TPS: Axel de Ayala [BXB]

TPS: Chapter 4

[] Kaenu Payton

Nang makauwi ako ng bahay ay mabilis akong pumanhik papunta sa aking silid. I pushed my door open at mabilis ko naman itong isinara at nilock. I went to my bed at saka ako nagtalukbong sa ilalim ng kumot. It's like I'm hiding from someone.

My hearts is beating so fast at nanginginig ang buo kong katawan. I shivered in fear as I hugged myself tightly.

I flinched when my phone rang.

I picked up the call at bumungad sa akin ang nag-aalala na pinsan ko. Si Katara.

"God, Kae where are you?" sigaw niya sa kabilang linya dahil mukhang nadoon parin siya sa bar na iyon. I left her after I did what he told me. I mean what I suddenly did. I was damn scared.

"H-home. I'm s-sorry Katara but I failed again. I'm sorry," I said and hung up the call. I put my phone on my nightstand.

Pumikit ako at inalala ang eksenang ginawa ko kanina. Katara said that once we get inside the bar kailangan kong humanap ng taong tipo ko and I need to kiss him. Dahil kapag nag last yung kiss ng ilang segundo it means konti nalang at magiging normal na ako.

It was Katara's idea. Hindi ako sang-ayon sa gusto niya pero kung magiging normal na ako sa paraan na iyon sapilitan akong pumayag. I'm wearing my gloves, a long sleeve black coat na sinadya ko talaga.

Katara let me wander. Hinayaan niya akong magtingin tingin sa mga taong busy sa kakasayaw, yung iba is umiinom at yung iba naman ay busy sa kalampungan nila. It's my first time to see something like this so wild. Nakakadiri. They looks so dirty. I mean for me. 

 I saw this sophisticated guy, he looks fit and it seems like I already saw him somewhere pero hindi ko lang maalala. He looks like a celebrity.

He's with a girl and they are flirting. Ew?

Napasunod ako ng tingin sa kamay ng babae na humahaplos sa matipunong dibdib nito. Nakita kong sobrang nasiyahan si lalaki at may pakagat labi pa siya. I gulped, I feel hot ng makita ko ang kalandiang ginagawa nila.

I don't know why. 

Napaiwas nalang ako ng tingin at napailing ako sa aking sarili. Pero ng tignan ko ulit ang dalawa ay nasa dance floor na sila. They are dirty dancing. Masasabi kong hindi basta basta ang lalaking ito. Upon checking him he wears expensive accessories at mukhang made from professional designers ang suot niyang suit na customize sa kanya.

He looks so expensive.

Maraming babae din ang patingin-tingin sa kanya. They are gawking at him at nagpapansin.

He is handsome as well, may magandang pangangatawan. Just my type. Wait...What? No.

Wala sa sarili naman akong napatayo sa aking kinauupuan. Katara went to comfort room to fix herself habang ako naiwan dito sa VIP table namin. Dahan dahan akong naglakad palapit sa lalaking iyon I didn't remove my gaze to him kahit busy siya sa kakasayaw sa babae niya.

Nakatalikod siya sa akin.

I can see his perfectly broad shoulder and his sexy back. At nang nasa likoran na niya ako. I took a deep breath bago ko siya hinila at hinarap sa akin. I cupped his face as I closed my eyes and kissed him in the middle of the crowd.

My heart is racing so fast. When I decided to open my eyes I saw how shocked he was. He's eyes got wider and I heard some gossip around us, taking pictures and such. I pushed him away from me. Sa sobrang gulat ko sa aking ginawa I even slapped him.

Mas lalong siyang nagulat sa ginawa ko. Who wouldn't? Ako ito na nanghahalik at ako pa itong feeling victim. Nananampal pa.

Sa sobrang hiya at guilty na nararamdaman ako. Sunud-sunod na tumulo ang mga luha ko sa harapan niya. I say sorry pero mukhang ako lang yata ang nakarinig sa sinabi ko bago ako tumakbo paalis.

I'm scared ang daming pumasok sa isipan ko ngayon. I don't know what to do and most of all bakit hindi ko magawang mandiri mula sa halik na iyon. Why do I feel that I'm at ease and safe? 

Right. Nababaliw na talaga ako.

Kinabukasan I woke up earlier than I expected. Hindi ko alam kung talaga bang nakatulog ako kagabi dahil sa kakaisip ko.

My head hurts at nahihilo pa ako. It's still 6:05 in the morning. I grabbed my robe at saka ako lumabas ng kwarto. At this time wala pang masyadong gising sa bahay. Mom and Dad probably wake up at 8:00 in the morning.

I went to the dining area. I checked kung may tao ba dahil sa mga ganitong oras nagigising ang mga katulong namin. I sighed when I noticed no one.

Mabilis akong nag punta sa fridge at kumuha ng maiinom. Pero napatigil din ako ng makita ang pitchel ng may lamang tubig. Napatingin din ako sa bottled water na sealed pa at talagang para sa akin. Since I was a child hindi ko pa naranasang makasama ang mga magulang ko na kumain.

I sighed at mabilis kung kinuha ang bottled water.

"Oh, Kae. Good Morning," halos mapatalon ako ng bigla kong narinig ang boses ng aking Ina. I turned around at ngumiti naman siya sa akin.

I can clearly see the urge in her eyes na gusto niya akong yakapin ngayon pero nagpipigil lang siya. I can clearly feel na sobrang miss na miss niya ako. I'm their only child yet hindi pa nila ako malalapitan.

"Good morning, Mom," I said.

"I heard you went out with Katara last night. How's the experience?" My Mom asked at saka ito lumapit sa kinaroroonan ko mabilis naman akong umiwas sa kanya. She opens the fridge and gets some water.

Napayuko naman ako sa harap niya. "It didn't go well." Malungkot kung ani dito. "As expected," I added.

I heard her signed at binaba ang kanyang baso sa counter table. I know Mom wants the best for me. I know she did everything to cure me pero ako ang ayaw magpagaling ako itong laging naduduwag.

"Kae, It's alright. You did your best. Wag mong sisihin ang sarili alright? Just don't lose hope," ani nito sa akin. My Mom smiled at me as I nodded at her. Kahit na nasasaktan ko siya she's still there to support me. "I love you anak and I miss you so much," She added which pains me more.

Mom, I'm sorry.

"Tama na iyan Diana kung ayaw niyang gumaling let him be. Sinasayang mo lang ang oras mo sa kanya," My Dad suddenly appeared. Lumapit siya kay Mom at humarap sa akin.

I know my Dad already gave up on me. Ang sabi niya noon ay wala siyang maasahan sa akin. I'm thier only child pero ganito pa ako.

"Kung pipiliin mong maging ganyan habang buhay. Please stop worrying someone. Katara and your Mom already did everything for you. It's time for you to stand on your own feet Keanu. You're a Payton, a Payton never gives up," mahabang sermon ni Dad sa akin.

Dad is right.

I should learn how to stand on my own. Without anyone's help. 

"David tama na iyan," Mom said as she looked at me worriedly.

"Kae, don't listen to your Dad alright? We love you. Kahit anong gawin mo nandito lang kami. Nandito ako," She said trying to comfort me.

I smiled at her and nodded. "Thank you, Mom. But Dad is right. You should not waste your time on me." I said at umalis na sa harapan nila.

I immediately went back to my room. Kaagad akong napasabunot sa sarili kong buhok habang sunud-sunod na tumulo ang luha ko sa aking mga mata.

I'm tired of this.

Gusto kong mabuhay ng normal. I badly want to hug my mom and make my dad proud. Pero hindi ko magawa. I'm a failure. 

Dammit.