het geheim van harry styles||een Larry Stylinson fanfic

chapter-9-

(Pov Liam)

Ik zit in de woonkamer te wachten op Niall. Hij is nu al een half uur te laat! Dat is niks voor hem. Als hij er over 5 minuten nog niet is ga ik hem zoeken. De bel gaat. Dat is vast Niall. Ik doe de deur open en..ja hoor! Daar staat Niall." Hé! Waar bleef je? Je bent een half uur te laat!" Hij kijkt op zijn horloge. "Ja dat klopt! Ik was even bij Harry en Louis!" Roept hij enthousiast. "Wat deed je daar?" Vraag ik. Hij kijkt me vragend aan." Hoezo? Is het raar om naar je vrienden te gaan?" Hij kijkt me boos aan "Nee natuurlijk niet! Maar aangezien je had afgesproken om hier te komen vond ik het een beetje vreemd." "Nou misschien vonden zij het wel vreemd dat je gisteren wegging nadat je hun zag zoenen!" Roept hij ,hij loopt de deur uit en gooit die hard dicht.

(Pov Harry)

"Heb je honger?" Vraag ik aan Louis als ik zijn maag hoor knorren. "Een beetje. Hoezo?" Vraagt hij en hij kijkt me ontdeugend aan. "Dan kan ik een lunch voor je maken." Zeg ik en ik leun naar hem toe. "Waarom word ik ineens zo verwend?" Vraagy hij aan me en hij geeft me een klein kusje op mijn mond. "Omdat je mijn vriendje bent." Ik sta op en loop naar de keuken. "O ja? Sinds wanneer?" Antwoord Louis. Ik draai me om en kijk hem vragend aan. "Grapje!" Zegt hij en hij begint te lachen. Ik glimlach ook en begin dan aan zijn lunch.

"Het is klaar!" Ik loop richting de woonkamer. Louis zit nog op de bank en glimlacht naar me. Ik loop naar hem toe en til hem op. "Hazz! Ik kan zelf ook lopen!" Lacht hij. "Dat weet ik. Maar jij bent zo makkelijk op te tillen." Ik lach en neem hem mee naar de keuken waar ik de tafel voor hem heb gedekt. "Ow! Hazz! Dat had je niet moeten doen!" Roept Louis blij. "Tuurlijk wel! Dat verdien je!" Ik kijk in zijn prachtige blauwe ogen, ik zet hem neer en schuif een stoel voor hem naar achteren.

(Pov Louis)

Ik ga zitten op de stoel die Harry voor me naar achteren heeft geschoven. "Hazza! Je bent te lief voor me!" Roep ik. Hij gaat tegenover me zitten en we beginnen te eten. "En?" Vraagt Harry als we alles ophebben. "Het was heerlijk!" Roep ik. Harry staat op en begint af te ruimen. Ik sta ook op om hem te helpen." Nee! Nee! Nee! Zitten blijven! Er komt nog een toetje!" Roept Harry met een grote glimlach op zijn gezicht. "Hoe heb je dat in vredesnaam voor elkaar gekregen?!" Vraag ik nieuwschierig. "Dat weet je heust wel!" Ik denk na en neem aan dat het komt doordat hij een vampier is. Ik ga weer zittenen wacht geduldig af. Als de tafel leeg is loopt Harry naar de koelkast en haalt er een grote tiramisu uit. "Je kent me ook zo goed!" Roep ik blij.

(Pov Niall)

Ik loop nu al een uur te peinzen over wat ik zal doen. Ik kan naar Harry en Louis gaan, maar die zijn waarshijnlijk klef aan het doen. Ik kan niet naar Zayn, want hij is naar zijn zus. En Liam kom ik net vandaan. Ik besluit uiteindelijk toch naar Harry en Louis te gaan.

Ik klop op de deur, ik hoor wat gemompel en voetstappen die in deze richting komen. Als de deur opengaat zie ik Harry staan. Zijn gezichtsuitdrukking gaat van blij naar bezorgd. "Hé wat is er?!" Zegt hij verbaast. "Wie is dat, Hazz?" Hoor ik vanuit de keuken. "Uh. Het is Niall." Roept Harry terug. "Kom snel binnen Niall." Zegt hij en hij legt zijn hand op mijn rug. Als ik op de bank zit komt Louis uit de keuken. "Niall? Wat is er aan de hand?"