het geheim van harry styles||een Larry Stylinson fanfic

chapter-7-

(Pov Harry)

"Louis!" Nee! Dit had hij niet mogen zien! "Harry wat is dit?!" Hij kijkt me geschokt aan en staat op het punt om in tranen uit te barsten. "Louis! Het is niet wat het lijkt!" Maar ik ben te laat. Hij rent naar boven en ik hoor zijn kamer deur dichtslaan

(Pov Louis)

Ik sla de deur van mijn kamer dicht en ga op het bed zitten met tranen in mijn ogen. Heeft hij iemand gebeten? Zijn/haar bloed gedronken? Ik schrik op uit mijn gedachten doordat er op mijn deur word geklopt. "Ga weg!" Roep ik. Ik heb echt geen zin om met hem te praten. "Lou. De deur open. Ik wil alleen met je praten." Antwoord Harry. Ik snik even. "Ik wil niet praten!" Dan pas dringt het tot me door dat hij me Lou noemde. "En noem me geen Lou!" Roep ik hem nog na. Ik hoor voetstappen en dan een doffe bonk. Ik sta op om te kijken wat er aan de hand is. Als ik in de deuropening sta breekt mijn hard. Harry zit op de grond. Huilend. Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten.

(Pov Harry)

Ik zie dat Louis naast me gaat zitten. Hij kijkt bezorgd naar me. "Het spijt me." Zegt hij. "Wat spijt je? Je hebt niks verkeerd gedaan." Hij zegt niks. Hij kijkt me gewoon aan met zijn prachtige blauwe ogen. "Het was geen mens." Zeg ik. Louis kijkt me verbaast aan. "Hoe.. hoe weet je dat ik dat wou vragen?" Ik weet het zelf ook niet echt. Ik wist het gewoon. "Nou gewoon. Door de manier dat je naar me keek. Beneden." Ik zie een kleine glimlach zich vormen op zijn gezicht. Ik trek hem in een knuffel. "Ik hou van je Hazza." Er vormt zich een glimlach op mijn gezicht. Hazza. Hij heeft een bijnaam voor me bedacht!" Ik ook van jou boobear." Hij kijkt me aan. Ik kan het niet weerstaan om hem te zoenen. Ik leun naar voren tot zijn lippen de mijne raken.

(Pov Louis)

We zijn aan het zoenen. Het voelt zo fijn dat ik wil dat dit moment nooit ophoudt maar helaas verlaat een kleine gaap mijn mond en trekt Harry zich terug. "Is mijn boobear moe?" Vraagt hij met een lieve stem. "Een beetje." Antwoord ik slaperig. Harry laat me los en ik sta op. Ik loop in de richting van de deur maar stop zodra ik Harry hoor praten. "Waar ga je naartoe?" Vraagt hij aan me. "Dat zei ik toch? Ik ben moe dus ik ga slapen." Zeg ik niet-begrijpend. Er groeit een ondeugende glomlach op Harry's gezicht. Hij staat op en loopt naar me toe. Als hij bij me is pakt harry me op. "NEE! HARRY! Zet me neer!" Ik probeer los te komen maar Harry is te sterk. Hij gooit me op zijn bed en gaat boven me hangen zodat ik nergens naar toe kan. Ik bijt op mijn lip. Wow Harry ziet er zo echt goed uit! Hij laat zich iets zakken en begint me te zoenen. Eerst op mijn mond maar dan steeds lacher. Uiteindelijk komt hij uit bij mijn nek.

Hij zoekt naar mijn zwakke plek. Een zachte kreun verlaat mijn mond. Ik voel Harry glimlachen in mijn nek.

(Pov Harry)

Ik zoen Louis in zijn nek. Opzoek naar zijn zwakke plek. Als ik een zachte kreun hoor weet ik dat ik die heb gevonden. Ik glimlach even. Opeens voel ik de drang om hem te bijten. Ik ga snel van hem af en loop weg. Ik loop naar de badkamer en doe de deur op slot. Ik kijk in de spiegel en schrik van mezelf. Mijn ogen zijn helemaal rood(zelfs het witte gedeelte) behalve mijn pupillen. Rond mijn ogen staan lijnen. Net zenuwen maar dan zwart.

Klop klop klop

Ik schrik op uit mijn gedachten. "Hazza? Gaat alles goed?" Ik kijk weer in de spiegel. "N-nee niet echt." Stamel ik. "Wat is er? Kan je de deur opendoen?" "Dat lijkt me niet erg handig boo." Antwoord ik verdrietig. "Ik ben er voor je." Zegt Louis en ik hoor dat hij zijn hand op de deur legt. Ik zucht. "Ik wil iets proberen. Doe het kettinkje van de deur vast." Ik hoor geratel en neem aan dat het gebeurt is. "Klaar." Hoor ik aan de andere kant van de deur. "Oké doe een stap achteruit ik wil niet dat ik je pijn doe." Ik doe voorzichtig de deur van het slot en open de deur zo ver mogelijk open. Louis staat in de deuropening van zijn kamer. Zodra hij me ziet doet hij een stap achteruit. "Ik weet het." Zeg ik zacht. "Wat is er gebeurt?" "Het komt doordat ik je in je nek zoende." Ik kijk naar de grong. Nog nooit heb ik me zo erg geschaamd." Wat wil je proberen?"

(Pov Louis)

Zodra ik dat vraag kijkt hij op. "Ik wou kijken of het veilig voor je is om uit de badkamer te komen." Ik loop naar hem toe en steek mijn hand door de openning van de deur. Hij neemt mijn hand en glimlacht ernaar. Hij kijkt weer naar mij en zegt dan. "Het is weer veilig." Terwijl hij dat zegt worden zijn ogen weer de normale kleur groen. Hij sluit de deur en ik haal het kettinkje eraf. De deur vliegt open en ik voel twee sterke armen om me heen slaan. "Kun je me vergeven boobear?" "Waar moet je voor vergeven hazz? Jij kon er niets aan doen." Hij tilt me op en loopt naar zijn kamer waar hij me op het bed legt. Hij haalt de deken onder me vandaan en legt die over me heen. Als hij dat gedaan heeft gaat hij achter me liggen en slaat zijn arm om me heen. "Slaap lekker, boobear." Zegt hij met zijn zwoele stem. "Slaap lekker, Hazz." En zo val ik in slaap.