het geheim van harry styles||een Larry Stylinson fanfic

chapter-45-

Ik heb me bedacht! Dit word nog niet de epiloog omdat ik nog te veel ideën heb.

(Pov Louis)

*2 maanden later*

"Hazz, pleassse?" Pruilend kijk ik Harry aan. "Nee, Louis. We zijn nog niet klaar voor een kindje." Waarom wil hij nou niet naar het adoptiecentrum? Ik zucht. "Oké, ik wacht wel. Voor jou." Harry loopt op me af en geeft me een kus op mijn voorhoofd.

De bel gaat. Ik loop naar de deur en verbaas me als ik, Nial en Liam zie staan. "Niall? Liam? Jullie waren toch op huwelijksreis?" Vraag ik verbaasd. "Je hebt echt geen besef van tijd? Of wel? We zijn al sinds gisteravond terug!" Antwoord Liam lachend.

Lachend laat ik ze binnen en plof naast Harry op de bank. "Dus hoe was de huwelijksreis?" Vraagt Harry nieuwschierig. "Het was super." Anwoord Niall met een grote glimlach op zijn gezicht. "How's your bum, Niall?" Zegt Harry lachend. "HARRY!" "Wat? Ik zou het ook niet erg vinden als ze het aan jou zouden vragen."

Ik schud lachend mijn hoofd. Hij en zijn foute gedachten ook. "We wouden jullie eigenlijk wat vragen." Zegt Liam ineens. Ik kijk Liam sirieus aan. "We zitten eraan te denken, een kindje te adopteren, maar we weten niet of we een jongen of een meisje zouden, moeten nemen." Gaat Niall verder.

Harry staat op en loopt naar de keuken. Ik kijk naar de grond, ineens zijn mijn voeten heel interesant. "Louis, wat is er met Harry?" Vraagt Liam voorzichtig. Tranen prikken in mijn ogen. "Ik...ik dacht er ook aan, maar Harry zegt dat we er nog niet klaar voor zijn." Een enkele traan verlaat mijn ooghoek.

"Het komt wel goed, Louis. Hij bedenkt zich nog wel. Ik weet het zeker." Zegt Niall bemoedigend. Ik glimlach zwak. "Je hebt gelijk. Denk ik." Mompel ik bijna onhoorbaar.

"Ik zou kiezen bij het adoptiecentrum." Zeg ik na een lange stilte. Liam knikt. "Dankje. Zullen we gaan, Ni?" Vraagt hij. Niall knikt en ze staan op. Ik loop met ze mee naar de voordeur en sluit hem zodra ze weg zijn.

Ik loop naar boven en kleed me om. Ik ga op bed liggen ennsluit mijn ogen. Wachtend totdat ik in slaap val. Een arm sluit zich om mijn middel, maar ik sla hem weg. "Lou-" "Nee, Harry. Laat me gewoon alleen." Het bed beweegt niet, dus ik sta op en loop naar de logeerkamer.

Ik doe de deur achter me dicht en op slot. Ik ga op het bed liggen. "Louis. Kom op, doe de deur open." Ik antwoord niet. "Louis, toe nou. We kunnen-" "Harry. Het is 22.00 uur. Laat me alsjeblieft slapen." Mijn stem breekt in het midden van de zin.

~de volgende ochtend~

Ik word langzaam wakker. Ik rek me uit en stap uit bed. Ik haal de deur van het slot en open hem. Ik val bijna om doordat iets, zeg maar iemand, tegen mijn benen aanvalt.

"Harry?" Langzaam komt hij omhoog. "Heb je voor de slaapkamerdeur geslapen?" Harry knikt terwijl hij in zijn ogen wrijft. "Waarom?" Vraag ik terwijl hij opstaat. "Omdat het me spijt. Ik was onredelijk. Ik zou dolgraag met jou een kindje willen adopteren." Een grote glimlach siert mijn gezicht.

-later die dag-

"Hallo. Ik ben Ella. Hoe kan ik jullie helpen?" Vraagt een vriendelijk meisje van ongeveer 14 jaar. "Hallo, we zouden graag een kindje willen adopteren." Zeg ik vriendelijk. "Hebben jullie nagedacht over een geslacht of leeftijd?" Vraagt ze beleefd.

"Uhm.. nee nog niet." Zegt Harry beschaamd. "Dat geeft niet hoor. Dan gaan we bij alle afdelingen langs. Volg mij maar." Zegt ze beleefd en ze loopt naar een deur.

Na een aantal afdelingen hebben Harry en ik nog steeds geen kindje gevonden die echt bij ons past. "Wat dacht je van haar?" Vraagt Harry en hij wijst naar een meisje. Ik volg zijn vinger en zie dat hij naar Ella wijst. Ik glimlach en knik zachtjes.

"Hebben jullie iemand gevonden?" Vraagt Ella voor de 4e keer vandaag. "Ja. We hebben iemand." Zegt Harry met een grote glimlach. "O ja? Wie?" Vraagt ze en ze draait zich om, verwachtend dat we iemamd aanwijzen.

Zodra ze merkt dat wie niemand aanwijzen draait ze zich om. Ik kijk Harry grijnsend aan. "Jou." Zeggen we tegelijk. De mond van Ella valt open. "I-ik?" Stottert ze. "Jup." Zegt Harry. De verbaasde blik van Ella maakt plaats voor een grote glimlach.

"Dankje! Dankje! Dankje!" Roept ze blij en al snel zijn haar armen om mij en Harry gewikkelt. "Ik zal André halen. Dan kan ik ondertussen mijn spullen pakken." Ze loopt vrolijk weg en komt terug met een man met bruin haar en groene ogen.

"Dus, jullie hebben een keuze kunnen maken?" Harry en ik knikken blij. "Ella, ga je spullen maar pakken dan help ik wel met de papieren." Ella knikt en loopt weg.

Nadat Harry en ik de papieren hebben ingevult, zien we Ella op ons aflopen met een grote tas. "Klaar?" Ella knikt. "Laten we gaan." We lopen naar de deuren van het adoptiecentrum. Eerst Harry, dan Ella en ik als laatste.

Harry stopt de auto voor het huis. We stappen uit en lopen naar de deur. "Woon ik hier?" Vraagt Ella met een grote glimlach. Harry opent de deur en we lopen naar binnen. "Kom, ik laat je je kamer zien." Zeg ik en ik loop de trap op.

"Wow." Zegt Ella zodra ze de kamer inloopt. "Je kunt je spullen wegleggen. Als je klaar bent gaan we eten en morgen gaan we opzoek naar een school. Goed?" Vraag ik. Ella loopt naar me toe en slaat haar armen om mijn middel. "Dat lijkt me super... pap." Een trots gevoel verspreid zich door mijn lichaam.

Ik loop naar beneden en help Harry met het eten. Na een half uur hoor ik voetstappen de trap afkomen. Harry zet de pan op tafel. We gaan zitten en beginnen te eten.

"Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk ontmoet?" Vraagt Ella na een tijdje. Ik glimlach naar Harry en begin te vertellen. Na het eten ruimen Harry en ik de tafel af.

"Ik ga maar eens slapen." Zegt Ella om 22.00 uur. Ze loopt naar boven en na een tijdje volgen Harry en ik haar en gaan we slapen.