Tony Stark ve Natasha Romanoff'un bu dünyaya bırakabilecekleri en büyük miras kızları Annabel'di. Bir Black Widow olarak yetişmiş, babasının mirası olan demir zırhı giydiğinde ise damarlarındaki tutku alevlenmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•| Steve Rogers |•
Bir elini sarı saçlarından geçirdi ve bir kolunu da başının altına koyup tavanı izlemeye devam etti Yüzbaşı Rogers. Dün geceyi düşünüyordu.
"Sanırım randevularınızı ekmeyi alışkanlık haline getirdiniz, Yüzbaşı Rogers?"
Steve arkasını döndü ve genç kızın turkuaz mavisi gözlerine baktı. Genç kız Steve Rogers'ın gözlerine onu yakıp kül etmek ister gibi bakıyordu, ya da sadece Steve öyle hissediyordu. Bilmiyordu. Kendine gelmeye çalıştı Steve ama başaramadı, her ne kadar kendine itiraf etmek istemese de bu kız onu heyecanlandırmıştı.
"Ben, anlayamadım." Diye mırıldandı.
Minik bir gülümseme yerleştirdi dudaklarına Annabel. "İyi geceler, Yüzbaşı." Dedi ve arkasını dönüp Steve'in görüş açısından kendinden emin adımlarla çıktı.
Steve ise kızın arkasından öylece bakakalmıştı ama kızın ne demek istediğini gerçekten anlamamıştı. Öylece durmayı bırakıp yeni Avengers üssünden çıktı. Motoruna atladı ve tanıştığı küçük kızla buluşmak üzere sözleştikleri caddeye gitti. On yıl önce söz verdiği yerde onu beklemeye başladı.
Steve gözlerini tavandan çekip dışarıya çevirdi. Hava yeni yeni aydınlanıyordu, o ise hala uyanıktı. Zaten daha yeni gelmişti eve. Küçük kızı beklemişti ama o orada değildi, olmasını da beklemiyordu zaten. Steve sözünü tutamamıştı. Vicdan azabı çekiyordu, şu an hissettiği tek şey sözünü tutamamış olmanın verdiği üzüntü ve pişmanlıktı.
Genelde askerlik zamanlarından kalma bir alışkanlığıydı erken kalkmak ama bu kez gözüne bir gram uyku girmemişti. On yıl önce verdiği sözü tutamamıştı ve bu onu çok rahatsız ediyordu. Bir de yeni tanıştığı kızın ne demek istediğini de düşünmüştü saatlerce ama bir cevap bulamamıştı.
Kız aklına geldiğinde gülümsediğini fark edemedi Yüzbaşı. Kızın güzel yüzünü ve kendinden emin duruşunu düşünmeye başladığında tuhaf hissetti. Sonra kendine kızdı. Elini cebine götürdü ve pusulasının kapağını açtı. Peggy'nin resminin üstünde parmağını gezdirdi. Pusulayı dudaklarına götürdü ve fotoğrafı öptü.
Peggy'e haksızlık ediyormuş gibi hissetmişti. O Peggy'i seviyordu ve bu doğru değildi. Üstelik kız onun torunu olacak yaştaydı. Kafasını salladı Steve ve pusulayı kapatarak cebine koydu. Yerinden kalktı ve üstüne siyah eşofman takımını giydi. Kafası karışıktı ama kafasını karıştıracak bir durum da ortada yoktu. Steve kendi kendine sinir olarak yeni üsteki spor salonuna indi. Biraz idman yapıp kendine gelmek istiyordu.
"Eğil!" Diyen Natasha'nın sesini duydu Steve. Dostunun bu saatte burada olmasına alışkın değildi. Natasha genelde Avengers üssünde yaşamazdı ama Steve onun burada olmasını seviyordu. Tony'nin de öyle.
