Ölümün Habercisi 1

Lider

" Peşimi bırak kıvırcık. Sinir bozucu olmaya başladın. "

Gözlerimi kısıp adımlarımı hızlandırdım ve önüne geçip onu durdurdum.

Olmadı.

Hiç kimse ispiyonlamadı, dedikodusunu yapmadı ve hiç bir halt öğrenemedim. Sinirle beni kenara itip geçmeye çalıştığında twkrae önüne dikilip kollarımı arkamda birleştirdim. Ondam değil, kendimden korkuyordum. Sinirlenmişti.

Onun siniri benim sinirimin yanında bir şey değildi.

" Beni de al. Ben kapalı kapılar arkasında korkak gibi saklanmak için gelmedim buralara kadar. "

Ne kadar sakin kalmaya çalışsam da neredeyse bir gündür içeride kalmak beni boğuyordu. İnsanların arasında. Kapalı bir kutunun içinde sıkışıp kalmıştım. Gözlerini üzerime indirip kıstı. Kollarımı göğüsümde birleştirdim.

" Ben, burada kalamam. Benim dışarıda olmam lazım. "

" Nasıl hayatta kaldın? "

Üzerime adımladığında duruşumu dikleştirdim.

Hayır, geri adım atmak yok.

" Nereden geldin? "

Gözlerimi gözlerinden çekmedim. Onu ilgilendirmeyen konulara burnunu sokmasa olmaz mıydı ?

" Nereye gidiyorsun ? "

Bugün buradan çıkacağım..

Sakinim.. derin nefes al ve ver Cansu.

" En önemlisi, neden beni öldürmedin kıvırcık? "

Yutkundum. Gözlerimi kırpıp  yana kaydım.

" Hiç biri seni ilgilendirmiyor. Ben senin malın değilim ve söylemesen de buradan çıkmanın bir yolunu bulacağım. Ben neleri atlattım burada sıkışıp kalamam."