Ölümün Habercisi 1

Kabullenmek

So..

İlk kitabın bitmesine son iki veya üç bölüm kaldı... Soruyorum.

İkinci bir kitap mı istersiniz, bu kitaptan devam etmemi mi ?

Yani ilk kitabın son bölümünden hemen sonra ikinci kitabın ilk bölümü gelecek ya da bu kitap bitecek ve ayrı olarak bir ikinci kitaba bölüm yazacağım.

Benim için fark etmez. Buradan devam edersek çok fazla bölüm olur, gözünüz korkmazsa devam ederiz. Seçim okuyucuların. Bu bölümü yayınladıktan sonra bir hafta kadar bölüm yayımlayamayı düşünmüyorum. Biliyorsunuz neredeyse her gün iki bölüm yayımlıyordum. Final hazırdı çünkü. Bekletmenin bi faydası yoktu bana.

Yorumlarda belirtin ne istediğinizi bende ona göre devam edeyim. Bu arada hiç üzülmeyin, ikinci kitabın hazır beş bölümü var. Biraz ara verebilirim ama uzun sürmez. Kaldığımız yerden devam ederiz yani, sıkıntı değil. Bölüm biriktiririm ben.

Buraya yazın fikrinizi.

Teşekkürler, seviliyorsunuz. Keyifli okumalar. 💙

⌛

" Dur! "

Bağırmamla Ferit irkilip bana baktı. Havadaydık, yuva buradan görünüyordu.

" Cansu, iyi misin ? "

Başımı hızla iki yana salladım. Değildim, en başında dediğim gibi. Ben hiç iyi olamayacaktım. Serhat'ın bileğini tuttup sıktım.

" Ferit, burada iniyoruz. Yalnız gidiyorum, kimse gelmeyecek. "

Kısa süreli sessizliği Arda'nın oflaması kesti.

" Neden ? "

" Sorma.

" Ne demek sorma!? "

Yutkunup koltuktan kalktım ve arkaya geçtim. Sırt çantamı alırken Ferit alçalmaya başlamıştı. Açıklayamazdım çünkü tam olarak anlamamıştım. Kalbim sıkışıyordu, yuvadan gelen koku beni boğacak kadar fazlaydı. Yere indiğimizde aşağı atladım ve koştum. Çok geçmeden yuvaya varmıştım. Nefesimi tutup insanlara baktım.