Dark World

27.Responsible For Nothing (Lara)

Ik werd door Mike naar buiten geroepen. Ik liep naar hem toe en hij kwam dicht bij me staan.
'Wat is er, Mike?'
'Drew's groep is net vertrokken, maar ik heb nog een groep nodig die naar buiten gaat.' zei Mike.
'Waarvoor dan?'
'Drew is met drie anderen op zoek naar eten. Maar onze munitie is echt bijna op en we kunnen wel wat meer wapens gebruiken. Ik wilde eerst zelf gaan, maar ik kan de mensen die hier blijven niet achter laten. Wil jij met een groep naar buiten gaan en wapens zoeken?'
'Ik weet niet of ik-'
'Alsjeblieft, Lara. Je weet maar nooit of Derek daar nog rondloopt en als hij ons vindt, dan hebben we een probleem.'
'Ik snap het al, Mike. Natuurlijk doe ik het. Ik neem Thomas, Brad en Ava wel mee. Die kennen de weg hier.'
'Dat is goed.' zei Mike en hij liep naar de bus waar Kay op stond.
Ik keek in het rond en zocht naar mijn nog niet gevormde groepje.

Ik zat thuis en Mika was op haar kamer. Ik keek naar een erg slechte kinderserie over een rare wolf en een konijn. Mijn telefoon rinkelde en ik kreeg een berichtje. Er stond dat mam moest overwerken en ik zag dat pap het ook had gekregen, want hij stond met zijn mobiel in de keuken. Hij liep plots naar boven en ik keek verder naar dat kinderprogramma. Plots hoorde ik gegil en deed de tv uit. Ik rende naar boven en stormde Mika's kamer binnen. Mijn vader lag boven op Mika en ik kon mijn ogen niet geloven. Ik rende huilend de kamer uit en ging weer voor de tv zitten. Mijn vader kwam naar beneden en ik zette het volume van de tv harder.
'Wat jij net gezien hebt, dat was niet wat je dacht dat het was.'
'Hoe weet jij nu wat ik dacht.'
'Dat weet ik niet liefje.'
'Ik ben je liefje niet.'
Ik stond op en rende naar boven. Ik ging Mika's kamer binnen en ze zat huilend op bed.
'Kom maar lieverd.' zei ik en ze huilde uit op mijn schouder.

Mijn groep stond klaar bij de bus. Mike stond naast me en Kay hield de uitkijk. Hij keek of er zombies aankwamen. Ik ging met mijn groep en Mike in de bus zitten.
'Dit is jullie opdracht.' zei Mike. 'Jullie moeten de groep gaan versterken.'
'Is dat wel zo'n goed plan?' vroeg Brad.
'Hoezo?'
'Er zijn dan maar zes mensen in deze veilige zone.'
'Nou en? Er waren altijd toch al weinig mensen hier. Ik red me wel met Kay en anders springen Darlene en Doug wel bij.'
'Ja, dat is ook wel waar.'
'En als die man hier dan komt?' vroeg Ava.
'Welke man?' vroeg Brad.
'Derek?' vroeg Mike.
'Ja die. Hij is toch gevaarlijk.'
'Hij had hier al kunnen zijn en jullie had hij makkelijk aangekunt.'
Brad en Ava knikten. Thomas pakte het voortouw.
'Ik weet dat ik je broertje ben, Brad, maar ik wil even het voortouw pakken. Laten we gaan nu het nog kan. Straks wordt het donker en dan hebben we een groter probleem.'
'Hoezo, als je ergens optijd gaat schuilen is er geen probleem. De zombies zijn niet erger savonds.' zei Mike.
'Dat weet ik wel, maar je kunt ze niet net zo goed zien.'
'Dat is waar.' zei Mike.
Ik voelde me verantwoordelijk voor de groep en wilde de groep ook heel terug brengen. Ik begon na te denken, maar vroeger lukte het me ook niet zo goed om verantwoordelijk te zijn. Al dacht ik wel dat ik dat was.

Mam kwam savonds laat thuis en ik zat nog op de bank in het donker. Ze schrok toen ze het licht aandeed en mij zag zitten.
'Moet jij niet naar bed, liefje?'
'Ik wilde op jou wachten.'
'Hoezo?'
'Ik moet je wat vertellen.'
Mam knikte en ik had een brok in mijn keel.

De volgende morgen zat ik rechtop in bed. Mika rende mijn kamer binnen en kwam bij me zitten.
'Ze hebben nu al de heletijd ruzie en ik wil dat niet!' riep ze tegen mij.
Ik liep de gang op en luisterde naar wat ze zeiden toen ik bij hun kamerdeur was.
'Ik snap niet waarom je het hebt gedaan, Walter.'
'Ik heb niks gedaan.'
'Ach lul niet man, ik heb het ze allebei gevraagd en mijn dochters spreken echt wel de waarheid.'
'Ze liegen allebei.'
'Dat is niet waar, Walter. Dit was mijn grootste nachtmerrie en die heb jij uit laten komen. Ik wil je niet meer zien.'
'Layla, alsjeblieft.'
'Hier is je koffer, pak hem in en vertrek.'
Hij zuchtte en pakte de koffer aan. Ik rende terug naar Mika en ze zat huilend op haar bed, omdat zij ook gehoord had wat ze zeiden.
Smiddags was pap vertrokken en we hebben nooit meer wat van hem gehoord. Mam heeft ons alleen opgevoed tot ze ziek werd. Ze overleed aan kanker en haar zus heeft gezegd dat ze voor ons zou zorgen, maar ik voelde me altijd verantwoordelijk voor alles. Nu ook, nu is iedereen dood en sta ik er alleen voor. Waar pap is weet ik niet, maar ik wil hem ook nooit meer zien.

Onze groep liep de bus uit en Mike kuste me nog op mijn mond. Darlene en Maggy stonden aan de andere kant van de bus en zwaaiden naar ons terwijl we weg liepen. Ook Suzie stond te zwaaien naar Ava.
'Doe je voorzichtig?' vroeg ze.
'Altijd, Darlene.' riep ik terug.
We liepen over de straat weg van de veilige zone en ik dacht aan mijn familie. Ik dacht erover na of er overal deze chaos was. Ik hoopte dat mijn vader uit één was getrokken, maar dat mag je eigenlijk niet denken. Toch hoopte ik dat het zo was, omdat hij bij mij het vertrouwen kapot had gemaakt.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Cast:

Starring

Gary Weeks as Mike Welles

Rachel Shelley as Darlene Carter

Juliana Harkavy as Lara

Cameron Deane Stewart as Nathan*

Julian Morris as Matthew *

Jamie Dornan as Brad Woods

Also Starring

Kyla Kennedy as Maggy Carter

Eion Bailey as Thomas Woods

Jarod Joseph as Kay

Nicole Munoz as Ava Woods

Laura Bertram as Suzie

Guest Starring

Emily Rudd as Mika**

? as Walter**

? as Layla**

* = Not Appearing (Niet te zien)

** = Flashback

Drew (Genoemd)

Derek (Genoemd)

Doug (Genoemd)

Carly (Herinnerd)

Deaths:

Layla (Bevestigd)