Ölümün Habercisi 1

Orman

Kaç gün oldu ?

Veya hafta ?

Ne zamandır ilerliyorum ?

Neredeyim ?

Daha, daha ne kadar devam edecek bu ?

Soruları başımı sallayarak dağıttım ve hızımı artırarak koşmaya devam ettim.

" Onu bulana dek. Ailemi bulana dek. "

O olay.. Birkaç kez tekrarlanmıştı. Belki de zararsız olan yaratıkları acımadan öldürmüştüm. Güçleri ne, neler yapabiliyorlar bilmeden. Düşünemiyordum, engelleyemiyordum. Onlardan birini gördüğüm an zar zor bağladığım o ince ip kopuyor kontrolü kaybediyordum. Kendimi tanımak çol zordu.

Ben artık eskisi kadar masum değildim.

Katil.

Bir katile dönüşmüştüm.

Cani, acımasız ve soğuk bir katil..

Ama insandım.

En azından hala..

Durup ellerimi dizlerime yasladım ve soluklandım. Sayısız enkaz gördüm. Bulabildiğim yemek ve suları topladım. Sayısız alt ve normal seviye Morukla karşılaştım. Vucudum yine kesikler, çizikler eziklerle doldu. Çok acısa, feci ağrısa da durmadım.

Sadece ileriye baktım.

Hiç arkamı dönmedim.

Dönersem görmek istemediğim, korktuğum tarafımla karşılaşırdım.

Daha ne kadar gidebilirim ki ?

Ne kadar uzağa ?

" Yoruldum..
Çok yoruldum Minik.. Neredesin ? Çık artık karşıma yalvarırım.. Daha fazla.. "

Daha fazla kaybetmeden.

İnsanlığıma hala sahipken.