2 nieuwe meisjes

Afleiding (af)

...

'Ze is onvindbaar' zei Fabian toen hij terugkwam bij de deur. Appie keek zielig. Sydney pufte een beetje door het rennen. 'Ap.. Blijf jij hier.. Ik ga Sydney naar huis brengen en dan kom ik terug en gaan we zoeken!' zei Fabian en deed zn arm om Sydney heen. Ze knikte en ook Appie keek toestemmend. 

Stephanie lag nog steeds bij Wolf thuis op de bank. Ze begon beetje bij beetje bij te komen maar besefte nog niet wat er aan de hand was. Hij aaide met zn hand over haar wang. 'Waar ben ik.. Appie???' vroeg ze zachtjes. Wolf lachte en dwaalde met zn hand af naar haar buik. Hij drukte er wat op. 'AUW' zei Stephanie. Op dat moment bewoog ook het kindje in haar buik, alsof hij/zij zijn/haar moeder wou beschermen. Wolf keek verbaasd.

Fabian had Sydney naar huis gebracht en was alweer bij de bowlingbaan aangekomen. 'En' vroeg hij Appie, 'Nog steeds niks?'. Appie schudde zijn hoofd. Hij had nog de hele tijd lopen zoeken maar tevergeefs. Hij pakte zijn telefoon en belde Stephanie. Stephanie keek verdwaasd toen ze haar beltoon hoorde, Wolf drukte meteen weg. Stephanies telefoon ging opnieuw. 'Wat doet die daar.. laat me opnemen' zei ze zacht. 'Ja, en dan ga jij gillen..' zei Wolf. 'Nee.. echt niet! ik beloof het' zei Stephanie die nu merkte met wie ze was. Hij pakte de telefoon en zette hem op speakerstand. 
'Lieverd!!!! Waar ben je' zei Appie meteen door de telefoon.
'Schat... ik.. ik...' zei Stephanie terwijl ze Wolf bang aankeek.Hij hield zn vinger boven het knopje om uit te drukken.
'Zeg alsjeblieft waar je bent!' zei Appie. Stephanie bleef hem aankijken en dacht aan wat ze beloofd had, maar dit was haar kans, 'IK BEN BIJ DIE CREEP THUIS! HEE....lp' zei ze. Wolf drukte meteen uit; 'GODVERDOMME!!'. Stephanie maakte zich klein, 'sorry het spijt me' zei ze snel. 
'Hoorde je dat' zei Appie en keek Fabian aan, 'We moeten daarheen' riep hij. 'Ik rijd wel' zei Fabian en liep naar de auto. 

Intussen was Sydney dus thuis. Ze praatte met oppas Kimberly die de hele avond bij Jodie en Milla was gebleven. 'Er was een klein probleempje met Jodie, maar ze liggen nu allebei lekker te slapen'. 'Hoezo problemen' vroeg Sydney. 'Ze wou haar pyjama niet aantrekken en deed bang en verlegen, maar Milla en ik hebben haar samen overhaald' zei Kimberly lief. Sydney begreep al snel waarom ze dat had gedaan. Ze betaalde Kimberly en bedankte haar. 'Je weet het, just call me' zei Kimberly lachend, nam afscheid en ging naar huis toe. 
Milla was wakker geworden van de deur. ze stond voorzichtig op en liep naar Sydney toe. 'Milla wat doe jij nog wakker?' vroeg ze snel. 'Waar is mama' zei Milla slaperig. Sydney keek moeilijk 'Die.. Die is nog wat vergeten en het nu gaan halen'. Milla keek haar aan en knuffelde haar ineens, 'ik mis mama en papa. En beer!!'. Sydney tilde haar op en ging met haar op de bank zitten, 'ze zijn er snel...' zei ze moeilijk en knuffelde Milla. 

Fabian en Appie reden de straat van Wolf in. 'Hoe wou je naar binnen komen' vroeg Fabian moeilijk. 'Weet ik niet.. we zien wel' zei Appie nerveus. Fabian stopte 'hier zou het moeten zijn...'. Appie stapte meteen uit en liep via een smal gangpad naar de tuin. 
Binnen was Wolf nog kwaad op Stephanie, 'Ze komen me wel halen! Ik weet het zeker' zei Stephanie zacht. 'Vergeet het maar' zei Wolf en keek haar aan. 'Kijk.. misschien is die deur los' zei Fabian snel. Appie probeerde het en ze zat idd los!! 'Ik ga naar voor, hem afleiden, dan kan jij naar binnen' zei Fabian, tikte Appie aan en liep terug naar de voordeur.

