Ölümün Habercisi 1

Bencillik

Bana gel en sevdiğim kuklam.

Gülümseyip yanına adımladım. Kraliçeydi.

O benim Kraliçemdi.

" Seninle nihayet aynı fikirdeyiz, onca başarızızlıktan sonra.. "

Agaçı tırmanıp yanına oturdum ve ona baktım. Doğru, ilk kez buraya gelmiyorum.. Avucumdan tırnaklarımı çektim.

Kollumda ki çizikler..

Demek bu yüzdendi.

Ellerini tutup dudaklarıma götürdüm.

Aptal Cansu.

Nasıl unutursun, Kraliçeni!?

" Daha önce söylemediğim için özür dilerim Kraliçem. Aptallığımı maruz gör. Kraliçem, haddimi aşıyorumdur belki ama.. "

Size sarılabilir miyim ?

Ellerini ellerimden çektiğinde irkildim. Siktir..

Beni red etti.

Canım yandı. Sadece sarılmak istemiştim.. Doğru ya. Haddimi aşmıştım.

Hayal kırıklığıyla omuzlarımı aşağı indirdim.

" Özür dilerim. Yerimi unuttum. "

Ellerimi tutuğunda gülümsedim. Ah, güzel kraliçem. Üzülmemi istemiyordu..

Bu kez gerçekten avucumun içindesin, Cansu..

Seni kazanmak çok zordu ama başardım.

" Sarıl. Artık sende diğer kuklalar gibisin. "

Gülümseyip kollarımı açtım. Kollarımın arasına girdiğinde kanatlarına dokunup canını acıtmamak için yavaşca kavradım bedenini. Kelebek kanatları, çok güzellerdi. Bem beyaz ve büyük.