Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.
İyi okumalar :)
Multimedia: Toprak
Gözlerimi dışarıdan gelen seslerle açtığımda nerede olduğumu anlayamadım.
Gözüme yabamcı gelen odadaki yataktan irkilerek doğrulduğumda yanımdaki bedeni de yeni fark etmiştim.
Toprak yanımda, yatağımda derin bir uykudaydı.
Hangi ara yanıma gelmişti? Ya Canan abla görseydi?
Yatakta iyice doğrulup sırtımı yatağın başlığına yasladım.
Canan ablanın evin içerisindeki varlığı beni rahatsız etse de şu anda Toprak'ı izlemek daha çok işime geliyordu.
Saçları yastığın üzerinde dağılmıştı. Elinin biri yastığın altındayken diğeri de benim üstümdeydi.
Gülümseyip karışık olan saçlarına parmaklarımı geçirdim. Yumuşak saçlarının arasında parmaklarım kayboluyordu.
Toprak, benim bu hareketimle homurdanıp hareketlendi.
Hala uyuyordu, biraz daha yan dönüp kolunu iyice bana sardı.
Yatakta oturduğum için belimle kalçam arasında bir noktaya sarılıyordu. Rahatsız olup kendimi aşağıya çektim.
Kollarının arasına girdiğimde suratımdaki gülümsememi silmeden izlemeye devam ettim.
Kapalı olan gözlerini, hafif morluklarla dolu olan elmacık kemiklerini, dudaklarını... Suratını ezberlemek istercesine dakikalarca seyrettim.
Kirpiklerinin sakladığı mavi gözlerini yavaşça açtığında daha çok gülümseyip bakmaya başladım. O da ilk önce nerede olduğunu anlayamamıştı ama beni gördüğünde hemen gülümsemişti.
"Günaydın güzelim." hırıltılı çıkan sesi bile şiir gibi gelmişti.
"Günaydın." yastığın altındaki elini çıkartıp saçlarıma uzandı.
"Uyandığım en güzel sabahlardan biri olabilir." deyip sırıttı.
Sabah sabah yine formundaydı. Kıkırtımı bastırıp kapıya baktım.
"Annen senin burada olduğunu anlamasa bari?" Saçlarımı okşayan parmaklarını çekip sırt üstü yattı.
"Anlamıştır o sen merak etme." dediğinde yatakta yeniden doğruldum.
"Anlamış mıdır? Kalk o zaman!" deyip onu da kaldırmaya çalıştım ama yerinden kıpırdatamadım bile.
Yattığı yerden beni de göğsüne çekmeye çalışıyordu.
"Toprak, bıraksana beni. Rezil olacağız annene kalk odana git." sözlerimi hiç duymamış gibi davranıyordu.
Beni bir kez daha kendine çekmeye çalıştığında oflayıp ellerini ittirdim.
"Aslı, uyuyalım biraz daha ya. Annem anlayışlı kadındır bir şey söylemez."
Tamam belki dediği gibi bir şey söylemezdi ama ben utanırdım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BANA KALBİNİ VER (TAMAMLANDI)
Literatura FemininaMavi gözleri benim gözlerimle buluştu. Sahi kaç ay olmuştu bu kadar derin bakmayalı? İki? Üç? Bizden olmaz, sevme beni derken çok kararlı gözüküyordu. Ama şimdi neden mutsuzdu? "Gittin?" bir adım yaklaşıp fısıldadığında gözlerim istemsizce kapandı...
