BANA KALBİNİ VER (TAMAMLANDI)

27. BÖLÜM

Multimedia: Aslı
İyi okumalar :)

Miraç'ı hiç tereddüt etmeden arkamızda bırakıp restoranın biraz daha ilerisindeki kafeye girdik. Nehir'in karnı acıktığı için Toprak onu yemek yemeye götürecekmiş. Restorandan başka bir yerde yemek istediklerinden dolayı da bizim olduğumuz tarafa doğru gelmeleri tamamen denk gelmiş.

Nehir, önündeki hamburgeri yerken Toprak'ın bakışları benim üzerimdeydi. Ne düşündüğünü anlayamıyordum ama sinirliydi, sürekli titrettiği bacağından ve alnında nabız gibi atan damarından fazlasıyla belliydi. Benim aniden elini tutmam onu rahatsız etmiş olmalıydı, haksız da değildi ama o an onu yapmazsam Miraç'ın hala peşimizde dolaşacağını çok iyi biliyordum.

''Anne, sen nereye gittin?'' Nehir'in konuşmasıyla bakışlarımı Toprak'tan çekip ona çevirdim.

Ağzının kenarlarına ketçap bulaşmıştı ama o bunu umursamadan yemeye devam ediyordu.

''İşlerim vardı bebeğim.'' Derken bir yandan da masanın üzerinden peçete alıp dudaklarını temizledim.

''Toprak abimle çok güzel oyunlar oynadık biliyor musun? Hatta o kadar çok eğlendi ki bana dedi ki Nehir bu gece benimle kal, oyun oynayalım. " kaşlarım hayretle havalanırken Toprak'ta benimle aynı durumdaydı. Sinirli hali anında yok olmuştu. Nehir'in tek bir lafıyla ve davranışıyla bütün tabularını yıkıyordu.

Nehir'de bacak kadar boyuna rağmen olayları kendi tarafına çekmeyi çok iyi biliyordu.

Hayır Toprak'a yalvardığını duymasam inanacaktım.

" Yaa, öyle mi dedi Toprak abin? " bakışlarımı çekmeden nasıl bir tepki vereceğini bekledim.

Toprak'a bakmadan özellikle kaçınıp başını salladı.

"Kalabilir miyim? İzin verir misin?" bakışlarımı Toprak'a çevirdiğimde ne düşündüğünü anlayamamıştım. Hayret dolu bakışlarının yerine hangi anlama geldiğin bilmediğim tuhaf bakışları gelmişti.

Gözleri çok kısa bir an beni bulmuş ardından tekrar Nehir'e geri dönmüştü.

Ben de Nehir'e dönüp alayla konuşmaya başladım.

"Şimdi sen diyorsun ki Toprak abin seninle oyun oynamak için onunla kalmanı istedi öyle mi?"

Elindeki hamburgeri tabağa bırakıp bana döndü.

"Evet anne, ne olursun kalayım lütfen."

"Peki ben neden senin ona yalvardığını düşünüyorum. Hatta ''Ya sen söylersen izin verir ne olursun?'' demiş bile olabilirsin." gözle görülür bir şekilde panikleyip dudağının kenarını ısırmaya başladı.

Bu gergin halini sırıtarak izliyordum. Toprak'ta aynı şekilde onun köşeye sıkışmasını zevkle seyrediyordu. Az önce olan olayı daha sonra düşünmek için rafa kaldırmış gibiydi.

" Şey. " yakalanmanın vermiş olduğu huzursuzlukla bir şeyler geveledi ama doğru cümleyi bulamamış olmalı ki sessiz kaldı.

"Nehir, Toprak abinle birlikte kalmak istemeni anlıyorum ama bunun için yalan söylemene gerek yok." eğdiği boynunu kaldırıp dolu gözleriyle bana baktı.