Düşmedim Daha +18

32. Bölüm

Medya; Kartal Kurtulan

Abimin suratını içim acıyarak incelerken gözlerini araladı hafifçe.

"Anka?" dediğinde gözlerim doldu. "Tamam yorma kendini." dedikten sonra kolunun altına girerek onu eve yönlendirdim. Diğerlerinin bakışları altında abimi eve soktum ve salondaki koltuklardan birine yatırdım. Donuk bakışlarımı Dirim'e çevirdim.

"Anlat." dediğimde bana sorgulayan bir bakış attı.

"Bu herif senin ağabeyin mi?" 

"Dirim. Anlat dedim." diyerek onu cevapsız bıraktığımda diğer koltuğa oturdu. 

"Annemi kaçıran oydu. Yakalayıp patronunun adını vermesi için ufak bir sorgu çektik kendisine. Şimdi sen cevap ver. Annemin kaçırılmasıyla ilgin yok. Tamam. Bu adamla ne ilgin var?" dediğinde derin bir nefes alıp abime baktım. 

"10 sene önce abimin öldürüldüğünü zannediyordum. Ama öldürülmemiş."  dediğimde hiçbir şey anlamamış gibi duruyordu. Yüzümü buruşturdum. "Lütfen beni sorgulamadan önce onunla ilgilenebilir miyim?" dediğimde derin bir nefes alıp kabullendi. Ayağa kalktığını görünce kaşlarım çatık bir şekilde ne yapacağını izledim. Abime doğru geldiğini görünce dik dik baktım ona. Abimi yavaşça olduğu yerden kaldırdı. 

"Yukarı çıkartalım." dediğinde Gediz'le beraber yukarı çıkarttılar. Ben de peşlerinden giderken Beran ve Ahsen tek kalmışlardı. Boş odalardan birine yatırdı abimi. Üçümüz birbirimize baktığımızda odadan çıkıp önceden Dirim'le ikimizin olan odaya girip banyoya girdim. Dolabı açıp ilk yardım çantasını aldım. Banyodan çıkıp odaya döndüğümde Dirim'in beni beklediğini gördüm. 

Onu görmezlikten gelip yanından geçtim ve abimin kaldığı odaya girdim. Yüzüne pansuman yaparken Dirim de gelip odadaki sandalyeye oturmuştu. 

"Başka bir yerine vurdunuz mu?" dediğimde bana baktı. Kafasını iki yana salladığında derin bir nefes alıp pansumanı bitirdim. İkimiz de sessizce oturup abimi izlerken ne yapacağımı bilmiyordum.

"Ne yapacağım ben şimdi?" diye kendi kendime mırıldanırken Dirim'in kolumdan çekiştirmesiyle ayağa kalkıp onun peşinden gittim.

Odaya girdiğimizde yatağa oturduğunda ben de yanında oturdum. Tek ayağımı altıma alıp ona dönmüştüm otururken. 

"Artık bir şeyleri konuşmanın vakti gelmedi mi sence de?" dediğinde kafa salladım. Aynı evin içinde iki yabancı olamazdık daha fazla. 

"O gün sana dediklerim için özür dilerim. Seni suçladığım için de özür dilerim. Babandan intikam alacağını biliyordum, babanın da bir zamanlar anneme aşık olduğunu öğrenince annemi kullanman mantıklı gelmişti bir an, ne bileyim." Derin bir nefes alıp eliyle oynamaya devam etti.

"O resimleri de görünce ne hissettiğimi tam hatırlamıyorum ama iyi şeyler olmadığından emindim. Hala daha ne hissettiğimi anlamadım." dedikten sonra bakışlarını bana çevirdi. 

"Anka ben seni çok özledim." dediğinde derin bir nefes aldım. "O kadar alışmışım ki sana, seninle uyumaya, seninle uyanmaya... Sen olmayınca çok eksik hissediyorum kendimi." O konuşurken ben sadece boş boş onu izliyordum. Benden bir tepki beklercesine yüzüme baktığında orada hiçbir şey görememiş olmalı ki hayal kırıklığıyla kafasını çevirdi. 

Daha fazla konuşmayacağını anladığımda derin bir nefes aldım.

"Ahsen'in kaçırıldığı gün, o mekanın çevresindeki kameralara erişmiştim." diyerek söze başladığımda bana dönüp dikkatle dinlemeye başladı. "Deponun önünü gösteren bir kameradan izledim bir süre. Kronos denilen adamı göremeyeceğimi biliyordum ama en azından onu tanıyabilecek birilerini görebilirim diye düşündüm." Derin bir nefes aldım.