Evliliğimizin ikinci haftasını doldurmuştuk. Bu iki haftada sade şirket ve evde takılıyorduk. Bugün ise günlerden pazardı. Dirim çalışma odasında çalışırken ben de kitap okumak için düzenlediğim odada camın önündeki koltuğuma oturmuş kitap okuyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kitaba dalmış okurken kapının birden açılmasıyla kafamı kaldırdım.
"Gidince görürsün." dediğinde göz devirdim. Gizem yaratmasa olmuyordu. Kitabıma geri dönüp sayfayı bitirdim. Neyse ki sayfanın sonundaki cümle yarım kalmıyordu. Ayracımı koyup ayaklandım ve odamıza çıktım. Dirim'in odasından daha büyük bir odaya geçmiştik. Odaya girdiğimde Dirim'i üzerinde sadece baksırla buldum.
"Nasıl giyinmem gerekiyor?" dediğimde beni kısaca süzdü. Üzerimde sabah kalktıktan sonra çıkarmaya üşendiğim için sabahlığımla geceliğim vardı.
"Resmi giyin." dediğinde kafa sallayıp soyundum ve dolabımdan yüksek bel kumaş bir pantolonla ona uygun bir bluz çıkartıp giydim. Kemerime taktıktan sonra ayakkabılarımı elime alıp odaya geçtim ve makyaj masama oturdum. Saçlarımı taradıktan sonra serbest bıraktım ve nude tonlarında bir makyaj yaptım. Tamamen hazır olduğuma emin olduktan sonra çantamın içine telefonumu ve cüzdanımı koyduktan sonra Dirim'e döndüm. Çoktan hazırlanmıştı ve telefonuyla ilgileniyordu.
"Hazırım ben." dediğimde ayaklandı ve beraberce evden çıktık.
Büyük bir restorana geldiğimizde Dirim'e baktım. O bana bakmadı ve arabadan indi. Ben de onunla beraber inince elimden tuttu ve beraber restorana girdik. Dirim nereye gideceğini biliyor gibi ilerleyince ben de peşinden gittim. İlerlediğimiz masayı görünce gözlerim hızla Dirim'e çevrildi. O ise bilerek benden gözlerini kaçırıyor gibiydi.
"Onların ne işi var burada?"
"Ailecek bir yemek yiyelim dedik."
"Bana sormadan nasıl böyle bir şey yaparsın Dirim?" derken sinirle ona bakıyordum. Tanıştığımızdan beri ona ilk defa sinirlenmiştim çünkü annem ve babamla yemek yiyecektik birazdan. Hatta onun da ailesi buradaydı.
"Annem seninle tanışmak istedi."
"Tamam sadece onunla yiyebilirdik." dediğimde bana kısa bir bakış atıp ifadesiz suratıyla bana baktı. "Ama ben böyle istedim Anka. Şimdi sus ve gülümse." dediğinde ona düz bir ifadeyle baktım. Demek böyle olacaktık. Peki, onun istediği gibi olsundu. Ama bu yemeği onlara zehir etmeyen Anka değildi.
Suratıma sahte bir gülümseme kondurup Dirim'in çektiği sandalyeye oturdum. "Anneciğim, babacığım. Sizi görmeyi beklemiyordum."
Annem ve babam da benim gibi sahte bir şekilde gülümsediler. Hoş, ben onların bana gerçekten gülümsediklerini hiç görmemiştim ya neyse.
"Hoş geldiniz kızım." dediğinde göz devirmemek için gözlerimi kaçırıp ilk defa gördüğüm Dirim'in annesine çevirdim bakışlarımı. Çok güzel ve asil duran bir kadındı.
"Merhaba Ankacığım. Sonunda tanışabildik." derken suratında samimi diyebileceğim bir gülümseme vardı.
"Merhaba." derken ismini bilmediğim için gerisini getiremedim. Bunu anlaşmış olmalı ki kibar bir gülümsemeyle ismini söyledi. "Handan ben." Kafamı salladım.
"Memnun oldum Handan Hanım." dediğimde o da kafa salladı. Oğlu ve bana bakarken oluşan samimi gülümsemesi Demir Bey'e bakınca soldu ve kocasına ters bir bakış attı.
"Böyle aceleyle evlenmeniz hiç hoş olmadı ama ne yapalım. Tebrikler çocuklar." dedi annem. "Teşekkürler Nihal Hanım." diyen Dirim'di.
