Selamün aleyküm ♥
Nasılsınız bakalım?
Erken gelen bölümün ardından diğer bölümde artık bombayı patlatacağım sanırım. Biraz aksiyon isteyen tayfaya selam olsun :)
Keyifle okuyun♥
Bölüm ithafı: by38118
Örümceğin yukarıdan yüzüme doğru uzanışını hareketsiz izlerken birden bacaklarını hareket ettirmesiyle ağzımdan küçük bir çığlık kaçmıştı. Ellerimi gitmesi için ona doğru sallarken nefes nefeseydim. Yorgunlukla omuzlarım çökmüştü.
"Ah Linda ah!Senin neyine portakal toplamak. En sonunda bir tanesi içine girecek ,korkudan kalp krizi geçireceksin o da yetmezmiş gibi yere dik düşüş yapacaksın.Daha acısız intihar şekilleri vardı be kızım."
Kafamı iki yana sallayıp önümde duran tupturuncu portakala uzanıp dalından kopardıktan sonra elimde tuttuğum poşete attım. Henüz üç tane olmasına rağmen kolum ağırmaya başlamıştı bile.
Altta olan hareketlelikle yaprakları kenara itip kendime göreceğim kadar yer açtım. Aşağıda Bartu ve bir kaç erkek arkadaşı vardı.
"Aaa ne yapıyorsun orada Lindacığım? Güneşleniyor musun yoksa?" Kaşlarımı şaşkınlıkla yukarı kaldırdığımda gözlerimle ağaca baktım. Burada ne güneşlenmesi Tanrı aşkına? Yoksa Türkler'de öyle bir adet mi vardı?
"Yok. Portakal topluyordum. Burada güneşlenen varmıdır ki?" Bartu bir elini bana doğru salladı.
"İlahi Lindacığım! Babam annemi tatile götürmediği zaman hep ağaca yada balkona çıkar güneşlenir. Ondan biliyorum. Ama sakın sen yapma öyle şeyler. Annemi böcekler yemiş şişmişti heryeri. Doktora gittiler. Babam da anneme 'botoks parasından da yırttık' demişti. Annemde' kırmızı kart yedin canım' dedi.Koltukta yattı babam o gece. Sanırım annem ona ceza vermiş"
Ellerimi öne doğru uzatıp susturdum küçük adamı. Resmen kadının tüm özelini,rezilliklerini durmuştum.
"Tamam canım. Anladım ben. Uyarın için teşekkür ederim." Bartu bana gülümserken yanında ki çocuk onu kolundan dürttü.
" Bartu bak! Ağaçta kalmış topumuzu merdivenle alabiliriz." Peltek konuşan çocuğun işaret parmağı benim ağaca çıktığım merdiveni mi gösteriyordu? Ah hayır!
"Onu bırakın. Hey! Kime diyorum,nasıl ineceğim ben? Bartu!" Bartu ve arkadaşı uzun merdiveni koltuklarının altına almış biri önden biri arkadaş taşıyorlardı.
"Kusura bakma Lindacığım. Top herşeyden önemli. Sende biraz paylaşmayı bil. Yabancıyız sanki."
Gözlerimle onları takip ederken elimden hiçbir şey gelmiyordu. Yükseklik korkusu olan ben şimdi in inebilirsen.
" Of! Bahtsızlıkta mümkün mertebeye ulaştın Linda tebrikler. Daha da başıma beton düşer anca zaten."
Kafamın ortasında hissettiğim acıyla gözlerimi belertip elimi arkaya götürüp acıyan yere bastırdım. Kafamı yere eğip düşen şeye baktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KADER ÇARKI/Tamamlandı
Ficción General" Meğer o geceki deprem,benim yenilgim değil en şanlı zaferimmiş,bilemedim." Düzenli bir yaşam neydi ki hayatın oyunları yanında. Boynu bükük,emrine amadeydi. Öyle de oldu. Bir deprem, tüm varlığını kaybetmesi için yetmişti. Özene bözene elleriyle k...
