Ölümün Habercisi 1

Amaç

Başım ağrıyor.

Çok fena.

O kadar gerildim ki kendimi saldığımda oluşacak ağrıyı hayal edebiliyorum.

Midem bulanıyor.

Gözlerim ağrıdı ve yanıyorlar.

Helikopter yere indiğinde ve herkes gülüşerek toparlanmaya başladığında hareket etmedim. Edersem kusardım. Gözlerimi yumup açtım.

Çok zordu.

Onlarla sadece bir kez birlikte yolculuk etmiştim.

Ve ne kadar haklı olduğum kanıtlandı.

" Cansu, hadi be hatun çok yavaşsın. "

Ferit'in seslenmesiyle doğrulup indim. Elimi karnıma götürüp ovaladım. Arkalarından baktım. Gülüyor, harika iş çıkardıklarından bahsediyorlardı.

Harika iş.

Havadayken on taneye yakın en alt seviye Moruğu kurşun yağmuruna tutmaktı.

Bana düşünecek zaman vermemişlerdi.

Gördükleri an saldırmışlardı ve bu çok eğlenceliydi onlara göre.

Siktir, bayılacağım.

" Serhat.. "

Sesimi yükseltiğmde hepsi durup arkalarına baktı. Yanlarında olmadığımı fark etmemişlerdi. Serhat yanıma koşup geldiğinde koluna tutundum.

" Cansu ?
Neyin var ? "

Olasılıkları düşünmekten çorbaya dönen bir beyin.