San Gabriel Series #1 Lincoln San Gabriel

CHAPTER 15

               Dedicated to everyone.

Nagising ako ng may matamis na ngiti sa labi. Tumingin ako sa salaming bintana na nakabukas. Maganda ang panahon at ang simoy ng hangin ay dinuduyan ang manipis na kurtina. Tumayo ako ng walang saplot sa katawan. Pagod ang akong katawan dahil hindi ako pinatulog ni Lincoln ngunit masigla naman ang puso ko at malakas ang tibok.

Pumasok ako sa banyo at naligo. Sa pagdaloy ng tubig sa aking muka pababa sa aking katawan ay kasabay nun ang mga memoryang paulit-ulit na bumabalik sa aking isip.

"Mahal din kita. I love you baby!"
Nanlaki ang aking nga mata at tinakpan ko ang aking bibig. Umaagos ang mga luha ko habang may ngiti sa labi. Naramdaman ko na lang ang pagyakap niya sa akin habang nasa loob ko pa rin ang kanyang sandata, pumupuno sa kaloob-looban ko.

"I love you baby." bakas sa boses niya ang  pagmamahal. Iyak ako ng iyak.

"A-ang ibig bang s-sabihin niyan ay m-mahal k-kita?" nauutal kong tanong. Narinig ko ang maiksing tawa niya. Tumango siya bago ako hinalikan sa noo. Napangiti ako ng punasan niya ang mga luha ko. Dinala ko ang aking mga kamay sa kanyang pisngi at tinitigan siya sa mata. Ngumiti ako ng natamis dito, nakita ko na man ang ngiti niya kaya napatalon ang puso ko.

"Mahal din kita." buong puso kong sabi.

Napaungol na lang ako ngmagsimula itong umindayog sa ibabaw ko.

"I love you more!"

Masaya ako dahil akala ko kabaliktaran ang nararamdaman niya sa nararamdaman ko. Pagkatapos kong gawin ang lahat sa banyo ay lumabas na ako. Agad akong nagbihis at bumaba na.

Pagkababa ko ay nakita kong may mga tao sa sala. Isang lalaki at isang babae. Mahinhin akong naglakad at magkasiklop ang aking mga kamay. Nakatalikod sila sa akin at halatang naguusap.Ng makalapit ako sa bandang likod nila ay agad akong huminto.

"Magandang umaga po." hinanda ko ang aking matamis na ngiti bago sila humarap sa akin.

Nakita ko ang pamilyar na babae. Maitim ang buhok, maputi at maganda. Ng mapatingin ako sa lalaki ay nanlaki ang aking mga mata. Napaatras pa ako dahil sa ngisi nito.

"Good morning too babe!"

Ang lalaking may pilyong ngiting nakatingin sa akin ngayon ay ang lalaking nobyo ni Celine. Siya yung humalik sa akin at nasampal ko. Bakit siya nandito? Magkaibigan ba sila ni Lincoln?

"Morning Venna."

Napabaling ako sa babae at nanliit ang aking mga mata. Tinitigan ko siyang mabuti at doon ko lang napagtanto na siya yung babaeng may kulay berdeng buhok noon. Kulay itim na ang kanyang buhok at bagay na bagay iyon sa kanya. Agad akong napangiti.