TPS: Axel de Ayala [BXB]

TPS: Chapter 16

[] Axel de Ayala

Bumungad kaagad sa akin ang kumukulong si Katara. Malakas niya akong itinulak at saka siya pumasok sa loob.

"You son of a bitch! Pumayag ako na idate mo ang pinsan ko pero hindi ko sanabing ibabahay mo siya dito sa condo mo ng isang gabi! Sagutin mo ako Axel Enrico de Ayala!" Singhal niya sa akin.

Napakamot na lang ako sa batok dahil ayaw ko siyang patulan. She scanned me from head to toe at nakita ko kaagad sa kanyang mga mata ang galit. Damn. I forgot to wear a decent clothes. 

"Putangina mo talaga, Axel. Ang laswa ng suot mo!" Sigaw niya ulit.

Anong malaswa sa suot ko. I'm just wearing my usual sleeping attire. White boxer and a white sando.

"Where's my cousin?" Ang nakapamiwang niyang tanong sa akin.

Sasagot na sana ako ng biglang nagsalita si Kaenu sa likuran niya. He's still wearing my white sweatshirt na hanggang hita niya ang taas while his hugging my pillow.

"Katara?"

Humarap naman si Katara kay Kaenu. "What are you doing here?" Kaenu asked.

"What the! What the hell are you wearing?" Katara asked.

I sighed at saka ko hinila si Katara papuntang kusina. Ayokong takutin niya ang pinsan niya ng dahil lang sa akin.

At isa pa we did nothing wrong.

"Will you please calm down?" Pagpapakalma ko dito.

She crossed her arm at sumandal sa island counter ng aking kusina. Magkasalubong pa rin ang kilay niya habang nakatingin sa akin.

"Calm down? Binabahay mo pinsan ko. At isa pa bakit ganun ang suot niya. Did you touch him?" Sunud-sunod niyang tanong sa akin.

I brushed my hair frustratedly. "I didn't okay? I won't touch him without his consent."

"Do you think I will believe you? Axel, ilang babae na ang dinala mo dito sa unit mo tapos isasama mo pa sa collection mo ang pinsan ko."

"What the hell? Isang babae pa lang ang nadala ko dito Katara and that was just an accident. You know me better. I won't bring anyone here unless they are important to me."

She clicked her tongue before she leaned down closer to me.

"I won't let you have my cousin. We are going home." Katara said at saka nagmartsa palabas ng kusina. Sinipa ko lang ang trash bin sa gilid dahil sa inis.

Damn it!

Wag niyang sabihin na hahadlang siya sa amin ni Kaenu. Tangina lang! Kaagad ko naman siyang sinundan pa punta kay Kaenu.

"Katara what happened? Are you fighting with, Axel?" Inosenteng tanong ni Kaenu sa pinsan niya.

"No, we are going home."

"Why?" Bigla namang lumungkot ang mukha ni Kaenu sa sinabi ng pinsan iya.

"Anong why? Hihintayin mo bang laspagin ka ng gagong yun? Come on! Uuwi na tayo." Ang bibig talaga ng babaeng ito.

"Katara. I wanna stay here. I don't wanna go home. I don't wanna be alone again."

Lumambot naman ang expression ni Katara. She was about to come closer to Kaenu pero hindi niya tuluyang ginawa.

"Kae..."

"Katara. I know you're against this and I understand that. But Axel... He saw my hand, he kissed it, he held it. Hindi siya nandidiri sa kamay ko and most of all I'm not scared of him. I feel safe and it feels like I'm home whenever he embraces me. Like I'm not alone anymore. Like there's no one's gonna hurt as long I have him by my side. N-no one's gonna t-tried to...to..." Mahabang sabi ni Kaenu kay Katara. Nakita kung paano siya nanginginig sa bawat salitang binibitawan niya. I immediately came to his side and hugged me.