het geheim van harry styles||een Larry Stylinson fanfic

chapter-19-

(Pov Harry)

Ik word wakker en voel een arm om me heen. Ik kijk schuin omlaag en zie dat de arm van Louis is die met zijn hoofd op mijn borst ligt. Ik staar een tijdje naar hem  totdat ik hem zie bewegen. Hij opent langzaam zijn ogen en kijkt me aan. "Goeie morgen, schone slaper." Zeg ik zachtjes en ik geef hem een kus op zijn voorhoofd. "Goedemorgen, hazz." Antwoord hij. Ik ga recht op zitten en stap uit bed. Ik trek mijn boxer aan en kijk achterom door het gevoel dat ik word aangestaard. "Kun je het zien." Zeg ik tegen Louis. "Ja hoor, heel goed zelfs." Antwoord hij lachend. Ik lach even en ga dan verder met aankleden.

Ik loop naar beneden met Louis voor me. "Zal ik ontbijt voor je maken?" Vraag ik en ik versnel mijn pas iets. "Alleen als jij dat wil." Zegt hij en hij kijkt achterom. Wat er daarna gebeurt gaat heel snel. Louis struikeld over zijn voeten en valt een paar treden naar beneden. Ik ren snel (vampier snelheid) naar beneden en vang hem op voordat hij de grond raakt. Ik kijk naar hem en zie dat hij zijn ogen gesloten heeft, wachtend op de klap van de stenen vloer. Hij opent langzaam zijn ogen en kijkt verbaasd om zich heen. Ik glimlach even. "Dankje voor het opvangen." Zegt hij glimlachend en hij drukt een kus op mijn lippen. "Wat moest ik anders doen? Je op de grond laten vallen." Zeg ik en ik zet hem neer.

(Pov Louis)

Harry loopt naar de keuken om te beginnen aan het ontbijt. Ik volg hem en pak de spullen om de tafel te dekken. Net als ik wil beginnen gaat de bel. "Wie is dat nou weer?!" Vraagt Harry vanuit de keuken. "Geen idee. Ik ga wel even kijken." Zeg ik en ik loop naar de deur. Als ik open doe zie ik dat Harry's vader er weer is. "Ow, jij weer." Zegt hij. "Ja ik weer. Wat komt u hier doen?" Vraag ik kalm. "Ik kom mijn zoon spreken." Zegt hij snel. "Ik zal even kijken of hij daar zin in heeft." Zeg ik  en ik doe de deur dicht. "Hazz, het is voor jou." Hij komt de keuken uit en kijkt me verbaasd aan. "Wie?" Vraagt hij. Ik zucht kort. "Je vader." Hij kijkt me aan alsof ik gek ben. "Zeg hem maar dat ik niet met hem wil praten." Zegt hij en hij loopt terug naar de keuken.

Ik loop naar de deur en doe hem weer open. "Hij wil je niet spreken." Zeg ik bot en ik doe de deur weer dicht. Ik ga verder met de tafel dekken maar word weer verstoord door de bel. "Zal ik open doen?" Vraag ik aan Harry. "Nee doe maar niet, dat is vast mijn vader." Antwoord hij. Na 10 minuten staat hij nog steeds aan te bellen.

(Pov Harry)

"Ik ben het zat!" Roep ik gefrustreerd. Ik loop naar de deur en trek hem open. "WAT MOET JE NOU?!" schreeuw ik. "Harry! Jongen, hoe gaat het met je?" Roept mijn vader blij en hij stapt naar me toe om me een knuffel te geven. "Raak me niet aan jij!" Roep ik en ik stap naar achteren. "Wat is er, Harry?" Vraagt hij verbaasd. "Wat is er?! Maak je een grapje?! Je weet wat er is! Je weet waarom ik ben weg gegaan! En je weet waarom ik je nooit meer wil zien!" Ik duw hem weer het huis uit en gooi de deur met een klap dicht. "Hazz?" Louis komt de gang op. "Gaat het?" Vraagt hij voorzichtig en hij komt bij me staan. Ik sla mijn armen om zijn middel en begin te snikken. Hij gaat met zijn hand door mijn haar en fluiterd zachtjes dingen als "het komt wel goed Hazza" en "ik ben bij je". Als ik wat rustiger ben kijk ik op. "Dankje, Lou." Zeg ik zacht en ik laat hem langzaam los.