Dark World

52.Try (Sarah)

Ik stond met mijn handen voor mijn mond te kijken naar Mike die omhoog werd getrokken door Jade en Chris. Lara stond eronder en plots rende ze het huis binnen. Iets later tilden Lara, Jade en Chris hem naar buiten toe en renden naar de ziekenboeg. Ik was erg geschrokken van wat er gebeurt was en rende naar binnen toe. Ik kwam de woonkamer binnen gerend waar mam, oma en Roger zaten.

'Waar kwam dat schot nu vandaan?' vroeg mam.

'Van buiten de zone. Die gene heeft Mike neergeschoten.' vertelde ik.

Ik zag aan mam dat ze schrok en oma hield haar hand voor haar mond. 

'Hoe gaat het nu met hem?' vroeg oma.

'Ik weet het niet. Ik heb niet gezien waar hij geraakt is, maar hij ligt nu in de ziekenboeg denk ik.'

Mam zuchtte.

'Dan is hij in ieder geval in goede handen.'

Ik knikte en liep naar mijn slaapkamer toe.

Daar zaten we dan boven in een flatgebouw. Buiten waren die beesten iedereen aan het verslinden en wij zaten bang in een appartement. We hoorden gegil, maar langzaam werd dat ook wel minder. De nacht viel en alles voelde leeg.

De volgende ochtend was ik vroeg op. Ik keek door het raam naar buiten en zag dat de straat er leeg en verlaten uitzag. Hier en daar was er wel een zombie die een beetje slap rondliep, maar ondanks dat was het wel veilig. Je zou denken dat de apocalyps net is begonnen, maar dat is niet zo. We zitten er al weken in en misschien al wel een maand. Ik weet het zelf niet meer, maar wat ik niet wist is dat je je in één dag zo schuldig kon voelen.

De dag hiervoor

Ik stond in de ochtend weer voor hetzelfde raam samen met mijn moeder. Ze legde haar hand op mijn schouder en keek met me mee naar buiten.

'Zal het ooit nog weer worden zoals het was?' vroeg ik aan haar.

Ik zag in de reflectie van het raam dat ze bedenkelijk keek.

'Ik weet het niet lieverd.'

Ik keek over de straat en zag plots dat er iets gebeurde in de winkel aan de overkant.

'Wat is dat?' vroeg ik.

'Wat?' vroeg mijn moeder en ik drukte met mijn vinger tegen het raam aan.

'Oh.' zei ze. 'Ik zie wat je bedoelt.'

Zombies merkten het ook op en ze liepen naar de winkel toe.

'Als daar mensen binnen zijn moeten we daar nu naar toe!' riep ik.

'Dat kun je niet doen!' riep mam plots en ondertussen kwamen pap en Roger ook binnen.

'Wat is er aan de hand?' vroeg pap. 

'Daar in die winkel aan de overkant van de straat zitten mensen en de zombies willen ze gaan pakken.' 

'We moeten er op af gaan.' zei pap en ik begon te glimlachen.

Ik keek om naar mam en ze vond het geen fijne gedachten. Toen ze mij opeens aankeek knikte ze.

'Oké, maar doe voorzichtig.'

'Ja, lieverd. Iets anders waren we niet van plan.' zei pap tegen haar.

Even later waren we klaar voor vertrek. Mam, Roger, Oma en ook Opa toen nog stonden klaar om ons uit te zwaaien. Daarna vertrokken pap en ik en renden de trap af naar beneden. Na drie etages waren we beneden en keken we vanaf de begaande grond de winkel in.