Ölümün Habercisi 1

iLK SON

" İki saaten fazladır yoktunuz, merak ettim neden bu kadar oyalandınız ? "

Üstümde ki tişörtü çıkarttım. Can kaybımız yoktu.

Aslında çoktu ama..

Kimsenin bilmesi gerekmiyordu.

" Beklemediğimiz bir şey oldu. "

Kurşun geçirmez yeleği atıp sinirle Ferit'e döndüm. Murat'a sarılmıştı, yüzleri gülüyordu. Arkalarından helikoptere binen insanlara baktım kısa bir an.

" Ona açıklama yapmak zorunda değilsin. "

Bana bakıp güllerek başını salladı.

" Alt tarafı konuşuyorduk, merak etmiş kız. "

Karşısına geçip sinirle ona ve  Murat'a baktım.

" Şirin'le konuşmanızı yasaklıyorum, kimse onunla gerekmedikce konuşmayacak. "

Ferit'in gülüşü yüzünden silinirken Murat anlamaya çalışıyordu. Şahit olmasını hiç istemesem de Ferit bayılmadan önce görmüştü. Kırkayakları ve beni. Ama sinirimin asıl sebebi başkaydı.

Aslında.. Sadece ağlamak üzere oluşumu durdurmak için sinirimi kullanmak zorundaydım.

Yine.

" C-cansu ben.. Sadece merak etmiştim. "

Şirin'e dönüp parmağımı yüzüne doğrulttum. Şirin, tehlikeliydi. Belki de benden daha fazla. Ben, yeni yeni kontrol etmesini öğrenirken o aylardır yaratıklarla iç içeydi. Yaptıkları ortadaydı, yaşatmanın aksine gücünü insanları öldürmek için kullanmıştı. Dahası, benden en kıymetlilerimi kopartmıştı. Onu, yaşadığım ve yaşadığı süre boyunca asla affetmeyecek, kabüllenmeyeceğim. Asla!

Kendini rahat bir ortamda hissederse işler boka sarabilirdi. Korkması gerekiyordu, benden. O kadar çok korkmalıydı ki, izinsiz nefes alamayacak kadar.