TPS: Axel de Ayala [BXB]

TPS: Chapter 31

Kaenu Payton

Today is the day one since Axel left going to Amsterdam. Isang araw pa lang ang nakalipas pero gusto ko na siyang pauwiin. Hindi ko sanay na natutulog ng mag-isa sa kamay niya.

I miss the way cuddles with me and our late night talks sa tuwing hindi kami agad nakakatulog. Talking about silly things, planning our future together etc. Kagabi kasi ay natulog akong mag-isa sa kama since Katara is sleeping on the guest room.

And today I woke up without Axel sleeping soundly beside me or without Axel waking me up for breakfast.

Nakakapanibago. Nasanay kasi ako na sa loob ng ilang buwan ay lagi ko siyang nakikita sa umaga.

Limang araw lang naman siyang mawawala sa tabi ko pero pakiramdam ko, aabot ako ng isang taon sa paghihintay sa pag-uwi niya. Dapat kasi sumama ako.

"You're awake. Let's have breakfast?" Katara said, kakapasok lang niya sa silid namin at naabotan niya akong tulala habang nakaupo sa kama.

I looked at her and smiled.

"Kaenu, limang araw lang mawawala si Axel. Don't miss him too much. Lalaki na naman ang ulo nun kapag nalaman niyang ganito ka." Katara said. Natawa ako sa sinabi niya. Hindi ko kasi siya maintindihan minsan. Minsan pinupuri niya si Axel, pero kadalasan puro pang-aasar lang.

"Ikaw talaga" Natatawang ani ko. "Hintayin mo na lang ako sa baba. I'll just take a quick shower."

"Faster, your highness. Nagugutom na ako." Pabirong ani ni Katara sa akin.

Just like I said I just took a quick shower and right after I changed my clothes and dried my hair ay bumaba kaagad ako.

Naabutan ko naman si Katara na hinahanda niya ang kanyang niluluto sa hapag at ako na lang ang kulang.

"You're here. Let's eat." Katara said.

"Thanks, Kat." I said. I was ready to dig in my food when I saw Katara staring at my hands. Mabilis ko naman itong itinago sa ilalim ng lamesa and stood up to get my cloves.

I forgot to wear one. Nasanay kasi ako na kaming dalawa lang Axel ang magkasama. I'm not confident yet to show them my scars.

"It's okay, Kae. I don't mind." Katara said.

I smiled at her and went back to my seat. Right Katara is my cousin and my personal doctor. There's nothing to hide from her. Sa lahat ng mas nakakaintindi sa akin at tanggap ako.

It was her.

I was her who stayed by my side kahit ilang beses ko na siyang pinagtabuyan.

"Ang sarap sa pakiramdam na makasama kang kumain ngayon. Sobrang nagpapasalamat ako Kaenu dahil sa wakas. There's now progress. Konti na lang." Emosyonal niyang saad sa akin.

I nodded at her.

"Ang payo ko lang is huwag kang masyadong marupok pagdating kay Axel." Natatawa na ani niya. Ramdam ko naman nag pamumula ng aking mukha kaya napaiwas kaagad ako ng tingin.

Hindi naman ako marupok when it comes to Axel. Sinasabayan ko lang ang pagkamahilig niya. He's my boyfriend. It's my obligation to satisfy him. .

Akmang magsasalita pa sana si Katara when my phone suddenly rang. A huge smile plastered on my face when I saw who the caller was.

"Hey.." Malambing kong sagot kay Axel. "How's your flight?" I asked him.

I heard him groan. Dama ko ang pagod sa boses niya. "So tired. Gusto ko nang umuwi." He stated.