Ölümün Habercisi 1

Var olmamış gibi

Boğulduğumu hissederek doğruldum. Derin bir rüyadan zorla çekilmiştim sanki.

Tam boğulmak üzereyken dipten yukarı çekilmek gibiydi.

Derin nefesler alarak etrafıma baktım.

" Hasiktir gece olmuş! "

" Neden bağırıyorsun Kaç? "

Dibimden gelen sesle yana kaydım ve toprağa düştüm. Geri geri giderken paniklemiştim. Bu ilk kez oluyordu.

Bulanıktı.

Onların kahkahalarından sonra ne olmuştu ?

Neden hala buradaydım ?

Elimi başıma götürdüm, siktir.

" Kaç, kabus mu gördün ? "

" KAPAT CENENİ! "

Ayağa kalkıp koşmaya başladım. Canım acıyor, fizikselden çok duygusal. Sanki ağlayacak gibiyim. Ama neden ?

Ne oldu bana!?

Gözlerimi yumdum. Yumar yumaz birine çarptım ve kendimi yerde buldum. Başımı kaldırıp ona baktım. Aslı'ya. Yanına emekleyip eline uzandım. Gülümsüyordu.

Aşırı yapmacık bir gülümseme.

" Burada.. Burada neler oluyor Aslı? "

" Neyden bahsediyosun Kaç? "

Uzattığı eline baktım. Derin nefesler alıp sakinleşmeye çalıştım. Kemerim yoktu, çantam da öyle. Kıyafetlerim aynıydı.

Hayır, değildi.

Hiç bir şey aynı değildi.

Elini tutup ayağa kalktım.

" Aslı, benim ismim ne ? "

Gülerek öne geçti ve sekerek yürümeye başladı. Korkuyla yutkundum.