney huilde en schreeuwde JAcob na; 'Je hebt mn  kind vermoord!!!!'
Jacob liep grijnzend naar buiten toe, 'DENK MAAR NIET DAT IK HET HIERBIJ LAAT' zei hij woest en sloeg de deur hard dicht.

Fabian trooste Sydney, 'we gaan snel naar het ziekenhuis.' zei hij bezorgd. Hij nam Jdoeie en Sydney mee naar de auto en reed zo snel morgelijk naar het ziekenhuis. 

In de controlekamer werd Syd onderzocht. Haar vermoeden werd bevestigd. Ze was haar kindje alweer kwijt. Sydney huilde, ook Fabian had het moeilijk maar hield zich sterk voor hun. 
Jodie keek er wat naar en snapte het niet helemaal. 

Ze gingen in stilte naar huis