het geheim van harry styles||een Larry Stylinson fanfic

chapter-35-

(Pov Harry)

"Ik heb je hulp nodig." Zegt mijn moeder. Ik kijk haar fronsend aan. "Mijn hulp? Waarom ga je niet naar Gemma?" Vraag ik haar verbaasd. Waar zou ze mijn hulp voor nodig hebben? Ze heeft mij ook nooit geholpen.

"Hoe kom je aan dat blauwe oog?" Vraag ik nieuwschierig. Mijn moeder slikt en kijk naar de grond. "Heeft hij het gedaan?" Vraag ik. Ze weet wel over wie ik het heb. Dat weet ik zeker. Ze knikt. Ik voel woede opborrellen. "Waar is hij?!" Roep ik boos. Mijn moeder kijkt me angstig aan en ik probeer mezelf wat rustiger te maken. "B-bij Gemma." Antwoord mijn moeder.

"WAT?! Ik ga er naartoe. NU!" Ik storm het huis uit en loop richting Gemma's huis. Ik hoor mijn moeder wat roepen maar ik negeer haar.

Eenmaal bij Gemma hoor ik een gil. Ik trap de deur in en loop naar de woonkamer. Gemma zit ineengedoken in een hoek. Mijn vader staat over haar heen gebogen en heeft zijn hand opgeheven. "WAAG HET NIET!" Roep ik naar hem. Hij draait zich om en kijkt me verbaasd aan.

Ik loop op hem af en duw hem tegen de muur aan. Ik trek hem omhoog aan zijn kraag zodat zijn voeten de grond niet raken. "Je blijft met je smerige poten van mijn moeder en mijn zusje af." Zeg ik rustig maar dreigend.

Mijn vader begint te lachen. "Of anders? Wou je me bijten?" Vraagt hij spottend. Ik sla hem in zijn maag en pak hem beter vast. "Ik kan heel wat meer dan alleen bijten. En geloof me, je wil niet weten wat." Zeg ik dreigend. Ik zie angst in mijn vaders ogen verschijnen waar ik alleen maar van geniet. Ik laat mijn vader zakken en trek hem mee.

"Wat doe je?" Vraagt mijn moeder verbaasd. "Ik breng dit, naar waar het thuishoort. De gevangenis." Antwoord ik en ik loop met mijn vader naar het politie bureau. Mijn vader probeert zich los te trekken maar ik merk er niks van. Zo sterk is hij niet.

"Hallo, hoe kan ik u helpen?" Vraagt een man zodra we het politie bureau binnen lopen. "Ik kom deze man aangeven wegens mishandeling." Zeg ik kil. De man knikt en pakt zijn handboeien. "Is hij vrijwillig meegekomen?" Vraagt de man. "Natuurlijk niet. Ik moest hem meeslepen." Zeg ik bot. "Het spijt me. Ik heb niet een al te beste dag." Voeg ik er aan toe.

Na een lang gesprek ga ik naar huis. Naar Louis. Zodra ik thuis ben voel ik twee sterke armen om me heen. "Ik was zo bezorgd. Waar was je?" Vraagt Louis snikkend. Ik snuif zijn geur op en geniet even van dit moment. "Rustig maar ik ben er nu. Ik... ik heb mijn vader naar het politie bureau gebracht." Zeg ik bijna onhoorbaar. Louis laat me even los en kijkt me bezorgd aan.

"H-het spijt me,Hazz." Zegt hij zacht en trekt me in een knuffel.

(Pov Louis)

Ik trek Harry mee naar binnen en duw hem op de bank. "Blijf zitten. Ik ga vanavond koken." Fluister ik in Harry's oor. Harry giechelt. Zo schattig als hij dat doet. "Ik dacht dat jij niet kon." Zegt hij zacht. Ik moet lachen. "Als de keuken in brand staat blus jij wel toch?" Vraag ik lachend. "Tuurlijk." Zegt Harry.

Ik loop lachend naar de keuken en begin met groentes te snijden. Ik ben van plan Harry's lievelings eten te maken. Taco's.

Ik loop terug naar de woonkamer en ga naast Harry zitten. "Met 10 minuten kunnen we eten." Fluister ik in Harry's oor en ik bijt er speels in. Harry duwt me zacht weg en begint te lachen. "Je weet dat ik daar niet tegen kan." Zegt hij lachend. Ik lach mee en hoor de pieper van de oven.

"Dinner's Ready!" Roep ik zodra ik de woonkamer in kom. "Wat heb je gemaakt?" Vraag Harry nieuwschierig aangezien er een schaal over het bord heen staat. Harry gaat goed zitten en zet een kussen op zijn schoot. Ik zet het bord op het kussen en trek de deksel er af. "TACO'S!!" Roept Harry blij. Ik lach om zijn reactie en ga naast hem zitten. "Ik hoop dat ze zijn gelukt." Zeg ik onzeker en ik pak een taco. Harfy doet hetzelfde en neemt de eerste hap. "Louis, dit zijn de lekkerste Taco's die ik ooit heb gehad!" Roept hij blij.

"Waar heb je dit recept vandaan?" Vraagt hij nieuwschierig. "Ik heb geen recept gebruikt, ik ging gewoon af op mijn gevoel." Zeg ik trots. Harry begint te lachen. "Ja tuurlijk, en nu de waarheid." Zegt hij lachend. Ik zeg niks en kijk hem fronsend aan. Harry stopt met lachen en kijkt naar me. "Is het echt zo? Ow sorry babe. Zo bedoelde ik het niet." Verontschuldigt hij zichzelf. Ik begin te lachen en geef hem een kusje op zijn mond.

"Het is mijn eigen recept. Maar ik ben niet boos gekkie." Zeg ik lachend. Harry knikt en we gaan verder met eten.

Na het eten brengen we onze borden naar de keuken en gaan we een film kijken. "Hazz, wanneer zullen we gaan trouwen?" Vraag ik halverwege de film. "Geen idee, mij lijkt de lente wel heel mooi." Antwoord Harry en hij kijkt me aan. Ik knik instemmend. "Ja lijkt mij ook. Wat dacht je van mei?" Vraag ik hem. "Lijkt me een goed idee." Antwoors Harry en hij geeft me een kus.

Sorry dat ik zo lang niet heb geüpdate ik had 0% inspitatie. Ik wil even iets zeggen. Ik ben een nieuw boek begonnen. Dus als je het leuk lijkt om het te lezen zeg ik: ga je gang. Dit is GEEN fanfiction.
Het boek heet: even angels have their wicked schemes

Veel plezier met lezen! Vote & comment!