het geheim van harry styles||een Larry Stylinson fanfic

chapter-24-

Snelle autors note. Als een zin(of meerdere zinnen) tussen sterretjes staan(*) en het is niet schuin gedrukt is het in vampier snelheid ;)

(Pov Harry)

"Harry! Wat doe jij hier?!" Ik went mijn blik naar het geluid en zie Gemma enthousiast op me afrennen. "Dat kan ik ook aan jou vragen." Antwoord ik en ik geef haar een knuffel. "Ik liep naar de stad, maar jij. Sorry jullie. Komen duidelijk uit het ziekenhuis. Dus vertel op." Zegt ze zodra ze Louis ziet. "Uhm.. Louis is aangereden maar het was niet ernstig. Toch boo?" Vraag ik aan Louis en kijk hem aan. "Nee niks ernsigs. Alleen een lichte hersen schudding. Ik ben Louis trouwens. Harry's vriendj... Harry's vriend. Goede vriend." Zegt hij en hij steekt een hand uit naar Gemma. "Gemma. Harry's zus." Zegt ze en ze pakt Louis hand terwijl ze hem achterdochtig aankijkt. "We moeten maar eens gaan. Louis moet rusten." Zeg ik om de stilte te verbreken.

Eenmaal thuis doe ik snel de deur achter Louis dicht. "Waarom wou je ineens zo snel weg? Je leek eerst blij om je zus te zien." Vraagt Louis me en hij kijkt me vragend aan. "Dat was ik ook maar ze weet niet dat ik een vampier ben en aangezien jij nog maar net een vampier bent kun je jezelf niet in controle houden." Louis kijkt me niet begrijpend aan en gaat met zijn hand over zijn keel. "Je bedoelt dat ik per ongeluk je zus had kunnen..." ik knik. "Kom mee." Ik loop naar buiten en wacht op Louis. "Wat gaan we doen?" Vraaht hij en hij  kijkt me aan. "We gaan jagen."

(Pov Louis)

*Harry rent weg en ik ren achter hem aan zonder te merken hoe snel ik ga. Waar we heen gaan weet ik niet precies. Ik volg gewoon de liefde van mijn leven. Na een tijdje renne stopt Harry en draait hij zich naar mij. Ik ga naast hem staan en hij glimlacht breed. "Je bent snel." Hij gaat achter me staan en houd me vast. "Doe je ogen dicht en luister. Je weet vanzelf waar je naartoe moet." Ik doe wat hij me opdraagt en sluit mijn ogen. Ik focuss me op niets anders dan de geluiden van alle dieren. Opeens hoor ik een tak breken en kijk ik naar links. "Je hebt iets hè?" Vraagt Harry me. Ik knik en hij laat me langzaam los. "Ik ben vlak achter je." Zegt hij. Ik snap wat hij bedoeld en ren op het geluid af. Langzaam rem ik af. Ik ga achter een boom staan en zie een hert niets vermoedend grazen. Ik sluip dichterbij en ga achter een rots zitten.

Er waait een briesje in mijn gezicht en ik ga iets omhoog zitten. De geur die het briesje meeneemt. Zo verleidelijk. Nog een keer waait het briesje. Ik kan me niet inhouden en ren in de richting van de geur. "Louis! NEE!" Hoor ik achter me maar ik negeer het. Ik moet weten waar die geur vandaan komt en daarna wil ik het verslinden. Ik kom aan bij een berg. Ik snuif de lucht op en ruik dat de geur van boven komt. Ik pak de rotswand en begin te klimmen. Ik kom dichter en dichter bij het lichaam van een man. Ik wil zijn enkel vastpakken maar word afgeleid door iemand die mijn naam roept. "Louis! Doe het niet! Jij bent niet zo!" Ik kijk naar beneden en zie Harry vlak onder me. Ik kijk naar de man en weer naar Harry. Ik twijfel. Het is zo verleidelijk. "Alsjeblieft Louis. Doe het voor mij. Laat die man met rust." Ik kijk weer omhoog. De man kijkt angstig naar beneden. Ik laat mijn arm zakken en kijk naar Harry. "Hazz. Hij heeft ons gezien. Is het wel veilig om hem te laten gaan?" Ik kijk hem vragend aan. Harry knikt.*

"Hij verteld het waarschijnlijk toch niet aan iemand." Zegt hij zodra we weer op de grond staan. "Hoe weet je dat zo zeker?" Vraag ik hem en ik begin te lopen. "Omdat hij alleen was. Niemand kan het bevestigen behalve wij. Mensen zullen denken dat hij gek is als hij het zegt."

(Pov Harry)

Louis en ik zijn terug in huis. Na het incident zijn Louis en ik dieper het bos in gegaan en zijn daar gaan jagen. "Dat was knap van je." Zeg ik tegen Louis. "Wat?" "In het bos. Toen je je verzette tegen je instinct. Dat lukt niet veel vampiers." Hij knikt begrijpend. "Kunnen we dat gewoon vergeten. Ik wil er niet meer aan denken." Zegt hij. Ik knik. "Is goed. Kom we gaan slapen." Ik loop richting de gang en wacht op Louis." Moeten we niet eerst eten?" Ik schud lachend mijn hoofd. "Dat hebben we al gedaan." Ik loop naar boven en hoor dat Louis achter me aanloopt. Ik ga in bed liggen en val in een droomloze slaap