Dark World

57.A Helping Hand (Derek)

Ik rende rond en zag alleen maar rook. Ik zag Isabell liggen en hielp haar overeind.

'Waar is Teddy?' vroeg ik.

Haar gezicht zat vol met tranen.

'Ik weet het niet.' zei ze en we begonnen met zoeken.

Mijn blik viel op Jade en Chris die de zone uit renden en ik en Isabell renden achter ze aan.

'Wacht!' riep ik en ze draaiden zich om.

Ik zag dat Jade Teddy droeg en ik liep met betraande ogen op haar af.

'Je hebt haar.' zei ik en ze knikte. 'Bedankt.'

Ik omhelsde haar en Isabell kwam naast me staan. Ik zoende haar op haar wang en omhelsde haar ook.

'Ik wil jullie niet onderbreken, maar we moeten hier weg.' zei Chris.

'Je hebt gelijk.' zei ik en we liepen het bos in tegenover de zone.

We liepen wat dieper in het bos en ik ging met Teddy op een boomstam zitten. De rest maakte het niet uit dat ik stopte en gingen om me heen zitten.

'We moeten soms even rusten.' stelde ik voor.

'Natuurlijk.' zei Jade. 'Maar ik wil jullie niet ophouden.'

'Hoezo, ophouden?' vroeg Isabell.

Ik keek ook vragend naar Jade.

'We willen niet terug bij de groep van Mike als jullie hem vinden.' zei Chris.

'Oh?' vroeg ik.

'Ik kan het niet aan zien dat er nog meer doden vallen. We willen hier weg en dat komt omdat jullie allemaal familie zijn geworden.' begon Jade met vertellen en ik keek haar met veel aandacht aan. 'Chris en ik zijn altijd het beste geweest op ons zelf en zo willen we ook verder. We zijn niet gemaakt om in een groep te leven en ik kan het allemaal gewoon niet aan dat mensen uit de groep doodgaan. En er gaan altijd mensen dood in een groep. Snap je wat ik wil zeggen?'

Ik knikte met een glimlach naar Jade.

'Ik snap precies wat je zegt. Isabell en ik hebben bescherming nodig met Teddy, maar jullie zijn nog jonger en jullie kunnen samen rennen voor de zombies als het moet. Jullie zijn te gehecht aan ons geraakt.'

'Inderdaad. Ik kan het niet verdragen als er nog iemand sterft. Zolang ik het niet weet is het niet erg voor mij. Daarom gaan we weg.'

'Ik snap jullie volkomen, maar toch wil ik nog een afscheidsknuffel.' zei ik en ze moest lachen.

'Natuurlijk.' zei ze en ik omhelsde haar samen met Teddy. 'Zeg alsjeblieft tegen Mike dat we oké zijn.'

Ik knikte en toen ze echt afscheid hadden genomen liepen ze samen weg. Ik keek met een glimlach naar Isabell en ook wij twee liepen samen verder.

We liepen net het bos uit en tot onze verbazing zagen we een houten muur. 

'Wat is dit? Een andere community?' vroeg Isabell en ik liep ondertussen naar de poort.

Er stond een bordje en ik wist niet of ik nu wel zo blij was.

'Tironta.' zei ik en Isabell keek me bang aan.

'Ja?' klonk een stem die over de muur stond te kijken.

'Hallo, de naam is Derek en dit zijn mijn vrouw en kind. We kwamen alleen even voorbij.'

'Ik ben Tash.' 

'Aangenaam.'

'Ik weet niet of je het weet, maar ik ga er niet vanuit. De leider is er niet op dit moment. Niet dat we dat heel erg vinden.'