2 nieuwe meisjes

De grote vraag 2 (af)

Een nieuwe dag was aangebroken. Iedereen was wat bekomen na het avontuur van gisteren.
Fabian en Sydney besloten Jodie vandaag maar thuis te houden.

Milla had een slechte nacht gehad. Ze lag al een uurtje te draaien in bed en had het koud en warm tegelijk. Appie en Stephanie lagen nog wat te slapen. Milla stond op en liep naar hun kamer toe. 'Mamaa' zei ze zachtjes. Stephanie werd wakker en keek haar aan. Milla kwam naast het bed staan, 'ik voel me niet zo lekker' zei ze zacht . Stephanie keek haar aan en voelde haar voorhoofd, het voelde heel warm aan. Volgens mij ben je ziek schat.. ' zei ze en ging rechtop zitten, 'zo snel mogelijk weer je bedje in, blijf vandaag maar thuis', ze nam haar mee naar haar kamer.
Ook Appie was intussen wakker geworden en liep mee. Stephanie stopte Milla in, 'ik ga even een thermometer halen..' zei ze en liep naar de badkamer. Appie ging bij Milla zitten, die al een beetje in slaap viel. Stephanie liep terug en stopte de thermomteter onder haar arm, ze keek Appie bezorgd aan. Een minuutje later piepte de meter, 39 graden, dat was toch wel hoog. Appie hield Milla's handje vast. 'Als het niet beter word dan ga ik toch echt een dokter bellen hoor' zei Stephanie bezorgd en wreef over Milla's hoofd.

Een uurtje later probeerde ze opnieuw, 39.5 graden. 'Ik ga nu echt bellen' zei Stephanie en liep naar de telefoon. Appie keek wat bezorgd. Stephanie belde en kwam terug de kamer in, 'de dokter komt eraan.' . Milla lag een beetje te ijlen in bed.
Een kwartier later was de dokter er, hij onderzocht Milla. 'Ze heeft een griepje, vandaag goed in bed blijven en tegen de avond zou het al veel beter moeten zijn' zei hij. Stephanie keek hem een beetje opgelucht aan. 'Gelukkig' zei Appie. De dokter pakte zijn spullen en liep met Stephanie naar beneden. 'Nog bedankt dat u zo snel wou komen' zei ze en betaalde hem. 'Met genoegen, tot ziens' zei hij en ging zeg. Stephanie snel weer naar boven bij Milla zitten.

Stephanie's maag rammelde. door Milla's ziekte had ze nog niks gegeten. Appie hoorde het en legde zn hand op haar schouder. 'Ik ga even wat te eten halen, jij ook wat?' zei Stephanie ineens en keek Appie aan. 'Ja, maar blijf jij maar zitten' zei hij lief 'Ik haal het wel.' . Hij glimlachtte en liep de kamer uit. Stephanie glimlachte hem na en keek terug naar Milla, ze wilde dat ze snel beter werd!
Appie was druk bezig in de keuken. Hij vulde een heel dienblad met allemaal lekkere dingen en liep snel naar de bloemenwinkel om de hoek. Hij had wel gezien hoe erg Stephanie's ogen glimden toen Sydney en fabian vertelden dat ze zouden trouwen.
Hij was stiekem wel wat zenuwachtig . Hij kwam terug thuis en ging met de bloemen, een ring (die hij eerder gekocht had) en het ontbijtje naar boven. Stephanie zat nog steeds bij Milla, ze focuste helemaal op haar en had nieteens door dat Appie daar stond. Hij had de bloemen en het doosje in de slaapkamer achter het bed gelegd en was met het dienblad in Milla's deuropening gaan staan. 'Schat??' riep hij lief en zacht. Stephanie zei zonder om te kijken 'jah?'. 'Kijk eens..' voegde hij eraan toe. Stephanie keek hem aan en zag het dienblad, 'ooh wat lief'.
Ze stond op en liep met hem naar de slaapkamer om het op te eten. 'Zoveel, dat krijg ik toch nooit alleen op' zei ze. Appie keek haar aan, 'ik help je er wel mee' zei hij lief. 'Dan nog' zei Stephanie en wist niet goed wat ze zou pakken. Appie pakte een broodje en gaf het haar, 'eet nou maar gewoon' zei hij lief. Stephanie en Appie aten het ontbijt op.
Appie zat de hele tijd te zenuwen. Hoe moest hij dit nu gaan vragen?! Hij zat Stephanie al de hele tijd wat aan te staren. Ze begon het een beetje vreemd te vinden en lachte naar hem . Appie pakte het dienblad en zette het opzij. Hij ging een beetje dichter bij haar zitten. Stephanie keek hem lief aan.

Hij haalde zn hand over haar wang heen en keek haar aan. Hij was hier zo slecht in...
'Ik vind je heel lief' zei hij zenuwachtig. 'Ja, dat weet ik, ik jou ook' zei Stephanie lachend terug. Appie rolde ineens een soort van over het bed en pakte de bloemen en het doosje die aan de andere kant lagen. Stephanie keek hem raar aan. Appie rolde terug en hield de bloemen voor dr. Ze schrok er wel een beetje van. Ze had eigenlijk al sinds Syd en Fabian zitten wachten op Appie... en nu was het zover?!
Appie ging wat voor dr op zn knie zitten en deed het doosje open. 'Wil je met me trouwen?' vroeg hij aarzelend. Stephanie zag een Appie die ze nog nooit zag, zo gevoelig. 'Natuurlijk' zei ze enthousiast en gaf m een kus.
Appie liet een zucht van opluchting en was blij. 'Dacht al dat je niet wilde' zei ze grappen. 'Hoezo niet! Ik hou echt van je hoor' zei Appie, 'Dit is geen grap!!'. 'Weet ik' zei Stephanie en gaf hem een kus. Appie lachte, 'ik ben zo blij'. 'Ik ook' zei Stephanie en gaf hem een knuffel.
Ineens riep Milla.
Stephanie keek Appie aan en liep naar haar kamer, 'wat is er lieverd?' zei ze zachtjes. 'Ik heb dorst' zei Milla. Appie was meegelopen en liep naar de kamer, op het dienblad stond nog wat water. Hij nam het mee naar Milla's kamer en gaf het haar. Stephanie zag dat Milla er al wat beter uit begon te zien. 'Lieverd.. Papa en ik gaan ook trouwen' zei ze glimlachend. Milla sprong recht in bed, 'EEEEECHT' zei ze vrolijk en knuffelde Stephanie. 'Jaa, zei Appie en knuffelde mee' Door het goeie nieuws was Milla ineens minder ziek geworden. Appie keek Stephanie en Milla aan, 'Jullie zijn mijn 2 schatjes!!'. Stephanie en Milla lachten.

De rest van de dag liep Stephanie op een wolkje. Ze bedacht zich allemaal leuke dingen samen met Appie.
Milla rustte goed uit en was rond de avond al stukken beter.