«បងស្រឡាញ់អូន ស្រឡាញ់ខ្លាំងណាស់ កុំទៅណាចោលបងបានទេ?អូនធ្លាប់សន្យាហើយណា៎៎ ហាម
ក្បត់ពាក្យសន្យាខ្លួនឯងឲ្យសោះ ជុប»ជុងហ្គុក អង្អែលខ្នងរាងតូចថ្នមៗ ប្រកបដោយក្ដីអាណិត ស្រ
ឡាញ់ពេញព្រៀបបេះដូង។
«ជុង...នេះបង...»ថេយ៉ុង ក្រោកអង្គុយ សម្លឹងមើល
ទៅ រាងក្រាស់ដោយក្រសែភ្នែកសោះកក្រោះ ហួស
ហួសចិត្ត តើនេះជាស្អី?គេមិនបានឈឺទេហ្អ៎៎េស?ហើយចុះមុននេះជាស្អី?ជាការសម្ដែងបោកប្រាស់
ដើម្បីការសប្បាយរបស់ខ្លួនឯងឫ?
«បងមិនបានឈឺអ្វីដូចដែលបានប្រាប់នោះទេ»បើ
ជ្រុលជារាងតូច ដឹងការពិតទៅហើយ គេក៏គ្មានមុខ
អ្វីត្រូវលាក់បាំងទៀតដែរ មានតែទទួលកំហុស និង
សុំឨកាសក្នុងការបកស្រាយឲ្យ ថេយ៉ុង បានយល់ពី
អ្វីដែលគេបានធ្វើ។
«សប្បាយខ្លាំងណាស់ឫ?ខ្ញុំសួរថាសប្បាយចិត្តខ្លាំង
ណាស់មែនទេ ពេលដែលបានបង្វិលក្បាលខ្ញុំដូច
ក្មេងមៀមដៃបែបនេះ?ឆ្លើយមក ម៉េចក៏មិនឆ្លើយ ហ្អាស៎៎?»ទឹកភ្នែកជាច្រើនតំណក់ ស្រក់ចេញពីប្រ
ឡង់ភ្នែកមនុស្សមាឌល្អិតដោយឥតព្រៀងទុក វាស្រក់ព្រោះតែខកចិត្ត ហួសចិត្ត ហើយក៏ឈឺៗដោយសារតែមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់ បោកជាច្រើនលើក ច្រើនសារ។
«បង...អ្ហឹកៗថេ...»ជុងហ្គុក បានត្រឹមតែព្រលែងទឹកភ្នែកឲ្យហូរតាមដំណើរ ព្រោះឃាត់មិនជាប់។
គេគាំងស្ដូក គ្មានភាពក្លាហាន រឹងអណ្ដាត ចង់បក
ស្រាយឲ្យរាងតូចបានយល់ ក៏ហារមាត់វាមិនរួច សុខ
ចិត្តក្ដាប់ដៃ ទប់អារម្មណ៍ មើលអ្នកម្ខាងទៀត ស្រែក
សួររកចម្លើយយ៉ាងសង្វេគ។
«យ៉ាងម៉េច...ឆ្លើយមិនចេញ?គ្មានពាក្យដោយសារ?ឫមួយខ្ញុំនិយាយត្រូវចំណុចទើបឆ្លើយមិនចេញ?»
ថេយ៉ុង ព្យាយាមនិយាយតាមសម្រួល មិនគំហក
មិនស្រែកអ្វីទាំងអស់ ក៏ព្រោះតែក្នុងចិត្តគិតថា ជុងហ្គុក ធ្វើព្រោះតែមានហេតុផល ហើយក៏ព្រមសម្របខ្លួន
ចាំស្ដាប់ហេតុផលរបស់គេ តែគេបែរជាគ្មានពាក្យតវ៉ា
មិនព្រមធ្វើអ្វីទាំងអស់ តើដឹងទេថាក្នុងទ្រូងនៀក វា
ឈឺ ចុកអួលប៉ុណ្ណា ពេលគេធ្វើបែបនេះដាក់?
أنت تقرأ
💕លិខិតស្នេហ៍ម៉ាហ្វៀ💕(ចប់)
القصة القصيرةរឿងរ៉ាវស្នេហា រវាង កំលោះម៉ាហ្វៀ ឃោឃៅ ផ្ដាច់ការ ជាមួយនឹង កូនក្មេង ឡិកឡក់ តែឈ្លាសវៃ
