Ölümün Habercisi 1

Korku

Kirpiklerime dokunuldu önce, sonra burnuma.

Ah, midem bulanıyor..

Ceneme geldiğinde gözlerimi açıp kolu tuttum ve sıktım. Aslında kıvıracaktım, tanıdık. Özlediğim yüzü görmeseydim.

" Toprak ?
Toprak! "

Toprak olduğunu fark etmeseydim.

Ona sarılıp gözlerimi kapattım. Gerçekten hayattaydı. Bir dakika, en son ne olmuştu ?

Ondan ayrılıp etrafa baktım, çadır. Dönüp dolaşıp yine buraya gelmiştim ha ?

" Toprak, Serhat iyi mi?
Ya Ömer? Neredeler ? "

Gülümsediğinde yataktan kalktım. Biraz başım dönmüştü ani kalktığımdan dolayı. Toprağa tutundum.

" Siz nasılsınız ?
Sibel ve Arda nerede ? Ya Murat ? "

" Cansu. "

Gözlerimi belerterek arkasında ki bedene baktım.

" Nefes al güzelim. "

Koşup yanına gittim ve ona sarıldım. İyiydi, o kadar dayağa göre tahmin ettiğimden daha iyiydi.

" Aptal!
Sakatlandın sandım! "

Kıkırdayıp başımı okşadı ve benden ayrıldı. Göğüsünü gösterip yüzünü buruşturdu.

" Birkaç kırık olabilir. Haksız sayılmazsın. "

Kaburgalar.

Zarar görmemesi gereken, hele de dünya bu haldeyken asla zarar görmemesi gereken yerlerimizden biri. Serhat elimi tutup yatağa yürütene dek onları inceledim. Sessizlik hakimdi ortama, neden ?

" İyisiniz. Oh, iyisiniz.. Diğerleri nerede ? "

Toprak omuzlarımdan tutarak beni yatağa oturttu. Yutkundum.