het geheim van harry styles||een Larry Stylinson fanfic

chapter-4- Harry's verhaal

(Pov Harry)

Als ik mijn pannekoeken loop ik naar boven en kleed ik me om. Als ik bijna klaar ben klopt er iemand op mijn deur. "Ja?" De deur gaat open en ik zie Louis in de deuropening staan. "Hey." Zeg ik tegen hem. "Hey. Ik wou praten over gister avond." Ik klop op het bed als teken dat hij naast me mag zitten.

(Pov Louis)

Ik ga naast hem op bed zitten. "Dus waar wou je over praten?" Vraagt hij aan me. Ja waar wou ik eigenlijk over praten? "Geen idee. Wat kun je allemaal vertellen?" Ik kijk hem aan. Recht in z'n ogen. Zijn prachtige smaragd groene ogen. Ik bijt even op mijn. Waarom ziet hij er ook zo goed uit? "Nou zoals ik gisteren ben ik 5 jaar geleden gebeten." "Door wie?" Vraag ik nieuwschierig. Ik zie dat Harry wegkijkt. Dat was dus een pijnlijke vraag. "Je hoeft he..." mijn zin kan ik niet afmaken omdat Harry me onderbreekt. "Ik wil het wel vertellen. Echt waar. Maar ik weet niet wie me heeft gebeten." Ik kijk hem gefronsd aan. Zoiets vergeet je toch niet?" Wat bedoel je?" Vraag ik hem. "Ik laat het je wel zien." Hij pakt de onderkant van zijn shirt en haalt hem omhoog. Hij draait zich om en wat ik zie kan ik niet geloven. Op zijn rug zitten allemaal bijt afdrukken. 12 om precies te zijn

(Pov Harry)

Ik kijk achterom en zie Louis met grote ogen naar mijn rug staren. "W-wat is er gebeurt?" Vraagt hij aan me. Ik draai me weer om en doe mijn shirt weer omlaag. "Ik werd aangevallen. Ik had ruzie gehad met een vriend en liep boos naar huis. Ik had geen zin om de lange route te nemen dus liep ik door het bos. Dat had ik nooit moeten doen. Ik had de hele wandeling het gevoel alsof ik ahtervolgd werd. En toen, vlak bij de bosrand kwamen ze tevoorschijn. Twaalf vampiers. Ze gingen om me heen staan zodat ik niet kon ontsnappen. Ze gingen steeds dichter bij me staan. Ik werd bang en probeerde weg te rennen maar één van hun tackelde me. Ik lag op mijn buik en mijn shirt zat verkeerd..."

Flashback

Ik lig op de grond. Opeens voel ik een helse pijn door mijn rug schieten. Ik schreeuw hopend dat iemand me hoord. Opnieuw voel ik een pijnscheut door me heen gaan. Ik snap niet precies wat er gebeurt. "HELP! Iemand!" Ik hoor gelach. "Niemand zal je hier ooit vinden." Hoor ik een vrouwenstem zeggen. Ik voel tranen opkomen maar ik doe geen moeite om ze tegen te houden. "Ow ,kijk we hebben een huilbaby jongens!" Er word gelachen. Ik kijk om me heen en merk dat er even geen aandacht aan me geschonken word. Ik grijp m'n kans en ren zo snel mogelijk weg.
Einde flashback.

"Harry!Harry. Waar dacht je aan?" Ik kijk in Louis prachtige helder blauwe ogen. "Huh? Wat?" Ik snap even niet wat er is gebeurt. "Je vertelde me over hoe je vampier bent geworden." "Owja! Klopt. Uhm waar was ik." Ik vertel het verhaal en wacht op een reactie. "Wow. Heb je ze ooit nog weer eens opgezocht?" Vraagt Louis me met een bezorgt gezicht."Nee. Ik hoef niks met ze te maken hebben." Antwoord ik nors.

(Pov Louis)

De bel gaat. "Ik ga wel." Zegt Harry en hij laat me alleen achter in zijn kamer. "Hé, jongens! Wat doen jullie hier?!" Roept Harry enthousiast. Ik sta op en loop naar beneden. In de deuropening zie ik Liam,Zayn en Niall staan. Ze lopen naar binnen en we gaan met zijn vijfen naar de woonkamer.

Dit was hem alweer voor nu! Ik hoop dat jullie deze leuk vonden! Ik ga meteen verder met schrijven en dat hoofdstuk zet ik morgenochtend er meteen in. Veel plezier met lezen en zeg me wat je er van vind!

Xx Delany