Ölümün Habercisi 1

Yardım Birliği

Ne zaman bir erkekle arkadaş olsam mutlaka çirkinleşiyordu.

Başta tanıdığım ve sevdiğim adamlar sanki bir anda yok oluyordu ve ben bununla baş edemiyordum.

" Toprak, çekil önümden. "

Gülüp kollarını açtı ve bana yaklaştı. Dişlerimi sıktım.

Vurma.

Saldırma.

Sakinsin..

O Toprak.

Saldırma..

Sakinleş.

" Bana da mı trip?
Kim üzdü benim miniğimi? "

Ellerini tutup sıktım.

Sinir.

Nefret.

Siktir, sakinleşemiyorum!

" Ben.kimsenin.değilim.
Özellikle senin! "

Ellerini bırakıp ittim. Bu kez de Serhat çıktı karşıma. Yere oturup derin derin nefesler aldım. Sakinsin, Cansu. Kendine gel. O aptallar yüzünden ikisine zarar verme. Salak mısın?

Sakinleş..

" Serhat, gidin. Beni yalnız bırakın! "

Yere çöküp başıma uzandığında elini tırmaladım. Kırmak istedim. Ama kıramazdım bu yüzden tırmaladım.

" Cansu, yoksa.. Yine mi?
Biliyorsun, tekrarlıyor mu? "

Başımı kaldırıp yüzüne baktım. Görüntü kayıyordu. Evet, çok sinirlenmiştim. Ama onlara zarar veren ben değildim.

Bu ben olamazdım!

" Serhat.. sakın. Gösterme beni onlara. Lütfen! "