het geheim van harry styles||een Larry Stylinson fanfic

chapter-42-

(Pov Louis)

Harry en ik lopen het ziekenhuis uit. "Het spijt me." Zeg ik zacht. "Wat spijt je?" Vraagt Harry verward en hij kijkt me vragend aan. "Alles. Dat ik sprong, dat ik je nooit iets heb verteld over Aiden. Maar vooral dat ik je boos maakte." Ik kijk beschaamd naar de grond.

"Boos? Louis, ik zou nooit boos op je kunnen zijn. Ik ben alleen teleurgesteld. Je sprong terwijl ik zei dat ik eraan kwam." Harry legt zijn handen op mijn wangen. "Ik was zó bang dat ik je kwijt was. De rest ook. We kunnen nog niet zonder je, Louis. Ik kan nooit zonder je."

Ik voel tranen branden in mijn ogen. Hoe kon ik ooit zo stom zijn? Harry trekt me in een knuffel en ik sla mijn armen om zijn middel. "Ik wil naar Liam. Ik moet me verontschuldigen." Zeg ik na een tijdje en ik laat Harry los. Harry knikt en we lopen naar de auto.

(Pov Liam)

Samen met Niall zit ik op de bank. De tv staat aan maar ik kan m'n gedachten er niet bij houden. Ik denk de hele tijd aan het moment dat Louis sprong. Het speelt zich allemaal opnieuw in mijn hoofd af.

Ik word uit mijn gedachten getrokken door de deurbel. "Ik ga wel." Zeg ik en ik sta op. Ik open de voordeur em verbaas me over wie er voor staat. Het is Louis, met rode ogen en natte wangen. "Liam, het spijt me zo. Ik had nooit moeten schreeuwen. Je hebt mijn leven gered." Jammert hij en hij werpt zich in mijn armen. "Het geeft niet, Lou. Ik ben gewoon blij dat je oké bent." Zeg ik en ik aai over zijn haar.

"Li, waarom duurt het zo lang?" Vraagt Niall en hij komt de gang op lopen. "Harry? Louis? Wat doen jullie hier?" Vraagt hij verbaasd. "Louis kwam zijn exuses aanbieden." Zeg ik zacht. Nog steeds verbaasd over wat er gebeurt.

Louis laat me los en gaat naast Harry staan. "Dat had ik wel verwacht." Fluisterd Niall in mijn oor. "Wij gaan maar eens." Zegt Harry en hij zwaait. Niall en ik zwaaien terug en kijken ze na.

(Pov Harry)

De rit naar is stil. Geen onaangename stilte, maar een fijne stilte. Ik zet de auto op de parkeerplaats voor het huis en stap uit. Lluis merkt niet dat we thuis zijn totdat ik de deur voor hem open doe, waardoor hij bijna uit de auto valt.

"Niet grappig, Styles!" Zegt Louis. Ik zie dat hij een lach onderdrukt. "Echt wel, toekoemstige Mr. Styles." Zeg ik lachend. Nog maar 2 maanden en dan gaan we trouwen. De tijd gaat zo snel.

"Nog 2 maanden. Ik kan niet wachten." Zegt Louis alsof hij mijn gedachten kan lezen. Ow wacht, dat kan hij ook. "Dat je zoiets vergeet!" Zegt Louis lachend. Ik pak hem bruids-manier op en draag hem naar binnen.

"Harry! Hoe vaak moet ik het nog zeggen! Ik kan zelf lopen!" Roept Louis terwijl hij zich los probeert te krijgen. "Héél vaak. Ik vergeet het iedere keer weer." Zeg ik lachend en ik leg Louis op de bank.

Ik leun naar voren om Louis een kus te geven, maar voordat onze lippen elkaar raken, gaapt hij. "Moe?" Vraag ik lichtelijk teleurgesteld. Louis knikt en een tweede gaap verlaat zijn mond. Ik til Louis weer op en breng hem naar de slaapkamer.

Ik leg Louis op het bed en leg de deken over hem heen. "Slaap lekker, boo." Zeg ik zacht en ik geef hem een kus op zijn voorhoofd. "Ik maak je wakker zodra we gaan eten." Zeg ik voordat ik weer naar beneden loop.

(Pov Louis)

Ik kijk hoe Harry wegloopt en draai me om op het bed. Ik doe m'n ogen dicht en val al snel in slaap.

*droom*

"Louis!" De stem van Harry galmt in mijn oren. Ik open mijn ogen en zie dat ik op een grasveld lig. "Louis! Help me!" Roept Harry weer. Ik sta snel op en kijk om me heen. Geen Harry. "Louis!" Ik begin te rennen in de richting van Harry's stem. Ik zie 2 gestalten. 1 zit op zijn knieën en de ander heeft een voorwerp tegen het hoofd van de 1e. "Louis! Help me!" Roept de persoon op zijn knieën. "Harry!" Hij kijkt op. Ik ren in zijn richting. Op een meter afstand bots ik tegen iets aan. Alsof er een ontzichtbare muur staat. "Louis! Help me nou!" Roept Harry wanhopig. "Waarom help je me niet!" Ik probeer bij hem te komen. Hem te helpen, maar het lukt niet. "Louis! Louis!"

*einde droom*

"Louis!" Ik word door elkaar geschud. Ik open mijn ogen en zie dat Harry over me hwwn staat gebogen, hij kijkt... bezorgd? "Wat? Wat is er?" Vraag ik verward. "Je was gaan slapen en opeens hoor ik je mijn naam roepen, dus ik ben gekomen en ik zag je bezweet in bed liggen. Wat was er? Waar droomde je over?" Ik vertel wat er in mijn droom gebeurde en Harry kijkt me begrijpend aan. "Kom, we gaan eten." Zegt hij nadat ik klaar ben met vertellen. Ik knik en volg Harry naar beneden.

Sorry dat ik een tijdje niet heb geüpload ik was insliratieloos. Als jullie vragen hebben voor een Q&A laat ze achter in de comments! De vragen kunnen voor de karakters zijn of voor mijzelf!