Düşmedim Daha +18

34. Bölüm

Medya; Dirim Çağıran

Uzun bir gecenin ardından eve geri dönmüştük. Sessizliğe bakılacak olursa abim uyumuştu bile. İkimiz de sessizce odamıza çıkıp üstümüzü değiştirip pijamalarımızı giydik. Diğer rutin işleri de hallettikten sonra yatağa oturmuştuk yan yana. İkimiz de sırtımızı başlığa yaslanmıştık. Ben Dirim'in konuşmasını bekliyordum ancak onun da konuşmakta zorlandığı belliydi.

"Benim çocukluğumun pek kolay geçmediği söylenemezdi. Babam olacak o herif..." dedikten sonra yutkunup suratını buruşturdu. "Anneme tecavüz etmiş. Annemin babası da bunu öğrendiğinde annemi zorla o adamla evlendirmiş." dediğinde hiçbir şey söylemeden ona bakıyordum. O ise dümdüz karşısına bakıyordu.

"Annem çok direnmiş evlenmemek için, babasından abisinden dayak yemiş bir sürü. Benim olduğumu öğrendiğindeyse daha fazla direnmemiş onlara çünkü bana bir şey olmasından korkmuş." dediğinde yutkundum. Annesiyle hikayelerimiz benziyordu ancak en büyük fark bana tecavüz eden şerefsiz bebeğimi kabul etmemiş üstüne bir de öldürmüştü.

"Çok geçmeden babamla evlenmişler ama babama hiçbir zaman rahat vermedi annem." dediğinde güldü burukça. "Bir daha ona dokunmasına izin vermediği gibi işlerinin çoğuna da çomak sokmuş." Kaşlarım havaya kalkarken Handan teyzeye daha fazla saygı duymuştum. 

"Tabi bu bir tek babamı etkileyen bir durum olmadığı için annemin çok fazla düşmanı olmuş. Ben 4-5 yaşlarındayken içlerinden biri anneme büyük bir ders vermek istemiş ve beni kaçırmışlar." Derin bir nefes aldı.

"O zamanları hiçbir zaman unutamadım. 10-11 yaşlarına kadar ellerinde kaldım onların. Daha küçük olduğum için onları ailem zannediyordum." deyip histerik bir gülüş suratında belirdiğinde elimi uzatıp yanağındaki yaşı sildim. Bakışları bana döndüğünde şefkatle baktım ona. Buruk bir şekilde gülümsedi. 

"O altı seneden bahsetmek bile istemiyorum." dediğinde kafa sallayıp onayladım. Gerçekten kötü görünüyordu çünkü. 

"Tamam, bunları şimdi anlatmak zorunda değilsin. Ben asıl benimle neden evlendiğini merak ediyorum." dediğimde kafa salladı.

"Annem babamdan ne zaman boşanmak istediyse babam da her seferinde itiraz etti. Seninle ilk başta konuşmam da bu yüzden oldu zaten. Babam sizin şirketin açığını bulmam karşılığında annemle boşanmayı kabul etmişti. Ben de ilk sana o yüzden yaklaştım. Ama yemin ederim ki seninle o yüzden evlenmedim Anka." derken iki eli sıkıca ellerimi kavramıştı. 

Gözlerinin içine baktığımda orada gördüğüm şeyler beni doğru söylediğine inanmaya itse de emin olamıyordum. Hala bu amaç için yanımda olabilirdi. Tamam ben de onunla sevdiğim için evlenmemiştim ancak şu an durum farklıydı benim için. 

"Neden evlendin peki?" dediğimde sesim normal çıkmıştı. "Çünkü daha fazlasını istedim. Seninle olan beraberliğim hoşuma gidiyordu ama sen bu benim istediğim zaman olur istediğim zaman biter dediğinde korktum. Seni bana bağlayacak bir şeyin olmasını istedim. İstediğin zaman gidemeyeceğin bir sebep bulmak istedim çünkü gitmenden korktum." dediğinde gözleri inanmam için yalvarırcasına bakıyordu gözlerime.

"Dirim.." diye mırıldansam da başka bir şey diyememiştim. "Bir şey demene gerek yok. Sadece..." dedikten sonra tereddütle bana baktı. 

"Bugün diğer odaya gitmesen olur mu?" dediğinde birkaç saniye gözlerine baktım. Sonra da yavaşça kafamı sallayarak onayladım. Tebessümle baktı bana, gözleri parlamıştı. İkimiz de aşağı kayıp başlarımızı yastığa koyup birbirimize döndük. Gözlerimi kapatmama rağmen bakışlarını hissederken dayanamayıp gözlerimi açtım. Beni izliyordu.