Melez Kız

Rüya

Kapkaranlık bir ormandayım. Nereye gidiyorum bilmiyorum. Ayaklarım benden bağımsız hareket ediyor. Sonra o yere geldim. Hayatımın bittiği yer. Evim. Evin bahçesinde büyük bir ayna vardı. Aynanın önene geçtim. Yansımamda üç erkek vardı. Bir tanesi bana çok benziyordu. Diğerleride tanıdık geliyordu.

-Bizi bul.

-Ne?

-Bizi bul.

-Siz kimsiniz?

-Yakında öğreneceksin.

Kan ter içinde uyanmıştım. Bu neydi şimdi? Yıllar sonra niye o evi gördüm. Onlar kimdi bilmiyorum. Sadece bunun sıradan bir rüya olmadığını biliyorum. Saate baktığımda okul saatinin yaklaştığını gördüm. Bugün büyücü tarafındayım. Hemen üstümü giyindim arabama binip okula sürdüm. Yine gözlüklerimi takarak büyücü sınıfına gittim. Yine A sınıfında olacağım için müdüre gitmemem gerek yok. Kapıyı çalmadan sınıfa girdim.

-Bu nasıl bir terbiyesizlik hemen müdürün odasına çık, dedi. Kimse bana bağıramazdı. Kadının yanına gidip bileğini ters çevirip konuşmaya başladım.

-Kimse bana bağıramaz anladın mı?

-A-anladım.

-Güzel.

Hemen en arkadaki sıraya geçtim. Dersi dinlemek yerine uyudum. Tüm teneffüsler kimse beni rahatsız etmesin diye uyudum. Okul çıkışı arabayı mezarlığa doğru sürdüm. Arabadan inip onun mezarına gittim. Tam karşısına bağdaş kurup oturdum ve konuşmaya başladım.

-2 yıl oldun gideli. Tam 2 yıl. Sende gittin onlar gibi. Senin onlardan ne farkın kaldı? Söylesene? Ben bu hayatta b-bir tek sana güvendim. Benim hayatımda senden başkasına yer yoktu. Benim bütün ilklerim sendeydi. İlk defa birisinin duvarlarımı yıkmasına izin verdim, ilk defa birisinin yanında güvende hissettim, ilk defa güldüm, ilk defa birisinin yanında ağladım kendimi güçsüz hissettim. En önemlisi ise ben ilk defa korktum. Hemde deli gibi korktum. Seni kaybetmekten çok korktum. Koskoca 3 yılımı seninle geçirdim. Sen benim umudum oldun. Sen benim ışığım oldun. Sen beni hapis olduğum karanlığımdan çıkardım. Ben senin sayende ismimden ilk defa nefret etmedim. Her Aya baktığımda seni hatırlıyorum. Ama sen gittin. Ama tek başına gitmedin. Sen öldüğün zaman bende öldüm. Benimle bir ilke daha var mısın? Özür dilerim. Özür dilerim umudum. Seni kurtaramadığım her gün için özür dilerim.

Söyleyeceklerimi bitirdikten sonra arkamdan dal kırılma sesi duydum. Arkamı döndüğümde Edward ve çetesi vardı.

-Abi bir rahat dur görecek şimdi bizi, dedi Drake.

-Siz ne yapıyorsunuz burada?

-Bizde birisi için gelmiştik, dedi Max.

-Söylediklerimi duydunuz mu?

Hiç biri cevap vermedi.

-DUYDUNUZ MU DEDİM.

-Duyduk hepsini, dedi Edward.

Hemen yerden kalkıp yürümeye başladım. Edward kolumdan tutup konuşmaya başladı.

-Bak bize güvenmediğini biliyorum ama bu halde araba kullanamazsın. İzin ver seni biz bırakalım eve, dedi. Hayır diyecek halim bile yoktu. Başımı sallamakla yetindim. Beraber araba gittik. 

-Abi ne olursun şu bebeği ben süreyim, dedi Thomas.

-Hayır ben sürüceğim, dedi Max ve Drake aynı anda.

-YETER ben sürüceğim Thomas sen gel Luna'nın yanında dur.

-Tamam abi, diyip benimle arka koltuğa oturdu. Edward arabayı benim eve sürmeye başladı. Arabadan inip eve girdik.