Ölümün Habercisi 1

Sürü

İki gün önce

Dizlerimi kendime çekip olduğum yere büzüldüm.

Çok soğuktu.

Kış, yavaş yavaş değil bir günde gelmişti sanki.

İklimin kıyametten sonra değişmesi garip değildi, tahmin ediyordum zaten. Sadece ansızın eksilere düşeceği aklıma gelmemişti. Titreyen cenemi dur durmaya çalışarak etrafta göz gezdirdim. Moruklar yavaştı. Oysa emindim bunlar alt seviye değildi.

Sırıttım.

Belki onlar da üşüyorlardı ?

Ellerimi ağzıma götürüp nefesimi verdim. Sıcak. Sıcaklık istiyorum.. Gözlerimi kapattım. Hissetmemeye başlamıştım ellerimi. Bu kadar hızlı soğuyacağını tahmin edememiştim. Cantamı indirip Moruklara baktım. Beni hissetmişlerdi ama umursamıyorlardı.

Gerçekten üşüyor olabilirler mi ?

Yutkunup fermuarı açtım.

Konserve?

Yok.

Kalın kıyafet ?

Sadece bir kazak.

Gözlerimi yumup açtım ve havaya baktım. Ofladığımda nefesimi görmüştüm. Kazağı alıp fermuarı kapattım ve çantayı bacaklarımın arasına aldım. Kazağı başımdan geçirip kollarımı altında bıraktım. Çantaya sarıldım.

Bu iki kazak beni hayatta tutabilir miydi ?

Sanmıyorum.