het geheim van harry styles||een Larry Stylinson fanfic

chapter-20-

(Pov Harry)

"Hazz? Wil je me vertellen wat er tussen jou en je vader is gebeurt?" Vraagt Louis vorzichtig. Ik blijf stil. "Als je het niet wil vertellen dan begrijp ik het." Zegt hij. Ik schud mijn hoofd en ga op een stoel zitten. Louis doet hetzelfde en kijkt me bezorgd aan. "Toen ik klein was heeft mijn vader me..." ik stop even.

*flashback*
Ik zit op mijn kamer. Opeens vloegt de deur open, in de deuropening staat mijn vader. Dronken. "Harry!" Ik ren naar mijn bed en ga in een hoekje zitten. "Nee! Papa ga weg!" Roep ik. "Harry! Harry!"
*einde flashback*

"Harry!" Ik kijk op. Louis kijkt me bezorgd aan. "Sorry. Ik dacht even terug." Zeg ik zacht. "Wat heeft je vader gedaan?" Vraagt hij bezorgd. "Hij sloeg me. Elke dag was hij dronken." Ik bijt op mijn lip. "Het spijt me." Zegt Louis en hij geeft me een knuffel. "Het is niet jou schuld. Je wist het niet." Ik schrik op doordat mijn telefoon gaat. Ik kijk op het scherm. Onbekend nummer. "Ik neem even op." Zeg ik en ik loop weg.

(Harry=h, gemma=g)

H: Hallo?

G:Hallo? Spreek ik met Harry Styles?

H: uhm ja. Hoezo?

G: Ow Harry! Eindelijk! Ik ben het Gemma

H: Gemma?! Hoe.. hoe kom je aan mijn nummer?

G: ik heb wat rond gevraagd. Ow Harry ik ben zo blij dat ik je weer kan spreken!

H: Ik ook! We moeten afspreken kan je nu?

G: ja ik wou naar de starbucks kan je daar komen?

H: Ja ik kom er meteen aan!

(Pov Louis)

Ik hoor Harry enthousiast over de telefoon praten en daarna werd het stil. "Lou! Ik ga even naar de starbucks!" Roept Harry vanuit de gang. Ik loop naar hem toe. "Wat ga je daar doen?" Vraag ik. "Ik heb daar afgesproken." Zegt hij en hij drukt een snelle kus op mijn mond. "Oké doe voorzichtig." Roep ik hem nog na. Ik loop weer terug naar de woonkamer en zwt de tv aan.

Na een half uur hoor ik de achterdeur open gaan. "Hazz?" Roep ik. Geen antwoord. Ik loop naar de keuken. Zodra ik de keuken inloop bevries ik. Er staat een vrouw met vuurrode irissen en bloed aan de zijkant van haar mond. "W-wie ben j-jij?" Vraag ik. "Dat maakt niet uit. Over 5 minuten kun je het toch niemanf vertellen." Zegt ze en ze loopt dreigend op me af. Ik loop naar achteren totdat ik een muur tegen mijn rug aanvoel. "Wat wil je van me?!" Roep ik bang. Ik voel de tranen in mijn ogen staan en ik heb moeite om ze niet te laten zien. De vrouw begint te lachen en komt dichter en dichter bij me staan. Ze kijkt me lachend aan en gaat langzaam met haar mond naar mijn nek. Ik knijp mijn ogen dicht, wachtend op een erge pijn. Maar in plaats daarvan hoor ik een doffe bonk. Ik open langzaam mijn ogen en zie de vrouw voor me op de grond liggen. Ik kijk recht voor me en zie Harry staan met een plank in zijn hand.

"Gaat het?" Vraagt hij. Ik knik langzaam met mijn blik geficeerd op de vrouw. "Wou ze...?" Ik kijk naar Harry. Hij knikt. Ik stap over de vrouw heen en loop naar Harry. Hij slaat zijn armen om me heen. "Hazz, zou je... mij kunnen..." ik kijk hem aan. "Nee! Nee. Dat kan ik je niet aandoen." Hij schud heftig met zijn hoofd. "Maar dit kan toch ook niet. Ik kan mezelf niet eens verdedigen. Ik kan niet blijven toekijken hazz!" Ik laat hem los. "Louis. Ik kan geen vampier van je maken! Ik kan je dat niet aandoen!" Roept hij en hij loopt naar boven. Ik loop acher hem aan. "Hazz, het spijt me. Ik had niet moeten schreeuwen." Hij ligt op het bed en draait zich om. "Het spijt mij ook. Maar ik kan je gewoon niet in een vampier veranderen." Hij staat op en loopt weer naar beneden. "Wat ga je doen?" Vraag ik

"Nou ik weet niet of je het weet, maar er ligt een wildvreemde vrouw in de woonkamer dus leek het me handig om haar even naar het ziekenhuis te brengen." Ik knik en loop naar het bed. Ik kleed me om en ga liggen. Wachtend op Harry.