2 nieuwe meisjes

De aanval (af)

De volgende ochtend zit Nienke samen met Jacob in de villa, 'Wat doe ik hier?' vraagt ze bang. 'Als ik me goed herinner had jij toch iets met Fabian' zegt Jacob ineens. Nienke knikt, 'maar toen kwam die Sydney ineens en Fabian zag me niet meer staan' zegt Nienke bozig. 'Nou, jij wil van haar af, en ik wil van haar af' zegt Jacob.
'Ik wil mijn vriendje terug..' zegt Nienke sip. 'Nou' zegt Jacob 'dan moet je van dat rotkind af'. 'Hoe?' vroeg Nienke. 'Jij kan hun ergens heen lokken en dan pak ik dr wel... zijn we allemaal blij.Jij hebt je vriendje terug en ik heb dat kind' zei Jacob. Nienke keek bedenkelijk; 'ok' zei ze ineens. Jacob legde zijn pan uit; 'Je belt Fabian en zegt dat hij naar het park gaat, daar lok je hem mee en ondertussen pak ik dat meisje'.
Nienke pakte haar telefoon en belde Fabian op. 'Met Fabian' zei die heel lief. Nienke legde hem uit wat ze moest vertellen van Jacob. Fabian snapte het allemaal niet zo goed maar besloot om toch te gaan. Hij meldde het nieuws aan Sydney. 'Het is gelukt' zei Nienke tegen Jacob. 'Mooi' zei hij met een grijns.

Fabian en Syndey gingen naar het park. ze gingen op een bankje zitten en wachtten op Nienke.
Nienke reed ondertussen met Jacob naar het park. 'Je weet wat je te doen staat' zei hij nors, 'en speel geen spelletjes met me!'. 'Nienke keek hem bang aan 'Nee, ik doe mn best'. 'Je best doen is niet genoeg!!' zei hij. Ze kwamen aan bij het park. 'Ga maar' zei Jacob, 'Ik kom zo wel'. Nienke stapte uit en liep het park in op zoek naar Fabian en Sydney. Nienke zag hun zitten en liep erheen. Ze glimlachte lief naar Fabian en keek beetje bozig naar Sydney. 'Fabian, kan ik je even spreken, alleen?' vroeg ze. 'Ik heb geen geheimen voor Syd dus spreek maar' zei hij. 'Ikdoe het toch liever onder 4 ogen hoor' bleef Nienke aanhouden. Fabian stond ineens recht 'Je kan het toch gewoon zeggen!!'. 'Nee' zei Nienke en trok hem een einde verder.
Jacob was intussen dichterbij gekomen en hield Sydney in de gaten. Hij hield zich klaar om haar aan te vallen. Fabian stond verderop met Nienke te discusieren. Sydney keek hun een beetje aan en zag Nienke vaak naar dr kijken. Jacob hield een doekje met chloroform klaar en liep richting het bankje. Hij had Syd grijnzend in de gaten en deed in een flits het doekje voor haar mond. Sydney kon geen kant uit en werd bewusteloos. Jacob pakte haar op en nam haar mee naar de wagen. Hij deed nog teken naar Nienke dat ze het goed gedaan had. 'Nienke, ik ben nu met Sydney ok! Laat ons met rust!' zei Fabian en keek boos. 'Ok' zei Nienke en liep weg... Fabian draaide zich om en zag ineens dat Sydney weg was. 'Syd?' riep hij en keek in het rond, 'zie je nou wat je gedaan hebt' riep hij Nienke nog na. Nienke had er een beetje een slecht gevoel door gekregen, wat had ze gedaan? Had ze nu echt een ontschuldig meisje aan een schurk gegeven?
Fabian ging verder met het zoeken naar Syd, hij werd helemaal gek. Waarom was ze nou zomaar weg gegaan. Nienke stond nog steeds te kijken vanop een afstand en kon het niet meer aan, ze liep naar Fabian toe. 'Fabian?' vroeg ze. 'Laat me met rust, je hebt genoeg gedaan' zei Fabian boos en droevig tegelijk terwij hij op een bankje ging zitten. 'Volgens mij heb ik iets heel ergs gedaan' zei ze terwijl ze hem aankeek. 'Wat?' vroeg Fabian. 'Die arts, Jacob, hij had me meegenomen en ik moest jou afleiden zodat hij Sydney mee kon nemen. Het spijt me zo Fabian...' zei ze. 'Jij hebt wat?' vroeg Fabian 'Ben je wel goed bij je hoofd??' zei hij, stond op en ging rennen. Nienke bleef achter en ging sip naar huis. Fabian liep naar de villa toe om zijn vriendinnetje te redden.

