het geheim van harry styles||een Larry Stylinson fanfic

chapter-39-

(Pov Zayn)

Ik loop het café in waar ik heb afgesproken. Ik kijk rond en zie Aiden al snel zitten. Ik zwaai en loop naar hem toe. Aiden staat op om me een knuffel te geven.  "Hey Z. Das lang geleden." Zegt Aiden met een glimlach. "Inderdaad. Ik was echt blij toen ik hoorde dat je in de stad was." Zeg ik blij. Aiden en ik zijn al vrienden sinds de middelbare school. "Uh.. Aiden ken jij toevallig ene Louis Tomlinson?" Vraag ik na een tijdje. Ik kijk Aiden aan en zie hem nadenken.

"Hmm. Nee sorry er gaat geen belletje rinkelen. Hoezo?" Zegt hij dan. Ik haal opgelucht adem. "Ow zomaar." Zeg ik. Ik hoor het belletje van de deur rinkelen en kijk achterom.

(Pov Harry)

Louis en ik lopen een klein café binnen. Louis kijkt even rond voor een vrije tafel maar zijn blik blijft hangen op en tafel met 2 jongens die allebei naar ons kijken. Als ik beter kijk zie ik dat het Zayn en die Aiden zijn. Aiden staat op en loopt naar ons toe. Zayn twijfeld even maar loopt dan achter hem aan.

"Hey Louis. Oude vriend." Zegt Aiden zodra hij bij ons is en hij legt een hand op Louis' schouder. Louis duwt snel zijn hand weg en gaat dichter bij me staan. "Ik ben je vriend niet en dat ben ik nooit geweest." Zegt Louis terwijl hij naar de grond kijkt. "Vriend? Aiden je zei net dat je Louis helemaal niet kent." Zegt Zayn die nu naast Aiden staat.

"Ja, daarover. Dat was een leugen. Ben je nu boos Zaynie?" Vraagt Aiden nep verdrietig waardoor ik bijna over mijn nek ga. "Natuurlijk ben ik boos, Aiden! Je loog tegen me." Roept Zayn. "Kom op Zayn. We weten allebei dat, door wat er allemaal tussen ons is gebeurt, jij niet boos op mij kàn zijn." Zegt Aiden met een glimlach die ik graag van zijn gezicht wil slaan. Zayn zucht en zet een stap naar achteren.

"Nou Louis. Wat onbeleefd. Je stelt me niet eens voor." Zegt Aiden tegen Louis terwijl hij naar mij wijst. "A-aiden dit is H-harry. Harry d-dit is A-aiden." Stottert Louis en hij pakt mijn arm vast. "Goed zo." Zegt Aiden en hij klopt op Louis' wang. "Blijf van hem af." Waarschuw ik Aiden. "Ow. Heeft Tomlinson een vriendje?" Vraagt Aiden sarcasties. "Ik word liever zijn verloofde genoemd." Antwoord ik met een trotse glimlach.

"Ow. Louise gaat trouwen! Heb je al een jurk?" Vraagt Aiden met een glimlach. "Kom hier zodat ik die glimlach van je gezicht kan slaan." Dreig ik. Ondertussen kijkt het hele café naar ons. Ik zet een stap in Aiden's richting maar voor ik iets kan doen gaat Zayn ertussen staan. "Zayn. Ga opzij je weet niet wat hij met Louis heeft gedaan." Zeg ik tegen Zayn maar hij blijft staan. "En jij weet niet wat Aiden voor mij heeft gedaan. Ik ga niet weg." Antwoord Zayn. "Zoek het uit. Kom Louis we gaan." Zeg ik tegen Louis die ondertussen staat te trillen.

(Pov Zayn)

Zodra ik Louis' gezicht zie, weet ik dat Aiden echt iets fout heeft gedaan. Ik blijf nog even bij Aiden maar zeg snel dat ik nog iets moet doen. Ik klop aan bij Louis en Harry en wacht geduldig tot er word open gedaan. "Wat moet je Zayn." Vraagt Harry bot. "Ik wou zeggen dat het me spijt. Maar Aiden heeft iets voor me gedaan waardoor ik diep bij hem in het krijt sta." Harry zucht en stapt opzij. "Kom binnen en leg het uit." Zegt Harry. Ik loop naar binnen en ga naar de woonkamer. Louis ligt opgerold op de bank.

(Pov Harry)

Zayn gaat naast Louis op de bank zitten. "Hey Lou." Zegt hij zacht en hij legt zijn hand op Louis' enkel. "Raak me niet aan Zayn." Is het enigste wat Louis zegt. "Louis, het spijt me." Zegt Zayn en hij wrijft over Louis' enkel. "Alsjeblieft, hou op. Doe me geen pijn." Smeekt Louis en langzaam lopen er tranen over zijn wangen. "Je pijn doen? Louis ik zou nooit.." Zayn word afgekapt door een gil van Louis. Zayn trekt snel zijn hand weg en kijkt me geschrokken aan. Ik ren naar boven en haal een teddybeer van het bed. Louis heeft die vannacht zowat platgedrukt na zijn droom.

