Tony Stark ve Natasha Romanoff'un bu dünyaya bırakabilecekleri en büyük miras kızları Annabel'di. Bir Black Widow olarak yetişmiş, babasının mirası olan demir zırhı giydiğinde ise damarlarındaki tutku alevlenmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•| Bellatrix Barnes |•
✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•| Pleione Natasha Rogers|•
Pleione Rogers ve Bellatrix Barnes, Barnes'ların evinin yanındaki gölün kenarında birlikte piknik yapma hayalleri kurarlarken tüm hayalleri suya düşmüştü. Bucky Barnes iki küçük kızı da esir almış, onlara dövüşmeyi öğretmeye çalışıyordu.
"Baba, yeter. Gerçekten."
"Hadi ama, sen benim kızımsın. Mızmızlanmayı kes Bells."
"Bucky amca, beş yaşında olduğumuzun farkındasın değil mi?"
"Evet." Dedi Bucky.
"O zaman neden on beş yaşındaymışız gibi davranıyorsun?" Diye sordu Pleione bilmiş bir edayla.
"Ama siz birer savaşçı olarak büyüyeceksiniz. Bu hep böyledir, babaların savaşı biter, çocukları devralır."
"Baba, biz Viking değiliz. Ortada devralınacak bir savaş yok."
"Hey tatlım, seni üzmek istememiştim." Dedi Bucky. "Sadece birilerinin dünyayı kurtarması gerek ve bunu her zaman biz yapamayız."
"Dünyayı bilmem ama benim dünyam kurtarılamaz."
Bucky yere eğilip Pleione'u kucağına aldı. "İnsanlık uğruna savaşacak bir şeyi daima bulur küçüğüm. Ama esas sorun bizim hangi tarafta olduğumuzdur, savaşmak isteyen mi yoksa savaşı durdurmak isteyen mi? Ve başkalarının dünyalarını kurtardıkça kendi dünyanı da kurtaracaksın."
"Ben kimseyi kurtaramam."
"Kurtardın bile." Dedi Bucky. "Steve, Nat, Tony, Robert, Bella. Sen hepsini kurtardın, şimdi sıra kendinde. Tamam mı?"
"Kurtulmak istemiyorum ben." Dedi Pleione. Kurtuluşu annesini unutmaktan geçiyordu ve küçük kız acı çekse de bunu yapmayacaktı. "Acımı seviyorum."
