Ölümün Habercisi 1

Değer

Sadece dört tane olduklarına emin misin ?

Evet, Cansu. Eminim.

Daha kaç kez sormayı planlıyorsun ?

Söyle de sen tamamlayana dek ben uyuyayım.

Kaşlarımı çattım, beni hiç özlememişsin demek ki.

Saçmalama!

Uyanmadığın her gün öldüm.

Kahkahasıyla yüzümü buruşturdum. Espiri anlayışı  boktandı. Ayağa kalkıp başımı sürttüm ona. Elleri buz gibiydi artık. Uyuma süresi çok daha uzundu şimdi uyursa anca yarın akşam tekrar konuşabilirdim onunla.

Görüşmeyeli kaliten düşmüş ufaklık. İnsanlar sana yaramamış.

Boş ver, artık bana ihtiyaçları da yok zaten.

Avuçumu bastırdım ona. Cidden böyle düşünüyordu. Görüşmediğimiz süre boyunca aptallaşmıştı.

Hakaretimi de yediğime göre artık gidebilir misin ?

Gülüp gözlerimi açtım ve ona arkamı dönüp yaslandım. Çocuklar büyümüştü, yaralılar iyileşmişti. Hamileler doğurmuştu. Uyuduğum süre boyunca çok fazla şey değişmişti. Aptallıkları ve bencillikleri hâla aynı kalan tek şeyler olabilirdi bile.

Ufaklık, bize ihtiyaçları olmadığını düşünmeleri çok normal.

Bunlar insan, bencil.

Kör ve aptallar.

Duvara yaklaşan kızın önüne geçtim. Arkasından sevgilisi gelmişti. Ellerimi arkamda bağlayıp karşılarında durmaya devam ettim. Ufaklık, onlar için canını ortaya koyup onları korumuşken onlar ne yapmıştı ?

Canını yakıp, üstüne sahte aşklarını karalamışlardı.

Düşüncesizce, durmadan açıtmışlardı onun canını.

Belki de onlar yüzünden bu kadar soğuktu ufak elleri.

" Çekilsene ? "

Kızın üstüne yürüyüp önünde durdum. Ona ve sevgilisine bakıp gülümsedim. Sizden o kadar nefret ediyorum ki..