Dark World

25.No Place Like Home (Mike)

Ik stapte naar buiten en liep de straat op. Ik glimlachte en de zon schijnde in mijn gezicht. Lara stapte achter me aan en zoende mij op mijn wang. Aan de overkant zat Darlene met Maggy naast haar.
'Goedemorgen, Mike.'
'Goedemorgen!' riep ik vrolijk.
Kay stond boven op de bus en schoot een zombie dood. Ik zag dat Brad ook wakker was en op straat liep.
'Brad!' riep hij. 'De rest is er!'
Ik keek verblijd en Brad kroop door de bus. Ik zag drie mensen staan en keek toen bezorgd. Darlene en Maggy stonden links van me en Lara had mijn hand vast en stond rechts. Brad kwam met de mensen binnen en voor ons stonden Nathan, Matthew en Doug.
'Wat fijn dat jullie er zijn!' riep Darlene en ze rende naar hun toe om ze te omhelzen.
Ook Thomas kwam naar buiten en keek blij, Cooper zat gedeprimeerd op een bankje, maar keek wat blijer omdat Matthew terug was. Nathan kwam naar me toe.
'Wat is er gebeurt?' vroeg ik.
'Ze zijn dood, Lily en Noah. We konden ze niet redden.'
'Verdomme, gelukkig zijn jullie hier heel aangekomen.'
Hij knikte en omhelsde Lara.
'Ik heb nog wel wat goed nieuws.' zei ik tegen Nathan en Matthew kwam ook naar ons toe.
Doug stond nog te praten met Brad bij de bus.
'Er is iemand hier die we een tijdje niet gezien hebben. Ik ben best blij dat hij nog in leven is. Ik heb nog niet echt de kans gehad om echt bij te kletsen, maar dat komt nog wel.'
'Wie dan?'
'Ik.' klonk een stem en een schaduw kwam naar buiten gelopen.
Nathan en Matthew keken met een lach naar de deuropening.
'Drew!' riep Matthew en hij rende naar hem toe. 'Je bent terug!'
'Niet echt, ik was hier al die tijd al, maar toch. Fijn dat jullie het zo oppakken.'
'Natuurlijk, we wilden niet dat je weg ging. Je was zomaar verdwenen en nu ben je terug, je wilt niet weten hoe blij ik ben.' zei Matthew.
'Je was de enige op dat moment die me niet kende om het stelen.' zei Drew tegen hem.
'We weten hoe het zit, Drew. Jij was niet de slechterik. Je bent echt welkom in de groep.' zei ik.
'Dank je, Mike. Ik voel me ook welkom. Laten we met zijn allen even bij praten. Ik denk dat dat wel even nodig is.'
'Inderdaad. Laten we in de grootste woonkamer afspreken.'
Iedereen om Mike heen knikte.

Even later zat en stond de complete groep in één van de huizen in de straat. Ook Ava, het zusje van Thomas en Brad en haar vriendin Suzie zaten bij de groep. Ook een vrouw genaamd Bree zat bij ons. Zij was met Drew en Kay meegekomen naar de veilige zone.
'We zijn allemaal erg blij dat Drew weer terug is bij onze groep.' zei ik. 'Jammer genoeg zijn we in de tijd dat hij weg was veel mensen verloren, of ze zijn gewoon verdwenen. Neem nou Julia en Grace of Carl en Lily. Carl heeft de groep verlaten en of Lily dood is is ook niet zeker. Ook is Noah omgekomen, maar die kent Drew niet eens, dus hoe snel gaat de tijd.'
'Gecondoleerd, man.' zei Drew die de slappe hand van Cooper vast pakte.
Hij knikte naar hem.
'Onze groep is nog nooit zo groot geweest als nu en dat maakt ons dan weer blijer. We zijn met vijftien man en daarmee houden we deze veilige zone wel in werking.'
'Daar ben ik het mee eens Mike. Jij hebt een echt leider gevoel merk ik wel. Ik moest de leiding nemen in het begin, want ik leidde mijn broertje en zusje in de zone. Veel meer mensen waren er niet. Ik ben geen geboren leider. Ik deed maar wat om alles draaiende te houden. Wil jij de leiding nemen over de groep, Mike?'
'Zeker weten, Brad. Dat is me een eer.'
'Mooi zo. Dan ben ik daar ook van af.' zei hij lachend.
'Ik ga weer naar de bus.' zei Kay. 'Je weet maar nooit of er iemand aan komt, of iets.'
Ik knikte en hij liep de deur uit.

Even later na alle gespreken was het huis weer leeg. Thomas kwam naar me toe.
'Hey, gefeliciteerd met je leiderschap. Ik heb je het zien doen en ik ben blij dat je het over neemt. Brad bakt er niks van.' zei hij lachend.
'Bedankt, Thomas. Kun je me eigenlijk nog wat meer vertellen over Derek?'
'Tuurlijk, wat wil je weten?'
'Was die fabriek zijn vaste plek?'
'Ik weet het niet. Hij was er niet altijd, alleen zijn mannetjes liepen daar rond, maar dat waren ook niet altijd de zelfden.'
'Ik maak me zorgen, Thomas.'
'Hoezo?'
'Stel dat die fabriek alleen maar de plek was waar hij voor zijn voedsel zorgde.'
'Is dat wat hij deed.'
'Ja, hij legt mensen om en eet ze dan op.'
'Gadverdamme. Maar wat is er dan erg?'
'Stel dat hij verderop zijn overlevingsplek heeft. Dan is hij daar nu en heeft hij daar allemaal nog mannetjes lopen. Ik ga er bijna helemaal vanuit dat hij nog leeft. Stel dat hij alles uitkampt om ons te vinden, dan zal hij ooit hier komen. We moeten wapens hebben en genoeg voedsel om een fatsoenlijk leven te kunnen leiden hier.'
Hij knikte.
'Ik ga het met Brad bespreken. We vinden wel een groep die dat wil doen, Mike. Het komt goed.'
'Ik wil ook dat er nog iemand op de andere bus alles in de gaten houdt.'
'Oké, dat komt goed.'
Ik liep de deur uit en keek over de straat waar iedereen liep. Ik voelde me nu pas weer een echte leider, want een echte leider laat zijn mensen niet sterven.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Cast:

Starring

Gary Weeks as Mike Welles

Rachel Shelley as Darlene Carter

Juliana Harkavy as Lara

Cameron Deane Stewart as Nathan

Julian Morris as Matthew

Jamie Dornan as Brad Woods

Also Starring

Kyla Kennedy as Maggy Carter

Robin Lord Taylor as Drew

Daniel Thomas May as Cooper

Eion Bailey as Thomas Woods  

Eric Keenleyside as Doug

Jarod Joseph as Kay

Nicole Munoz as Ava Woods

Gabrielle Dempsey as Bree

Laura Bertram as Suzie

Guest Starring

None

* = Not Appearing (Niet te zien)

** = Flashback

Lily (Herinnerd)

Noah (Herinnerd)

Julia (Herinnerd)

Grace (Herinnerd)

Carl (Herinnerd)

Derek (Genoemd)

Deaths:

Geen