Melez Kız

Sezon Finali

Medya: Edward Cullen ve Luna Night
Medya: Believer

Sabah yüzüme konulan öpücüklerle uyandım. Gözlerimi açtığımda Edward bana gülümseyerek bakıyordu.

- Çok afedersin ama cumartesi günü sabahın köründe uyandırmanın sebebini öğrenebilir miyim? Çünkü kargalar daha bokunu yemedi, dedim.

- Öncellik hanımefendi sabahın köründe değil. Saat 10. Sebebi ise beraber dışarıda kahvaltı edeceğiz ve ağzına öyle boklu laflar hiç yakışmıyor sevgilim, dedi.

- Hmmmm o zaman bana seçtiğin kıyafetleri getir bakalım, dedim.

- Pişman olma sonradan, dedi bilmişçe.

- Hadi yeme beni yemem. Dolabımda siyahtan başka renk yok. Hadi elbise giydirsen kıskanacağın için giydirmezsin, dedim.

- Pekala, ama bunu sen istedin ona göre, deyip dolabın yanına gitti. Geldiğinde elinde ki kıyafetleri görünce şok geçirdim.

- Hayır hayır bu olmaz. Bu bir rüya dimi?, dedim masum bir şekilde.

- Üzgünüm güzelim maalesef rüya değil gerçek, dedi.

- Ben bunu hayatta giymem. Bunu biliyorsun dimi?, dedim.

- Aaaa yoksa Luna Night korkaklık yapıp iddiadan kaçıyor mu?, dedi.

- Oğlum beni gaza getirme, dedim.

- Niye getiriyim?, dedi.

- Ben ilk defa siyahtan başka renk giyeceğim. Biliyor musun?, dedim.

- Sen ciddi olamazsın, dedi şaşkınlıkla.

- 4 yaşıma kadar renkli şeyler giyiyordum tabi ama o olaydan sonra hayatımda ki tüm renkleri çıkardım. Tabi siyah dışında, dedim gülerek.

- Hadi giyde çıkalım. Çok güzel bir yer buldum, dedi.

- Ha bu arada sen bu kıyafetleri nereden buldun?, diye sordum.

- Dün siz kek yaparken bizde alışveriş merkezine gidip film izlemiştik. O sırada bir mağazadan aldım, dedi.

- Vay çakal, dedim.

- Hadi hadi gitte değiştir. Merak ettim seni bu kıyafetin içerisinde, dedi. Bende bana aldığı kıyafetler ile lavaboya gittim. İşlerimi hallettikten sonra giysilerimi giydim. Daha sonra aynanın karşısına geçtim. Ve aynaya şaşkınlıkla baktım. Bu ben miyim gerçekten? Evet beyazlar içerindeki kız. Üstümde beyaz sıfır kollu bir t-shirt, altıma beyaz dar paça kot, ayakkabı olarakta beyaz adidastı. Şuan her yerim beyazdı. Tenimde vampir olduğum için normalden daha fazla beyazdı. Neredeyse kıyafetlerim gözükmeyecekti. Şuan üzerimde tek renkli şey Edward'ün bana aldığı kolye idi. Kırmızı kolyem. Onu taktıdığı o günden beri çıkarmadım. Ömrümün sonuna kadarda çıkarmayı düşünmüyorum. Aynada son kez kendime bakıp dışarı çıktım. Edward arkasını dönüp bana baktığında nefesi kesilmiş gibiydi. Tama şuan size göre abartılı olabilir. Ama yakın olduğunuz birinin siyahtan başka renk giymeyip aniden beyaz giymesi sizi şok eder. Gülümseyerek yanıma gelip bana sarıldı. Bende kollarımı boynuna doladım.

- Çok güzel olmuşsun, dedi.

- Teşekkür ederim, dedim.

- Hazırsan çıkalım, dedi. Birden kalbimde büyük bir ağrı oluştu. Elimi kalbime doğru götürecekken Edward'ün endişelenmemesi için elimi geri çektin.

- Şey sen arabayı hazırla. Biraz makyaj yapayım. Böyle hayalet gibi gözüktüm, dediğimde güldü.

- Tamam güzelim ben aşağıdayım, dedi. Sonrada kapıdan çıktı. Çıkar çıkmaz kendimi yatağa bıraktım. Kalbim çok nadiren ağrı girerdi. Ama ne zaman girse mutlaka kötü bir şey olur. Bugün kötü bir şey olacak hissediyorum. Ama Edward' e çaktırmamam lazım. Yerimden zorlukla kalkıp hiç kullanmadığım makyaj masama gittim. Hafif bir pudra ve açık bir pembe renk ruj sürdüm. Hiç diyese yüzüme bir renk gelmişti. Aynada son kez kendime baktım.