Hij belde snel aan, hij moest ook nog een smoes verzinnen om die man even bezig te houden.
'Wat nou weer' zei Wolf toen hij de bel hoorde. Hij keek Stephanie dreigend aan en liep naar de voordeur. 

Stephanie probeerde mee te luisteren wie er was. Wolf maakte de deur open en keek Fabian verbaasd aan 'Wat doe jij hier??'. 'Hallo... ik... Ik kreeg een vreemd telefoontje... ik' stamelde Fabian. 'Wat dan?' vroeg Wolf. 'Iets heeeeeeeel erg vreemds' zei Fabian. Appie liep intussen naar binnen en zag Stephanie op de bank liggen.

Ze had hem nog niet opgemerkt en probeerde te horen wie er was. Ineens hoorde ze een geluid achter zich en keek bang om, het was Appie. Haar ogen schoten vol en ze keek hem met grote ogen aan. Hij liep snel naar haar toe en maakte haar los. 'Ik ben zo blij je te zien' zei ze en knuffelde hem. 'Ik ook, maar kom we moeten hier snel weg' zei Appie en pakte haar hand.

Stephanie knikte, nam haar telefoon van het tafeltje en rende mee naar buiten. 'Fabian , ik heb hier geen tijd voor. Kom later maar terug..' zie Wolf en gooide de deur dicht. Fabian keek hem na en ging snel weer in de auto zitten. Appie kwam met Stephanie aangerend en liet haar de auto ingaan. 'RIJDEN' riep Appie. Fabian startte de wagen en reed zo snel hij kon weg. 

Wolf kwam nietsvermoedend de woonkamer in 'Die Fabian stond hier voor de deur.. en hij zei niks over jou... ' zei hij en keek richting de bank. Hij zag meteen dat Stephanie weg was en de achterdeur op een kier stond. Hij kreeg een kleine woedeaanval en schopte tegen de bank aan, 'ik krijg je nog wel.. wees daar maar zeker van' schreeuwde hij. 

Ze reden zo snel mogelijk naar huis. Sydney zat met de kinderen. Ze hoopte dat alles goed zou komen. net op dat moment ging de deur open. Milla snelde erheen. Stephanie liep moeilijk naar binnen en dacht nog aan wat er gebeurd was. 'Mama!!!' riep Milla en knuffelde haar been. 'Dag schat' zei ze zachtjes en glimlachte een beetje. Sydney kwam er ook snel bijstaan, 'Waar was je nou gekkie, we maakten ons zorgen!'. Stephanie keek haar moeilijk aan. Ze vertelde wat er gebeurd was. Sydney keek haar ongelovig aan en knuffelde haar.

Jodie was intussen op Fabians arm gegaan en knuffelde hem, ze was moe en staarde naar Stephanie. Stephanie keek haar glimlachend aan, 'is er wat lieverd?'. Jodie keek haar verlegen aan. 'Zeg het maar' zei Sydney. Ook Fabian moedigde haar wat aan. Jodie raapte al haar moed bij mekaar, 'jij bent lief' zei ze zacht maar toch verstaanbaar. Een algemene 'aww' vulde de kamer. Verlegen dook Jodie in Fabians trui. 'Jij bent ook heel lief' zei Stephanie en wreef wat over dr arm. Milla stond wat chagrijnig te kijken, 'het is mijn mama hoor'. 'Milla...' zei Stephanie en keek haar wat aan. Appie tilde haar op en gaf haar en kus. 

'Hoe komen we nou thuis?' vroeg Stephanie ineens. 'Ik breng jullie wel' zei Sydney en pakte haar spullen. Fabian keek haar aan, 'weet je het zeker? Ik wil ook wel?'. Sydney knikte en gaf hem een kus,'tot zo'. Ze namen afscheid en liepen naar de auto. 

....