Ondertussen was Jacob met Sydney bij de villa gekomen. Hij had haar in de zetel gelegd omdat ze nog steeds bewusteloos was. Sydney kwam bij, ze wist niet goed waar ze was en keek verdwaasd in het rond. Jacob stond haar aan te kijken. Syndey schrok toen ze hem zag staan, 'wat doe ik hier bij jou?' vroeg ze. Jacob bleef haar gewoon aankijken. Sydney probeerde op te staan. Jacob doe maar voorzichtig meisje. Sydney staarde hem aan; 'Ik wil naar huis' zei ze. Jacob duwde haar weer neer; 'jij gaat lekker hier bij mij blijven'. Sydney was bang. Jacob kwam bij dr zitten en raakte haar wat aan. Sydney vond het niet leuk en duwde Jacobs hand weg. Jacob bleef maar doorgaan.

Matthijs was intussen thuisgekomen en zag wat zijn vader aan het doen was. 'Vader, dit kan u niet maken!' zei hij. 'Bemoei je er niet mee zoon!!' zei Jacob terwijl hij over Syds wang streelde. Sydney huilde. Matthijs vond het zielig en keek haar aan. Hij ging wat proberen te doen, hij was immers niet zoals zijn vader. 'Maar vader, dit meisje heeft u niks misdaan!' zei hij. Jacob keek hem aan en liep naar hem toe... 'Als jij je mond niet gaat houden...' zei hij bozig. Matthijs pakte hem ineens vast en riep 'Snel, de deur is los!!'. Sydney wist niet goed wat ze moest doen.
Terwijl Jacob zich probeerde los te trekken riep Matthijs weer 'Ren snel weg! Komop...'. Sydney stond snel op en rende riching de deur. Jacob probeer haar nog vast e pakken maar Matthijs hield hem tegen 'Nee vader!!'. Sydney opende de deur en liep zo snel ze kon weg. 'Wat doe je nu! Je stelt me diep teleur zoon!' zei Jacob. Matthijs voelde zich dubbel, hij had zijn vader tegengewerkt, maar hij kon dit niet laten gebeuren. Hij liet Jacob los en liep naar zijn kamer. 'Hier kom je niet zomaar mee weg!' zei Jacob nors en schopte woedend tegen de deur aan. Matthijs wist dat hij maar beter op zijn kamer kon blijven tot zijn vader gekalmeerd was. Intussen liep Sydney zo snel ze kon richting huis. Ze werd snel moe en ging wat aan de kant van de weg zitten.
Fabian was nog steeds onderweg en zag haar ineens zitten. Sydney huilde. 'Sydney!!' riep Fabian luid en iep nu nog sneller. Sydndey keek op en zag haar vriendje komen aanrennen. Fabian nam haar in zn armen en trooste haar. 'Gaat het met je' roeg Fabian. Sydney kon niet veel uitbrengen en knikte alleen maar. 'Kom we gaan snel naar huis' zei hij troostend en nam haar mee.

Thuis zat Nienke in de woonkamer. Ze was toch een beetje bang dat Jacob Sydney echt wat zou gaan aandoen. Dit wilde ze echt niet! Waarom had ze nou ja gezegd op dat idiote plan. En Fabian was al boos op haar, maar nu had ze het helemaal verpest.
Fabian en Sydney kwamen thuis, ze liepen meteen richting hun kamer. ' Fabian, Sydney!' riep Nienke nog maar de 2 negeerde haar. 'Jongens het spijt me echt!!'. Fabian keek haar aan en schudde met zn hoofd. Hij liep samen met Sydney naar hun kamer.
Nienke bleef achter en liep naar haar kamer.
Fabian trooste Syd de hele avond. Na een tijdje deed ze haar verhaal. Fabian vond het erg, 'we krijgen hem! Maar gelukkig heeft Matthijs je geholpen!'
Sydney kninkte en ging in Fabians armen liggen en viel in slaap.