TPS: Axel de Ayala [BXB]

TPS: Chapter 20

Kaenu Payton

Nagising ako dahil sa nakaramdam ako ng gutom. Naalala ko na hindi pala ako nakakain ng hapunan dahil sa nangyari sa akin. Dahan dahan akong bumangon mula sa kama ng mapansin ko ang kamay ni Axel na hawak hawak ang kamay ko.

Napatakip na lang ako ng aking bibig ng sumagi sa isipan ko ang eksena kanina. Mariin na pinikit ko ang aking mga mata bago ko ginising si Axel. Nakaupo kasi sa lapag ang kalahati ng katawan niya habang nakahiga naman sa kama ang kanyang ulo.

Axel immediately woke up as I shook him up. Kinukusot niya pa ang kanyang mga mata before he looked at me. Mga matang puno ng pag alala ng magkasalubong ang mata namin. I smiled at him faintly. Hindi ko kasi alam kung ano ang magiging reaksyon ko. Nahihiya ako sa ipinakita ko sa kanya kanina.

"Let's eat?" Halos pabulong na ani ko sa kanya.

Axel nodded and guided me to the Kitchen. Pinaupo niya ako sa hapag habang siya na ang nag re-heat ng pagkain ng niluto niya kanina. Nakonsensya tuloy ako dahil nag effort pa naman siya sa pagluto.

"I'm sorry." Sambit ko at sala yumuko.

Axel placed the good in the table bago siya naghila ng upuan katabi ko. He held my face at saka inangat ito para magpantay ang tingin naming dalawa. Axel didn't say anything instead he just kissed me on my forehead and hugged me tight.

Isiniksik ko ang aking mukha sa pagitan ng kanyang leeg at balikat. Axel caressed my back while his hugging me na para bang pinaparating niya sa akin na nandito lang siya sa tabi ko.

When he let go the hugged tumitig muli siya sa mga mata ko.

"You're innocent. Wala kang kasalanan. At kung meron man alam ko na hindi mo sinasadya 'yon."

I sighed.

Gusto kong maniwala sa sinabi niya. Pero kahit anong gawin ko pilit sumasagi sa isipan ko na, paano kung hinabaan ko ang pasensya ko sa kapatid ko. Paano kung hinayaan ko na lang saktan niya ako keysa bumawi sa kanya. Paano kung hindi ko na lang siya itinulak at hayaan na agawin niya ang laruan ko.

Everything would be fine.

Dad won't be mad at me until now.

Napansin ko na lang na lumuluha na pala ako sa harapan ni Axel habang nakatitig sa mukha niya. Axel wiped my tears and kissed my cheeks.

"If you want to cry, you can cry on me. But you have to promise me this will be the last. I don't want to see you crying. Nasasaktan ako Kaenu. Nasasaktan ako sa tuwing nakikita kita na nahihirapan."

Mabilis na pinahid ko ang aking mga luha at huminga ng malalim. Seeing Axel really worried about me makes my heart throb in pain.

"Axel...I killed my brother."

"No, you don't" Axel told me while staring into my eyes. "You didn't kill him. It was an accident. You didn't mean it."

"R-really?"

"Yes." Axel said and hugged me.

**

Nandito kami ngayon ni Axel sa kama niya. Pareho kaming nakahiga habang ang ulo ko ay nasa dibdib niya at yakap yakap ang isa't-isa.

Axel is caressing my hair. Habang ako naman ay pinakikinggan ang bawat pintig ng puso niya. He's heart is beating calmly kaya pati puso ang isipan ko ang kumalma rin.