"Louis rustig maar. Hier kijk eens wat ik voor je heb." Fluister ik hem toe en ik geef hem de teddybeer. "NEE! Aiden stop! Alsjeblieft!" Roept Louis en hij drukt de beer tegen zich aan. "Rustig maar Louis. Aiden is er niet. Hij gaat je geen pijn doen." Zeg ik rustig. "Echt niet?" Vraagt Louis. "Echt niet. Ga maar slapen oké?" Vraag ik met een kleine glimlach. "Oké mammie." Fluisterd Louis en zijn ademhaling word langzaam rustiger.

"Mammie?" Vraagt Zayn. "Ja. Ik denk dat hij denkt dat ik zijn moeder ben als hij zo'n flashback heeft." Antwoord ik. Mijn blik blijft gefocused op Louis die vredig ligt te slapen. "Maar waarom verdedigde je Aiden?" Vraag ik na een tijdje en ik richt me op Zayn. Zayn kijkt even naar de grond.

"In de 3e heb ik een zelfmoord poging gedaan. Als Aiden er niet was geweest zat ik hier nu niet. Ik stond op het station te wachten op mijn trein, maar ik was depresief. Ik dacht dat mijn leven geen nut had. Dus ik besloot te springen. Aiden greep me vast vlak voordat de trein kwam. Hij heeft mijn leven gered, Harry. Ik kan hem daar niet genoeg voor bedanken." Ik kijk hem geschokt aan.

"Zayn. Waarom heb je ons dit niet verteld?" Vraag ik lichtjes gekwetst. "Ik wou niet dat jullie je zorgen gingen maken." Louis beweegt en rekt zich uit. Ik loop naar hem toe en ga gehurkt zitten. "Hey Hazz. Is Zayn er nog?" Vraagt hij zacht en ik knik. "Ik ben niet helemaal eerlijk geweest Hazz." Zegt Louis met tranen in zijn ogen. "Hoe bedoel je?" Vraag ik fronsend. Wat houd hij achter? "Het was niet 1 keer. Het was misschien wel vaker dan 50 keer." Zegt Louis snikkend.

"Wat?! Waarom heb je dat niet gezegd?" Vraag ik rustig. "Ik schaam me ervoor. Kan jij het tegen Zayn zeggen? Ik kan het niet. Ik kan het echt niet." Vraagt Louis en hij klampt zich vast aan mijn shirt. "Tuurlijk. Rustig maar boo. Wil je nog even slapen?" Louis knikt. Ik til hem op en breng hem naar de slaapkamer. "Slaap lekker boo." Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd en loop weer naar beneden.

(Pov Zayn.)

Harry komt weer beneden en loopt naar de keuken. "Misschien is water handig." Is het enigste wat hij zegt en even later kont hij terug met 2 glazen. Hij geeft me een glas en gaat tegenover me zitten. Zodra hij zit begint hij te vertellen.

Waneer Harry klaar is valt mijn mond open. Ik laat mijn hoofd in mijn handen vallen. Ik ben gewoon bevriend met een verkrachter. "Niet te geloven. Ik dacht dat ik hem kon vertouwen." Mompel ik.

(Pov Louis)

*flashback*

"Kijk eens. Daar is Stomlinson." Ik draai me om en zie Aiden met een paar vrienden staan. "Laat me met rust." Mompel ik. "Wat? Sorry ik kan geen nerds." Zegt Aiden en hij loopt naar me toe. "Heb je gedaan wat ik je vroeg?" Vraagt Aiden dreigend. Ik knik heftig. "Nou geef hier dan!" Roept hij. Ik open mijn kluisje en haal de toetsantwoorden eruit. "Goed zo." Zegt Aiden en hij trekt het blaadje uit mijn handen.

"Mag ik gaan nu?" Vraag ik voorzichtig. "Gaan? Nee. Nee. Nog niet. Je weet wat er eerst moet gebeuren." Zegt Aiden en hij slaat in mijn buik. "Alsjeblieft Aiden. Stop." Snik ik. "Ik zie je na school in het steegje. Begrepen?" Ik knik.

"Louis! Word wakker!" Ik wil rechtop zitten maar voel iets hards tegen mijn voorhoofd. "Auw!" Ik grijp naar mijn voorhoofd en wrijf er over. Nu pas merk ik dat ik zweet. "Had je weer een flashback?" Vraagt Harry. Ik knik. "Wil je erover praten?" Vraagt hij voorzichtig. Ik zucht en knik.

"Aiden had me gezegd dat ik de toets antwoorden moest regelen en dat als ik ze niet zou hij me in elkaar slaan. De volgende dag kwam hij ze halen. Hij zei dat ik na school naar het steegje moest komen. Dat was de eerste keer dat hij.." Ik werp me in Harry's armen en begin te snikken. Harry aait over mijn haar. "Rustig maar. Hij doet je niks meer. Daar zorg ik voor." Langzaam val ik in Harry's in slaap.