"Hanım ne ayol. Anne de sen bana." derken iğrenç bir kahkaha atmıştı annem. Sözleriyle alayla gülünce bütün bakışlar bana çevrildi. "Kusura bakmayın aklıma bir şey geldi de." Son cümlemi söylerken anneme çevirmiştim bakışlarımı. Onun da aklına gelmiş olmalı ki bana uyarıcı bakışlar atıyordu.
'Kesin artık bana anne demeyi sizi pis sürtükler. Ben kimsenin annesi falan değilim.'
Kafamıiki yana sallayıp aklıma gelen anıyı def ettim.
"Açıkçası üçünüzün arasından seni seçmesi beni ayrı mutlu etti Dirimciğim. Senin gibi akıllı ve güçlü bir damadım varken şirketten gönül rahatlığıyla ayrılabilirim." Babamın sözleriyle Demir Bey'in gözlerinin parladığını görsem de Dirim sadece sahte bir gülümsemeyle teşekkür etmekle yetinmişti.
"Ama tabii kızımı üzersen bu iyi izlenimin gidebilir haberin olsun." diyerek aklınca uyarıda bulunduğunda kıkırdadım.
"Yılın babası." dediğimde annem ve babam öksürerek bana uyarıda bulundular. "Merak etme babacığım. Dirim beni üzemez." dediğimde masadakiler iyice gerilmeye başladılar. Zaten bu yemeğin amacı neydi anlamıyordum. Bizimki gerçek bir evlilik bile değildi sadece şirketler için yapmıştık bu evliliği.
"Ankacığım." diyerek konuşmaya girdi annem. "Dirim'in senin yediğin haltlardan haberi var mı?" dediğinde beni köşeye sıkıştırmaya çalıştığı barizdi. Ama bilmediği bir şey vardı. Benim kimseden saklayacağım bir şey yoktu.
"Yok, olması da gerekmiyor." dediğimde açığımı bulmuş gibi sırıttı. "Neden öyle diyorsun ki Ankacığım? O senin kocan. Sizin birbirinizden gizliniz olmaması lazım."
"Annen neyden bahsediyor Anka?" Dirim kaşlarını çatarak sorduğunda göz devirdim.
"Ne oluyoruz ya? Evet kocamsın ama bu sadece şirketler için yapılmış bir evlilik, çıkar ilişkisi yani. Ben sana bir açıklama yapmak zorunda değilim ve sen de bana hesap soramazsın." dedikten sonra ayağa kalktım.
"İyi akşamlar hepinize ama ben daha fazla bu sahteliğe katlanamayacağım." dedikten sonra çantamı da alıp restoranın çıkışına yöneldim. Kapının önündeki güvenliğe taksi çağırmasını isterken Dirim yetişip kolumdan tutarak kendine çevirdi beni.
"Ne oluyor Anka? Ne bu tepki böyle?" dediğinde derin bir nefes alarak elimle saçlarımı arkaya attım. "Bir şey olduğu yok. Gidiyorum, bu gece eve de gelmem." dedikten sonra gelen taksiye atlayıp kendi evimin adresini verdim.
Normalde sinirlenmeyeceğim bir şeydi belki de ama bana sormadan böyle bir şey yapacak yüzü nereden bulduğunu merak ediyordum. Sanırım araya biraz mesafe koymam gerekiyordu. Sinirle arkama yaslanıp camdan akıp giden yolu izledim. Bu böyle olmayacaktı. Bir an önce planımı işleme koymam gerekiyordu.
Merak etme abla. Seni benden alan her kimse bunun bedelini ödeyecek, ödeteceğim.
Merhaba, ilk defa bölüm sonuna açıklama yapacağım ve bunu yapmaktan gerçekten hiç hoşlanmıyorum. Bu kitabı yazmaya başlarken amacım sadece oyalanacak bir şeyler bulmaktı ve beğeni sayıları falan çok umursadığım şeyler değillerdi ama okunma sayısıyla beğenme sayısının arasının gerçekten çok fazla olduğunu fark ettim. Kitabı silecek değilim ama beğeni sayısının gerçekten insanı motive ettiğini belirtmek istiyorum.
Okuyan herkese teşekkürler ve iyi okumalar. :)
Bu arada bir sonraki bölüm artık kitap gerçekten başlayacak yavaş yavaş. :)
