Daar zat ik dan. Mijn zoon lag in één of ander kantoortje en mijn vrouw zat aan zijn andere zijde. Ik wist wat ik moest doen en Mike had het gezegt. Hij ging weg opzoek naar spullen. Ik stond op en Darlene keek me vragend aan.
'Wat ga je doen?'
'Ik moet even luchten. Ik ga spullen zoeken om Arvo beter te maken.'
Mike zei me dat ik wat anders moest doen, maar ik wilde er niet aan geloven. Ik liep het kamertje uit en zag Maggy met haar hoofd op Brenda's schoot liggen. Ik liep de receptie uit en rende naar een speeltuintje. Het was zo duister en als er geen kinderen in spelen ziet het er zo eng uit. Dan denk ik aan Arvo die nooit meer in een speeltuin kan spelen. Op dat moment merkte ik op dat ik mensen hoorde praten. Ik keek in het rond en zag iemand lopen in een caravan. Ik liep er naartoe en klopte op de deur. Plots was het stil en na een paar tellen schoot de deur open.
'Wat kan ik voor u doen?' vroeg een jongen die naar buiten kwam.
'Met hoeveel zijn jullie?'
'We zijn met z'n drieën hoezo?'
'Jullie weten wat er gaande is, toch?'
'Ja, dat met die zombies bedoel je.'
'Ja, ik zit met een groep mensen in de receptie. Willen jullie meekomen?'
'Natuurlijk.'
'Neem al jullie eten mee en andere spullen die we kunnen gebruiken. We gaan dat voorlopig als hoofdkwartier gebruiken. We zijn met zes en kunnen wel wat handen gebruiken.'
'We komen er zo aan. We pakken onze spullen en je ziet ons zo.'
Ik knikte naar de jongen en zag toen ik me omdraaide in de verte Mike lopen met een andere jongen. Ik rende naar de receptie toe en toen ik daar aankwam zag ik Mike staan praten met Brenda. Ik wees naar achteren en aan de gezichten van Mike en Brenda kon ik zien dat er iets was.
'Wat is er, John?' vroeg Mike en ik keek in het rond.
'Wie is die jongen?'
'Hij heet Drew. We houden hem tijdelijk gevangen. Hij was spullen aan het stelen in een stacaravan en aangezien dit nu onze plek is. Stal hij van ons.'
'Daar kan ik me in vinden. Hoe is het met Arvo?'
'Hij ligt nog in het kantoortje. Darlene is bij hem.'
'Gelukkig. Ik heb mensen gevonden die ons willen helpen. Ze komen hier met eten en andere spullen die we kunnen gebruiken.'
'Dat is mooi, weet je hoe ze heten?'
'Nee, alleen dat het er drie zijn. Het is een mooie aanwinst voor onze groep.' zei ik en ik draaide me om, omdat ik voetstappen hoorde. 'Daar zijn ze al.'
Twee jongens en een meisje kwamen aangelopen met rugzakken vol spullen. Ze liepen naar binnen en Mike ging naar hun toe.
'Fijn dat jullie ons willen helpen. We kunnen de hulp goed gebruiken. Hoe heten jullie?'
'Mijn naam is Nathan en dit zijn Lily en Carl. Ik sprak met John en we hebben meteen onze spullen gepakt. We voelen ons veiliger met meer mensen, ookal zet er een hek omheen.'
'Dat snap ik best. Welkom in de groep.'
'Bedankt. We zullen ons snel thuis voelen.'
'Dat mag ik hopen.' voegde ik toe en Mike ging met de jongeren om een tafel zitten.
'John!' hoorde ik Darlene opeens roepen.
Ik rende naar het kantoortje toe en zag dat Arvo wat probeerde te zeggen.
'Jongen. Hoe gaat het?'
'Pijn.'
'Heb je pijn?' vroeg Darlene.
'Het komt goed jongen, we gaan je wond verzorgen.'
Nathan kwam achter me staan.
'Wat is er gebeurt?' vroeg hij.
'Hij is gebeten, maar we moeten hem opknappen en alles komt goed.'
'Zo werkt dat niet, John. Als je gebeten bent is het over.'
'Hoe bedoel je?'
'Dan verander je in één van die dingen.'
'Fuck!' riep ik en Arvo probeerde weer wat te zeggen.
'Dag, papa.'
Ik keek hem met mijn mond open aan en zag zijn hoofd weg vallen. Darlene huilde en Maggy kwam naar me toe gerend. Ze lag huilend op mijn schouder en ik stond op. Mike kwam naar me toe en legde zijn hand op mijn schouder. Ik voelde me radeloos en wist niet wat ik moest doen. Ik keek recht in Mike's ogen en zag dat ze vol stonden met tranen, maar ze kwamen er niet uit. Hij was ontroerd om mijn zoon en dat vond ik nou medeleven. Hij kon uitgroeien tot een van mijn beste vrienden. Zelfs in deze zware tijd, maar toen hoorde ik een gil. Ik rende terug en zag Arvo omhoog komen. Ik bedacht me geen moment en nam Mike's wijze woorden op. Ik stak Arvo in zijn hoofd en legde hem neer. Later die dag begraafde we hem naast de receptie op een open veld met wat bomen. Toen hoorde we iemand roepen bij de poort. Mike, ik en Nathan liepen er naartoe en we zagen een meisje staan. Mike maakte de poort open en zonder woorden kwam het meisje binnen.
'Lara.' zei ze en we namen haar mee naar de receptie, maar nog voordat we binnen waren. Merkten we dat er iets mis was. De deur naar de kamer waar we Drew hielden was open en toen we omkeken zagen we dat de poort wagenwijd open stond.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Cast:
Starring
Gary Weeks as Mike Welles
Debi Hett-Kimsey as Brenda
Charles Mesure as John Carter
Rachel Shelley as Darlene Carter
Juliana Harkavy as Lara
Cameron Deane Stewart as Nathan
Also Starring
Kyla Kennedy as Maggy Carter
Luke Donaldson as Arvo Carter
Robin Lord Taylor as Drew
Gary Lightbody as Carl
Brina Palencia as Lily
Guest Starring
None
* = Not Appearing (Niet te zien)
Deaths:
Arvo
JE LEEST
Dark World
Terror*LET OP! 9+* DARK WORLD: Alles blijkt nog rustig te zijn tot dat Mike op tv ziet wat er echt aan de hand is. Hij redt zijn buurvrouw en samen vertrekken ze naar buiten de stad. Ondertussen hebben de zombies de stad al over genomen. Als ze meer overl...
