Dark World

13.Going On (Mike)

Ik liep samen met mijn politiepartner door een steeg met een pistool in mijn hand. We zochten om ons heen en ondertussen probeerden we een crimineel te vinden. Mijn partner, James, liep voor me uit en rende plots de hoek om. Ik rende achter hem aan, maar hij was de steeg al weer uit. Ik rende de steeg uit en hoorde een knal. Ik zag dat James met veel bloed op de grond lag en ik keek in het rond of ik de crimineel ergens kon vinden. Ik draaide me om en zag hem voor me staan. Hij schoot me in mijn schouder en ik viel op de grond. Ik voelde de kogel branden in mijn schouder en ik kon niet opstaan. Ik zag hem de straat op rennen en hij werd geschept door een auto. Ik draaide mijn hoofd om en hoorde een klap. Ik zag dat James bewegeloos op de grond lag. Toen werd alles zwart.

Ik werd wakker naast een boom. Rond om mij lagen alle andere groepsleden. Nathan zat met een bijl op schoot tegen een andere boom. We zaten naast een geasfalteerde weg en Nathan keek me aan.
'Wakker?' 
'Ja, ik heb een nachtmerrie gehad.'
Ik zag dat de ochtenddauw nog te zien was. Normaal zag ik dat nooit, omdat ik nog niet hoefde te werken. Vroeger ben ik van de controlekamer gepromoveerd tot agent en weer tot rechercheur. 
'Wat gaan we doen?'
'Ik weet het nog niet, Nathan.'
Ik liep naar hem toe en ging bij hem zitten.
'Ik twijfel over waar we heen moeten gaan.'
'Misschien heb ik een goed idee?' zei Matthew plotseling.
'En dat is?' vroeg Nathan.
'Ik ben net als Drew ontvoerd, alleen is hij onder druk gezet door Cam. Ik ben ontvoerd net buiten mijn kamp. Mijn beste vriend Cooper zit in dat kamp met zijn vrouw en dochter, Julia en Grace. Misschien is het een idee om daar naartoe te gaan?'
'We kunnen het altijd proberen. Dan staat de groep weer wat sterker. We zijn nog maar met negen en veel mensen zijn er niet meer, denk ik.' zei Nathan.
'Inderdaad, ik denk dat het een top idee is.'
Plots klonk er een gil en Nathan en ik stonden meteen op en renden het bos in. Lara keek om haar heen en Matthew stond stil in het kamp. Ik zag dat Nathan voor me uit rende en we kwamen bij een riviertje aan. Er lag een zombie vast in de rivier en Maggy lag op de grond. Er lag nog een zombie op de grond die aan haar voet trok. De zombie had geen benen meer en Maggy trappelde met zijn benen tegen de zombie. Nathan rende naar haar toe en ik bleef staan. Hij pakte een mes uit zijn zak en stak de zombie in zijn hoofd. Hij bleef bij Maggy zitten, maar ik bleef allert. Ik zag dat de zombie uit de rivier omhoog kwam en rende naar Nathan toe. 
'Duik!' riep ik en Nathan ging op de grond liggen, terwijl hij Maggy op de grond duwde. Ik sprong voor hem en duwde de zombie terug de rivier in. Hij viel achterover en stroomde mee met de rivier stroom. Hij verdween na wat kleine watervalletjes. 
'Kom maar Maggy, we brengen je naar je moeder terug.' zei Nathan.
Maggy knikte en was een beetje in shock.

Ik werd wakker in het ziekenhuis en aan mijn voeteneinde zat Brenda. 
'Gaat het een beetje, ik schrok ervan dat je hier lag.' zei ze tegen me.
'Het gaat. Mijn schouder doet nog een beetje pijn.'
'We hebben hem eruit gehaald hoor, meneer.' zei de dokter. 'De naam is dokter Porter. De gene die aangereden is overleden, maar het was een crimineel die u achtervolgde zijn naam was Rick. Uw partner is jammer genoeg ook overleden.'
Ik keek naar beneden en Brenda legde haar hand op mijn been. Een traan rolde over mijn wang en Brenda kwam naast me zitten.
'Het komt goed, Mike. Je laat je dit niet weer gebeuren.'
'Nee, ik ga beter opletten als er iets gebeurt en ik moet voorbereid zijn.'
'Het komt wel goed, Mike.'
'Fijn dat je er bent, Brenda.'
Ze lachtte naar me en ik voelde me weer een beetje vrolijk.

In het kamp stond Darlene te wachten met haar armen over elkaar. We liepen weer het kamp op en iedereen stond in een cirkel. 
'Wat is er gebeurt?' vroeg Darlene.
'Ik moest plassen, mam. Sorry dat ik je dat niet heb gezegt.'
'Het geeft niet, Maggy. Als je het de volgende keer maar even zegt, gelukkig is het goed afgelopen. Dank jullie wel, jongens.'
'Graag gedaan.' zei ik.
Iedereen liep nu uit de cirkel en Nathan kwam naar me toe.
'Bedankt dat je me net hebt geholpen.'
'Natuurlijk, wat dacht je dan? Dat ik je laat doden door één van die stomme dingen. Echt niet. We kunnen geen mensen meer missen en jou al helemaal niet.'
'Dank je, man. Als je er niet was, dan weet ik niet hoe het was gegaan.'
'Ik moest het gewoon doen.'
'Je bent een goede leider voor de groep, Mike.'
'Dank je, maar ik maak toch nog alle beslissingen met de groep. Net als nu, ga ik vragen hoe we verder gaan.'
Ik liep met hem naar de groep toe.
'Wat gaan we doen, Mike?' vroeg Lara.
'We gaan naar het oude kamp van Matthew. Daar zitten nog mensen als het goed is en die kunnen we goed gebruiken.'
'Daar ben ik het mee eens, Mike.' zei ze. 
Ze kwam naar me toe en de rest liep weer weg om hun spullen te pakken.
'Je doet het goed als leider.'
'Dank je.'
'Graag gedaan. Misschien nog een tip. Laten we door het bos gaan. Matthew weet waar het is, maar de weg is onveilig. Zo in het open. Er kunnen slechte mensen zijn, zoals Cam en die moeten we niet weer tegen komen, Mike. Snap je?'
'Je hebt gelijk. We moeten de groep bij elkaar houden, maar ook beschermen. Bedankt voor de tip.'
Lara opende haar armen en omhelsde me. Ze keek me met haar ogen aan en ik zag dat ze diep in mijn ogen keek. Ze lachte naar me toen ze me los liet en de groep stond voor me.
'We gaan.'

------------------------------------------------------------------------------------------------------
Cast:

Starring

Gary Weeks as Mike Welles

Rachel Shelley as Darlene Carter

Juliana Harkavy as Lara

Cameron Deane Stewart as Nathan 

Gary Lightbody as Carl

Julian Morris as Matthew  

Also Starring

Kyla Kennedy as Maggy Carter

Robin Lord Taylor as Drew

Brina Palencia as Lily

Guest Starring

Debi Hett-Kimsey as Brenda**

Gene Harper as James**

? as Rick**

? as Dr.Porter**

* = Not Appearing (Niet te zien)

** = Flashback

Cooper (Genoemd)

Julia (Genoemd)

Grace (Genoemd)

Cam (Herrinnerd)

Deaths:

James (Flashback)

Rick (Flashback)