het geheim van harry styles||een Larry Stylinson fanfic

chapter-13-

(Pov Louis)

Ik hoor een deur opengaan. Voetstappen komen mijn kant op. "Dus Styles, dit is je vriendje?" De man die ons gegijzeld houdt pakt mijn kin vast zodat ik gedwongen word hem aan te kijken. "Ik had toch echt wat meer van je verwacht. Tenminste iemand van onze soort." Hij draait zich om en loopt naar Harry. "Wat bedoel je daar nou weer mee?!" Roept Harry uitdagend. "Heb je echt geen idee meer wie ik ben, Styles?" Zegt de man en hij lacht schamper. "Nou laat ik je een hint geven." Hij maakt 2 van de touwen los waarmee Harry aan de muur vast zat. Hij draait Harry om en trekt de achterkant van zijn shirt omhoog. "Eens even kijken.. welke was het ook al weer?" Mompeld hij en hij kijkt zoekend op Harry's rug. "Aha! Deze is het!" Roept hij en hij wijst er 1 in Harry's zij aan.

(Pov Harry)

Zodra hij 1 van de bijtwonden in mijn zij aanraakt schiet er een helse pijn door mijn lichaam. "Aah!" Ik schreew het uit van de pijn en val half op de grond. "Laat hem los!" Hoor ik Louis roepen. De man laat me los en doet een stap richting Louis. De pijn word langzaam minder. "Ow! Mag ik hem niet aanraken?! Had dat dan gezegd! Dan had ik meteen jou geholpen!" Roept hij sarcasties. Hij zet nog een aantal passen richting Louis. "Je raakt hem met geen vinger aan!" Roep ik buiten adem. "Kan Styles weer praten?" Vraagt hij lachend. "Nou ik weet zeker dat we allemaal heel graag willen weten wat je te zeggen hebt... kom op! Zeg het dan! Wat is mijn naam?! Toe dan! Je weet het wel!" Hij geeft me een stomp in mijn maag. "Dat klopt! Ik weet je naam! Ik weet wie je bent! En ik weet ook waar we zijn!" Zijn blik gaat van uitdagend naar verbaasd." Ja dat klopt! Ik weet waar we zijn! We zijn in de verlaten fabriek vlakbij het bos waar jullie me hebben aangevallen!" Hij begint te lachen. "En wat wou je met die informatie gaan doen, dom joch?! Er is niemand anders ,behalve dat vriendje van je, die weten dat jij hier ooit in de buurt bent geweest!" Dat was waar. Niemand wist dat ik hier in de buurt woonde, behalve mijn familie, maar die kunnen onmogelijk helpen. Ze weten niet eens dat ik hier ben. Ik word omhoog getrokken aan de touwen en die worden weer vast gemaakt aan de muur. "Dorstig Styles? Had toch maar voor mensenbloed gekozen. Daar kan je wel een week mee komen. Niet dat jullie nog zolang hebben!" Zegt hij duister en hij loopt lachend de kelder uit.

(Pov Niall)

Mijn telefoon trilt, als ik kijk zie ik weer een sms van de persoon die Harry en Louis heeft.

Al een idee waar ze kunnen zijn? Ik hoop voor je van wel. Ze hebben niet lang meer. En onthoud: vertel het iemand en ze zijn er geweest!"

"Liam! We moeten ze echt gaan zoeken! Ze hebben niet lang meer!" Ik ren naar de woonkamer. "Hoe kom je daar nou weer bij?" "Lees dan!" Ik geef Liam de telefoon en ga huilend op de bank zitten. "Oké, wat zijn plekkem waar ze kunnen zitten?" Zegt hij zodra hij klaar is met lezen." M-misschien de verlaten f-fabriek?" Ik denk er nog eens over na en bedenk me hoe stom het eigenlijk klinkt. "Kom je nog of blijf je op de bank zitten?" Vraagt Liam, hij staat bij de deur met mijn jas in zijn handen. Ik sta op en ren achter hem aan naar zijn auto.