" Meğer o geceki deprem,benim yenilgim değil en şanlı zaferimmiş,bilemedim."
Düzenli bir yaşam neydi ki hayatın oyunları yanında. Boynu bükük,emrine amadeydi. Öyle de oldu. Bir deprem, tüm varlığını kaybetmesi için yetmişti.
Özene bözene elleriyle k...
Buruğum ben biraz. Fakat mutluda. Umarım aklınızdan silinmeyecek bir final olur.
Onlar için en iyisi...
Şimdi sizi bekletmeyeceğim. Gerekli konuşmayı bir sonraki 'Teşekkür' bölümünde yaparız.
Not: Eğik yazılı kısmı fon müziğiyle dinlemeniz şiddetle tavsiye edilir😂
Fakat öncesinde bu bölüm kendime ithafen...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⭐
Kaynayan domates çorbasını son kez karıştırıp altını kıstım. Yemekler nihayetinde bitmişti. Artık mutfakta o kadar da beceriksiz değildim. Hala pratik kazanamasamda Meryem anneye yardım edebiliyordum.Mutfak önlüğümü başımdan çıkartıp askıya astıktan sonra içeriye adımladım.
Ömer Asaf.
Benim bebeğim,ilk göz ağrım,ilklerim...
Henüz dört yaşında,tıpkı babası gibi kumral. Hafif çekik gözlerini benden almış onun dışında Aliye o kadar çok benziyor ki...
Allah dualarımı kabul etmişti. Ömer babası gibi güzel bir çocuktu.Kalbende öyleydi. Onu Ali'nin yetiştirdiği ancak bu kadar belli olabilirdi.Kalkık burnu,yapılı dudakları ve oynamaktan kızarmışyanaklarıyla gel beni ısır diyordu.
Omzumu kapıdan ayırıp yanına doğru yürüdüm. Babaannesinin dizinin dibine oturmuş oyuncak arabalarını itinayla önüne dizmişti.
Bacaklarının üstünde ise bol resimli bir kitap duruyordu.Küçük işaret parmağı kağıdın üstünde geziniyor ağzında bir şeyler geveliyordu.
Yanına çöktüğüm vakit beni fark etmişti.Yüzüne bir gülümsemeyle karşılık vermişti bana. Elini yanına vurdu.
"Gel,annem." Henüz yeni yeni konuşmaya başladığından bazı harfleri doğru çıkartamıyor,çoğunlukla kelimeleri yutuyordu.
"Geleyim anneciğim." Onun küçük dudaklarından çıkan sahiplenme ekiyle içimden sıcak şeyler aktı.
O bize çok düşkündü. Şu dönemde çoğunlukla benci merkezli olularkena Ömer,her hareketimizi takip edip ona göre davranıyordu.
"Bak! Filin kardeşi varmış." Eliyle kitabın sağ sayfasındaki iki küçük fili gösteriyordu. İlgiyle onu dinledim. Teker teker hayvanların isimlerini ve seslerini çıkartırken yüz ifadelerini kaçırmadan takip ettim.
