Dark World

43.Clear (Mike)

Ik zag de schim van Aiden nog het bos in rennen. Hij had het gewoon gered.

'Iedereen moet nu naar binnen gaan!' riep Lara die naast me stond op de bus.

Iedereen deed meteen wat Lara zei en ik keek verbaasd naar haar. Ik sprong de bus af en ik rende naar Kay die met veel pijn op de grond lag. Lara pakte een schroevendraaier die naast het hek lag. Ze keek er met verbazing naar en ik zag haar de zombies doodsteken die in de buurt kwamen. Nathan begon met zijn jachtgeweer te schieten en Erin kwam plots naar me toegerend.

'Linda zit in de ziekenboeg. Ze zag hoe Kay viel en hij moet verzorgd worden zegt ze.'

Ik knikte en tilde Kay op bij zijn armen. Ik knikte naar Nathan en hij stopte met schieten. Lara rende naar ons huis toe en Erin liep met mij mee.

We kwamen door de deur gestormd en de zombies liepen nu in de straat van de zone. Linda hielp me met Kay op het ziekenhuis bed leggen. Erin ging naast hem op een kruk zitten.

'Zorg ervoor dat hij het redt.' zei ik.

'Ik doe mijn best, Mike.'

Ik knikte en Linda onderzocht Kay. Ik liep de tuin in om even een luchtje te scheppen.

'Mike!' riep Nathan vanuit zijn tuin.

'Ja?!' riep ik vragend terug.

Plots viel Nathan al over de schutting.

'Wow, wat kom je doen?' vroeg ik.

'Je kunt vast alle hulp gebruiken en via de voordeur kan ik niet naar je toekomen. Hoe gaat het met Kay?'

Ik haalde mijn schouders op.

'Linda is met hem bezig.'

Nathan knikte en we gingen aan een tafeltje buiten zitten.

'We moeten ervoor zorgen dat we die doden weg krijgen hier.'

'Ja, heb jij een plan?'

Er verscheen een grijns op zijn gezicht.

'Ja dus. Wat?'

'Je moet met me meekomen.'

'Wacht op mij!' riep Carl plots vanuit de tuin van het huis naast de ziekenboeg.

'Daar heb je mijn kamergenoot.' zei Nathan lacherig.

'Kom je ons helpen?' vroeg ik, terwijl ik mijn lach inhield.

Carl pleurde over de schutting, want zo handig was hij nou ook weer niet. Nathan en ik deden ons best om onze lach in te houden, maar dat lukte niet meer. We schaterden en Carl probeerde op te staan.

'Wachten jullie hier, dan ga ik Linda inlichten.'

Ze knikten en ik liep de ziekenboeg binnen. Linda draaide zich bij met een ernstig gezicht.

'Wat is er?' vroeg ik terwijl ik naar het bed van Kay liep.

'Er is een wervel in zijn ruggengraat verschoven. Die kan ik met de spullen hier niet terugkrijgen. Ik zou een operatie moeten uitvoeren, maar dan sterft hij. We kunnen het ook zo laten, maar dan kan hij in ieder geval nooit meer lopen.'

Erin zat met haar hand voor haar mond naar Kay te kijken. Ik sloot mijn ogen en zuchtte.

'Wij gaan er eerst voor zorgen dat die zombies hier weg gaan. Daarmee bedoel ik mezelf, Carl en Nathan.'

Linda knikte met vochtige ogen.

'Het gaat goed komen, Linda. Geloof mij maar.'

'Het is altijd wel iets, Mike.'